فوق العاده همترازی با هیات علمی موضوع ماده ۸ قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت
آرای صحیح شعب دیوان عدالت اداری
| ردیف | عنوان خواسته | نمونه رأی صحیح |
| ۱ | الزام به برقراری فوق العاده همترازی با هیات علمی موضوع ماده ۸ قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت | واجد شرایط (حکم به ورود) |
| ۲ | الزام به برقراری فوق العاده همترازی با هیات علمی موضوع ماده ۸ قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت | عدم اشتغال به امور آموزشی (حکم به رد) |
| ۳ | الزام به برقراری فوق العاده همترازی با هیات علمی موضوع ماده ۸ قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت | نداشتن مدرک تحصیلی (حکم به رد) |
| ۴ | الزام به برقراری فوق العاده همترازی با هیات علمی موضوع ماده ۸ قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت | عدم اشتغال در مراکز مورد تأیید (حکم به رد) |
| ۵ | الزام به برقراری فوق العاده همترازی با هیات علمی موضوع ماده ۸ قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت | مطالبه قبل از سال ۷۱ (حکم به رد) |
| ۶ | الزام به برقراری فوق العاده همترازی با هیات علمی موضوع ماده ۸ قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت | جانبازان و ایثارگران بهره مند از مزایای یک مقطع تحصیلی بالاتر (حکم به رد) |
مباحث حقوقی و نکات کاربردی
۱- وفق ماده ۴ قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت مصوب ۱۳۷۰ برای کارمندان دولت، فوق العاده شغل پیش بینی شده و مطابق ماده ۸ قانون مارالذکر «حقوق و فوق العاده شغل دارندگان مدارك تحصيلي دكتري و فوق ليسانس و مدارك همتراز از لحاظ استخدامي كه در مراكز و يا واحدهاي آموزشي، مطالعاتي و تحقيقاتي دستگاه هاي مشمول اين قانون اشتغال به كار دارند، نبايد از ۸۰ درصد مجموع حقوق و فوق العاده شغل كاركنان مشابه مشمول قانون اعضاي هيات علمي دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالي كمتر باشد.» بنابراین منحصراً با تحقق و اجتماع دو شرط الف-داشتن مدرک تحصیلی دکتری و فوق لیسانس و مدارک همتراز از لحاظ استخدامی ب-اشتغال به امور آموزشی، مطالعاتی و تحقیقاتی در مراکز و واحدهای مذکور شده و رای وحدت رویه شماره ۲۱۵-۱۳۸۲/۰۶/۰۹ هیات عمومی دیوان عدالت اداری نیز بر این امر تصریح دارد.
۲- به موجب ماده ۱۶ آیین نامه اجرایی قانون، اولاً مرجع تعیین مشاغل آموزشي، مطالعاتي و تحقيقاتي بر اساس ضوابط طرح طبقه بندي مشاغل و واحدهاي مطالعاتي دستگاه هاي اجرايي، سازمان امور اداري و استخدامي كشور می باشد. ثانیاً مراكز و واحدهاي آموزشي و تحقيقاتي -حسب مورد- توسط وزارتخانه‌هاي علوم، تحقيقات و فناوري و بهداشت، درمان و آموزش پزشكي و سازمان امور اداري و همترازی با هیأت علمی استخدامي كشور تعيين مي‌شوند. مضاف بر آن که مطابق دادنامه شماره ۴۷۸-۱۳۸۷/۰۷/۲۱ هیات عمومی دیوان عدالت اداری، ماده مزبور ابطال نگردیده است.
۳- طبق دادنامه شماره ۲۲۲-۱۳۷۵/۱۱/۰۶ هیات عمومی دیوان عدالت اداری به موجب قسمت دوم ماده ۱۹ قانون نظام هماهنگ پرداخت، تاریخ اجرای موادی از قانون مزبور از جمله ماده ۸ آن قانون موضوع همترازی حقوق و مزایای مشمولین ماده اخیرالذکر ۱۳۷۱/۰۱/۰۱ تعیین شده و از آن تاریخ قابل پرداخت می باشد.
۴- مطابق مواد مارالذکر بهره مندی از امتیازات همترازی مطلق بوده لذا تعیین شروط جهت بهره مندی از فوق العاده مزبور خلاف قانون می باشد، دادنامه های شماره ۴۶۴-۱۳۸۳/۰۹/۲۲ و ۲۷۳-۱۳۸۶/۰۴/۲۴ و ۱۰۶۱-۱۳۸۶/۰۹/۲۷ و ۹۱۴ الی ۹۱۵-۱۳۹۲/۱۱/۲۸ هیات عمومی دیوان عدالت اداری نیز موید این ادعاست.
۵- مطابق رای وحدت رویه شماره ۱۳۲۴-۱۳۹۷/۰۷/۰۹ هیات عمومی دیوان عدالت اداری، شرایط بهره مندی از فوق العاده همترازی با اعضای هیات علمی منحصر به داشتن مدرک فوق لیسانس یا دکتری بوده و لذا لحاظ سوابق تجربی برای اعطای همترازی در واقع توسعه حکم قانونگذار است و با این اوصاف شق (ج) بند (۳) ماده ۶ دستورالعمل اجرایی ماده ۸ قانون مذکور به لحاظ توسعه حکم قانونگذار قابل استناد نیست.
۶- در خصوص بهره مندی جانبازان استفاده کننده از مزایای یک مقطع تحصیلی بالاتر، مستفاد از رای وحدت رویه شماره ۱۹۸-۱۳۸۶/۰۴/۰۳ هیات عمومی دیوان عدالت اداری؛ حکم مقرر در ماده ۱۸ قانون تسهيلات استخدامي و اجتماعي جانبازان، ماده (۲۸) قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران، قسمت (۶) بند (ث) ماده ۸۸ قانون برنامه ششم توسعه و استفساریه آن، منحصراً مفید ضرورت احتساب یک مقطع تحصیلی بالاتر از نظر امتیازات شغلی و سایر امتیازات مقرر در قوانین و مقررات مربوط و تعیین حقوق و مزایای ان بر مبنای آن بوده و دلالتی بر برخورداری آنان از مدرک و درجه علمی بالاتر ندارد و چون حکم مذکور در ماده ۸ قانون نظام هماهنگ پرداخت ناظر به دارندگان مدارک تحصیلی فوق لیسانس و دکتری از مراجع علمی ذیصلاح است، تسری آن به فاقدین مدارک علمی مزبور، موافق هدف و حکم مقنن نیست.
۷- مطابق مصوبه جلسه ۳۶۸ مورخ ۳/۱۱/۷۴ شورای عالی انقلاب فرهنگی طلاب و فضلاء حوزه علمیه که بر اساس مدرک صادره شده مدیریت حوزه علمیه قم دارای مدارک سطح یک، دو، سه و چهار به ترتیب از کلیه مزایای علمی و استخدامی فارغ‌التحصیلان کاردانی، کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری دانشگاه‌ها برخوردار خواهند بود.
۸- به موجب رای وحدت رویه شماره ۸۲-۱۳۸۱/۰۳/۰۵ هیات عمومی دیوان عدالت اداری، طبق ماده ۱ قانون اصلاح مقررات بازنشستگی و وظیفه قانون استخدام کشوری مصوب ۱۳۶۸/۱۲/۱۳ حقوق و تفاوت تطبیق حقوق و فوق‌العاده شغل(همترازی با اعضای هیات علمی) مستخدمان مشمول قانون مذکور در تعیین حقوق بازنشستگی آنان قابل احتساب می باشد.
۹- مطابق دادنامه شماره ۳۷-۱۳۷۲/۰۲/۲۵ هیات عمومی دیوان عدالت اداری، افزایش فوق‌العاده شغل (همترازی با اعضای هیات علمی) مستخدمین دولت براساس مصوبه شورای حقوق و دستمزد از مصادیق تغییر مبانی و ضرایب جداول حقوق محسوب نمی شود تا بر این اساس مشمول حکم ایجاد بار مالی برای دولت و متعاقباً منوط به محاسبه و تامین اعتبار لازم در بودجه کل کشور باشد.
۱۰- به تجویز رای وحدت رویه شماره ۱۹۵-۱۳۸۷/۰۸/۲۶ هیات عمومی دیوان عدالت اداری با توجه به اینکه فوق‌العاده شغل (همترازی با اعضای هیات علمی) مستخدمین رسمی دولت براساس اهمیت وظایف و مسئولیت‌های پست ثابت سازمانی مورد تصدی آنان تعیین و از تاریخ اشتغال به شغل مزبور قابل پرداخت است، تأخیر در صدور ابلاغ انتصاب به شغل، نافی حق استفاده از فوق‌العاده مزبور از تاریخ شروع به کار نمیباشد.
مستندات مربوط:
قوانین
| ردیف | تاریخ | عنوان |
| ۱ | ۱۳۶۸/۱۲/۱۳ | ماده ۱ قانون اصلاح مقررات بازنشستگی و وظیفه قانون استخدام کشوری مصوب ۱۳۶۸/۱۲/۱۳ |
| ۲ | ۱۳۷۰/۰۶/۱۳ | مواد ۴، ۸ و ۱۹ قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت مصوب ۱۳۷۰/۰۶/۱۳ مجلس شورای اسلامی |
مقررات
| ردیف | تاریخ | عنوان |
| ۱ | ۱۳۷۰/۱۰/۲۲ | ماده ۱۶ آیین نامه اجرایی قانون نظام هماهنگ پرداخت مصوب هیات وزیران مصوب ۱۳۷۰/۱۰/۲۲ |
| ۲ | ۱۳۷۴/۱۱/۰۳ | مصوبه جلسه شماره ۳۶۸ مورخ ۰۳/۱۱/۱۳۷۴ شورای عالی انقلاب فرهنگی |
آراء هیئت عمومی
| ردیف | تاریخ | عنوان |
| ۱ | ۱۳۷۲/۰۲/۲۵ | رأی شماره ۳۷ مورخ ۲۵/۰۲/۱۳۷۲ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری |
| ۲ | ۱۳۷۵/۱۱/۰۶ | رأی شماره ۲۲۲ مورخ ۰۶/۱۱/۱۳۷۵ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری |
| ۳ | ۱۳۸۱/۰۳/۰۵ | رای وحدت رویه شماره ۸۲ مورخ ۰۵/۰۳/۱۳۸۱ هیات عمومی دیوان عدالت اداری |
| ۴ | ۱۳۸۲/۰۶/۰۹ | رأی وحدت رویه شماره ۲۱۵ مورخ ۰۹/۰۶/۱۳۸۲ دیوان عدالت اداری |
| ۵ | ۱۳۸۳/۰۹/۲۲ | رأی شماره ۴۶۴ مورخ ۲۲/۰۹/۱۳۸۳ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری |
| ۶ | ۱۳۸۳/۱۰/۰۶ | رأی شماره ۵۰۶و۵۰۷ مورخ ۰۶/۱۰/۱۳۸۳ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری |
| ۷ | ۱۳۸۶/۰۴/۰۳ | رای وحدت رویه شماره ۱۹۸ مورخ ۰۳/۰۴/۱۳۸۶ هیات عمومی دیوان عدالت اداری |
| ۸ | ۱۳۸۶/۰۴/۲۴ | رأی شماره ۲۷۳ مورخ ۲۴/۰۴/۱۳۸۶ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری |
| ۹ | ۱۳۸۶/۰۹/۲۷ | رأی شماره ۱۰۶۱ مورخ ۲۷/۰۹/۱۳۸۶ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری |
| ۱۰ | ۱۳۸۷/۰۳/۲۶ | رأی شماره ۱۹۰ مورخ ۲۶/۰۳/۱۳۸۷ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری |
| ۱۱ | ۱۳۸۷/۰۳/۲۶ | رأی وحدت رویه شماره ۱۹۵ مورخ ۲۶/۰۳/۱۳۸۷ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری |
| ۱۲ | ۱۳۸۷/۰۷/۲۱ | رای شماره ۴۷۸ مورخ ۲۱/۰۷/۱۳۸۷ هیات عمومی دیوان عدالت اداری |
| ۱۳ | ۱۳۹۲/۱۱/۲۸ | رای شماره ۹۱۴ الی ۹۱۵ مورخ ۱۳۹۲/۱۱/۲۸ هیات عمومی دیوان عدالت اداری |
| ۱۴ | ۱۳۹۷/۰۷/۰۹ | رأی وحدت رویه شماره ۱۳۲۴ مورخ ۱۳۹۷/۰۷/۰۹ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری |