در سایت اداره کل حقوقی دانشگاه تهران این استدلال آورده شده است:
بازگشت به نامه شماره ۵۳۷۰۲ مورخ ۰۹/۰۳/۱۴۰۰ در خصوص «پرداخت پاداش پایان خدمت در صورت استعفای مستخدم» به استحضار می‌رسد:
بر اساس قوانین و مقررات عمومی به شرح زیر پرداخت پاداش خدمت در حالت مختلف قطع رابطه استخدامی و خاتمه مدت قرارداد پیش بینی شده است:
ماده (۱) «قانون پرداخت پاداش پایان خدمت و بخشی از هزینه‌های ضروری به کارکنان دولت (مصوب ۱۳۷۵/۲/۲۶ با اصلاحات و الحاقات بعدی)» پرداخت پاداش پایان خدمت را در حالت بازنشستگی، از کار افتادگی و فوت.
ماده (۷۴)« قانون استخدام کشوری» پرداخت پاداش پایان خدمت در حالت بازخریدی از خدمت.
تبصره (۳) ماده ۱۲ «آئین نامه استخدام پیمانی موضوع تبصره ماده ۶ قانون استخدام کشوری» پرداخت پاداش پایان خدمت در هنگام خاتمه مدت قرارداد استخدم پیمانی.
ماده ۲۴ «قانون کار» پرداخت پاداش پایان خدمت در صورت خاتمه قراردادکار معین یا مدت موقت.
بر اساس قوانین و مقررات مذکور، پاداش پایان خدمت امتیازی که به ازای هر سال خدمت قابل قبول به مستخدمین در حالت‌های مختلف قابل پرداخت است. استعفا نیز یکی از حالت‌های قطع رابطه استخدامی است که ناشی از تخلف مستخدم نبوده و با موافقت دستگاه، قطع رابطه محقق می‌شود و موجب قانونی برای سلب این امتیاز از مستخدم وجود ندارد.
با توجه به مراتب مذکور و در نظر گرفتن تبصره ماده ۱۳ آئین نامه استخدامی اعضای غیر هیأت علمی دانشگاه تهران که مقرر می‌دارد: «سوابق خدمت عضو مستعفی که کسورات بازنشستگی و پاداش پایان خدمت خود را قبلاَ دریافت نموده باشد، در هنگام اعاده به خدمت شروط به بازگرداندن وجوه دریافتی یاد شده و موافقت صندوق بازنشستگی مربوط، قابل احتساب می باشد»، این پاداش به عضو مستعفی نیز قابل پرداخت است.