سبک های اداری ساختار نظام اداری ایران
الف- مقام رهبری
رهبر که توسط مجلس خبرگان منتخب مردم تعیین می‌شود، ضامن عدم انحراف سازمان‌های اداری از اصول و قواعد شرع اسلام می‌باشد و به همین دلیل است که قوای سه‌گانه (مقننه، مجریه و قضاییه) تحت نظارت مستقیم رهبری قرار دارند.
علاوه بر صلاحیت اداری فوق، در اصل ۱۱۰ قانون اساسی و برخی قوانین و مقررات، وظایف و صلاحیت‌های اداری دیگری نیز برای مقام رهبری برشمرده شده است. این وظایف عبارتند از:
– اعلان جنگ و صلح و بسیج نیروها؛
– فرماندهی کل نیروهای مسلح؛
– نصب و عزل رییس ستاد مشترک[1]، فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، فرماندهان عالی نیروهای نظامی (زمینی، دریایی و هوایی) و انتظامی؛
– نظارت بر مؤسسات و نهادهایی که زیر نظر مستقیم مقام رهبری قرار دارند مانند صدا و سیما، بنیاد شهید انقلاب اسلامی، سازمان تبلیغات اسلامی، بنیاد مستضعفان و جانبازان انقلاب اسلامی، بنیاد مسکن انقلاب اسلامی، بنیاد پانزده خرداد، جهاد دانشگاهی و جمعیت هلال احمر و …؛
– عزل رییس‌جمهور با در نظر گرفتن مصالح کشور؛
– امضای حکم ریاست‌جمهوری پس از انتخاب مردم؛[2]
با توجه به اینکه وظایف و صلاحیت‌های فوق ماهیت اجرایی و اداری دارند، می‌توان گفت مقام رهبری عالی‌ترین مقام اداری در ایران است. البته مقام رهبری فقط در اموری که قانون به طور مصرح تعیین نموده، دارای اختیارات اداری است، در حالی که اختیارات اجرایی رییس‌جمهور و وزیران عام می‌باشد.