حالات استخدامی

۸-  استعفاء

بند و ماده ۱۲۰ قانون مدیریت خدمات کشوری، استعفاء را یکی از حالات استخدامی برشمرده است. استعفاء وضع مستخدمی است که طبق ماده از خدمت مستعفی شده است.

لازم به ذکر است، با توجه به سکوت قانون مدیریت خدمات کشوری در خصوص چگونگی استعفاء، می‌توان ادعا نمود مقررات ماده ۶۴ قانون استخدام کشوری در این رابطه همچنان پا برجاست. مطابق ماده مذکور، مستخدم رسمي مي‌تواند با يك ماه اعلام قبلي از خدمت دولت استعفا كند. البته در هيچ مورد استعفاي مستخدم رافع تعهدات او در برابر دولت نبوده و استعفاء از تاريخي تحقق مي‌يابد كه وزارتخانه يا مؤسسه دولتي متبوع مستخدم به موجب حكم رسمي با آن موافقت كند. وزارتخانه يا مؤسسه دولتي مكلف است ظرف يك ماه از تاريخ وصول استعفا رد يا قبول استعفا را كتباً اعلام نماید؛ اگر تا پايان يك ماه رد يا قبول استعفا ابلاغ نگردد، اين امر در حكم عدم قبول استعفا تلقي شده و مستخدم مي‌تواند در صورت قبول نشدن استعفاء، به دیوان عدالت اداری شكايت كند.

بنابراین اگرچه ابتکار استعفاء با مستخدم است، اما تأثیر حقوقی آن منوط به قبول استعفاء از طرف وزارتخانه یا مؤسسه متبوع و یا صدور حکم توسط دیوان عدالت اداری می‌باشد. ضمن اینکه مستخدم می‌تواند پیش از به جریان افتادن استعفاء، آن را پس بگیرد.