طرح جامع تهران (طرح راهبردی-ساختاری توسعه و عمران)
۳- ارتقاء نقش و جايگاه شهر تهران در سطوح فراملي، ملي و منطقه اي
۱-۳: تبديل تهران به شهري دانش پايه (دروازه ورودي ايران به عصر اطلاعات)، هوشمند و جهاني با افزايش سهم اقتصاد مدرن و دانش پايه و تأمين فضا، زيرساخت ها و ارتباطات لازم در آن، براي ارتقاء زيست پذيري و فعاليت پذيري شهر در سطح جهاني و منطقه اي.
۲-۳: تداوم مرکزيت سياسي – اداري کشور و استان و مديريت و نظارت عالي بر فرايندهاي توسعه ملي همراه با تعادل بخشي و تمرکززدايي در ارتباط با وظايف حکومت مرکزي و انتقال دستگاه هاي دولتي که ضرورتي بر حضور و استقرار آن ها در تهران نيست.
۳-۳: ساماندهي يکپارچه مجموعه شهري تهران با الگويي چندمرکزي به منظور تمرکززدايي و کاهش وابستگي سکونتگاه هاي پيراموني به شهر تهران و ايجاد محيطي قابل زندگي براي کليه ساکنان مجموعه شهري تهران.
۴-۳: توسعه برنامه ريزي شده، هدايت شده و حمايت شده شهر هاي اقماري کلانشهر تهران که در فاصله مناسبي از تهران قرار دارند و عمده مسائل و رفع نيازهاي آنها مستقل از تهران است، با اولويت به شهرهاي جديد پرديس، پرند، هشتگرد و انديشه.
ضوابط کالبدی وسیما ومنظری طرح جامع تهران هرچه خوب هم تنظیم شود در عمل بسیار نامتناسب وناهمگون اجراشده بطور یکه اغتشاش بصری در ان وجه غالب بوده ونشانی ازرسیدن به اهداف طرح را به ذهن متبادر نمیکند
شایسته است از متخصصین وافراد صلاحیتدار بیشتر استفاده شود
مدیریت شهری هم میبایست با انعطاف بیشتری ،کالبد ساختمانی را دوخت ودوز نموده وبه فضای باز شهری هم هویتی مناسب با اقلیم -فرهنگ وتاریخ شهر بدهد