قانون اصلاح مقررات بازنشستگی و وظیفه قانون استخدام کشوری
قانون اصلاح مقررات بازنشستگی و وظیفه قانون استخدام کشوری (مصوب ۱۳/۱۲/۱۳۶۸ مجلس شورای اسلامی)
قانون اصلاح مقررات بازنشستگی و وظیفه قانون استخدام کشوری
ماده ۱- میزان حقوق بازنشستگی موضوع ماده ۷۸ و ۷۹ قانون استخدام کشوری عبارت است از معدل خالص حقوق و تفاوت تطبیق حقوق و‌فوق‌العاده شغل مستخدم در سه سال اشتغال آخر خدمت.
تبصره ۱- در مواردی که سابقه خدمت موضوع این ماده از سه سال کمتر باشد، آخرین حقوق و تفاوت تطبیق حقوق و بالاترین فوق‌العاده شغل‌زمان اشتغال مستخدم ملاک عمل قرار می‌گیرد.
تبصره ۲- در موارد مستخدمین موضوع مواد ۱۴۳ و ۱۴۴ قانون استخدام کشوری رشته شغلی تعیین شده در همطرازی برای تشخیص گروه مستخدمین، مبنای تعیین فوق‌العاده شغل تعیین شده در برقراری حقوق بازنشستگی و وظیفه آنان طبق مقررات این قانون محاسبه خواهد شد.
ماده ۲- بازنشستگی مستخدمین رسمی، ثابت و دارای عناوین مشابه وزارتخانه‌ها، مؤسسات، شرکت‌های دولتی، شهرداریها و مؤسسات دولتی که شمول قانون بر آنها مستلزم ذکر نام است با حداقل سی سال سابقه خدمت قابل قبول از لحاظ بازنشستگی طبق مقررات مربوط خواهد بود.
تبصره ۱- مستخدمین رسمی و یا ثابت مشمول این قانون می‌توانند با دارا بودن شرایط زیر و موافقت دستگاه دولتی متبوع خود بازنشسته شوند:
الف- مستخدمین مرد با ۵۰ سال سن و بیست و پنج سال سابقه خدمت.
ب- مستخدمین زن با ۴۵ سال سن و بیست و پنج سال سابقه خدمت.
تبصره ۲- صرفاً بازنشستگی جانبازان انقلاب اسلامی، جنگ تحمیلی، معلولین، شاغلین مشاغل سخت و زیان‌آور و نیز مشمولین ماده ۷۷ و بند‌الف ماده ۷۴ قانون استخدام کشوری از شمول حکم این ماده مستثنی بوده و تابع مقررات مربوط به خود و حداقل سن بازنشستگی خواهد بود.
تبصره ۳- میزان حقوق بازنشستگی و وظیفه مستخدمین مشمول تبصره ۱ این ماده و نیز مستخدمینی که بر اساس بند الف ماده ۷۴ و مواد ۷۷ و ۷۹ قانون استخدام کشوری با کمتر از سی سال سابقه خدمت بازنشسته یا ازکارافتاده می‌شوند، پس از محاسبه بر اساس مفاد ماده ۱ این قانون نتیجه یک‌سی‌ام در سنوات خدمت قابل قبول آنان ضرب می‌شود.
تبصره ۴- در مواردی که سابقه خدمت مشمولین ماده ۷۷ و بند الف ماده ۷۴ قانون استخدام کشوری کمتر از پانزده سال باشد، سنوات خدمت مورد نظر پانزده سال محسوب خواهد شد.
ماده ۳- به حقوق مستخدمینی که حسب نیاز دستگاه و موافقت مستخدم بیش از سی سال خدمت می‌نمایند و در آخرین پایه گروه مربوط و یا‌عناوین مشابه آن قرار گرفته و یا می‌گیرند، به ازای هر سال خدمت مازاد بر سی سال معادل ریالی آخرین پایه دریافتی در گروه مربوطه و یا عناوین مشابه‌آن اضافه و در تعیین حقوق بازنشستگی آنان ملاک محاسبه قرار می‌گیرد ولی هر گونه فوق‌العاده شغل تشویقی جهت اشتغال مازاد بر سی سال در تعیین‌حقوق بازنشستگی مستخدمین محاسبه نخواهد شد.
تبصره ۱- خالص افزایش‌های حقوق موضوع این ماده در زمان بازنشستگی، فوت و ازکارافتادگی به حداکثر حقوق بازنشستگی و وظیفه موضوع ماده ۴ در مورد این قبیل مستخدمین اضافه خواهد شد.
تبصره ۲- مستخدمین موضوع این ماده که سی سال کسور بازنشستگی و یا حق بیمه پرداخته، از پرداخت کسور بازنشستگی معاف خواهند بود‌لکن کسور بازنشستگی سهم کارفرمایی سنوات خدمت قابل قبول مستخدم در تعیین حقوق بازنشستگی و وظیفه آنان وسیله دستگاه متبوع مستخدم به‌صندوق بازنشستگی کارکنان دولت و رفاه بازنشستگان واریز می‌گردد.
تبصره ۳- دستگاهها می‌توانند حداکثر یک چهارم ساعات کار مقرر هفتگی مستخدمین مشمول این ماده را در مشاغل تخصصی کاهش دهند.
ماده ۴- حداکثر حقوق بازنشستگی و وظیفه ازکارافتادگی و وظیفه وراث موضوع این قانون راجع به حداکثر حقوق بازنشستگی مصوب خرداد ماه‌سال ۱۳۶۱ مجلس شورای اسلامی معادل چهار سوم و حداقل آن معادل دو پنجم بالاترین رقم جدول حقوق موضوع ماده ۳۲ قانون استخدام کشوری‌تعیین می‌گردد.
تبصره- به هیأت وزیران اختیار داده می‌شود که در مواقع ضروری نسبت به افزایش حداقل تعیین شده در این ماده اقدام نماید.
ماده ۵- حقوق بازنشستگی و وظیفه ازکارافتادگی و وظیفه وراث و مجموع پرداختی به وراث مستخدمین رسمی مشمول قانون استخدام کشوری و مستخدمینی که از لحاظ بازنشستگی و وظیفه مشمول قانون مزبور و مشترک صندوق بازنشستگی کشوری می‌باشند و تا پایان سال ۱۳۴۶ بازنشسته‌و ازکارافتاده و یا فوت شده‌اند، به میزان ۲۰% افزایش می‌یابد و در مورد مستخدمینی که از تاریخ ۱۳۴۷.۱.۱ تا پایان سال ۱۳۶۸ بازنشسته یا ازکارافتاده و یا فوت شده‌اند، به ازای هر دو سال سابقه پرداخت کسور بازنشستگی از مزایای مستمر، فوق‌العاده شغل یا مزایای شغل و فوق‌العاده‌های مربوط ۱%(نیم درصد در سال) علاوه بر ۲۰% مذکور حقوق بازنشستگی یا وظیفه ازکارافتادگی و یا وظیفه وراث افزوده خواهد شد (در ازای سنوات خدمت‌ارفاقی افزایش‌های مزبور اعمال نخواهد شد) مشروط بر این که مجموع افزایش‌های این ماده برای مستخدمین مورد بحث از ۳۰% حقوق بازنشستگی و وظیفه ازکارافتادگی و وظیفه وراث تجاوز نکند. کسر سال یک سال محسوب می‌شود.
تبصره- در مورد مستخدمینی که با ارفاق سنوات خدمت بازنشسته شده‌اند، حقوق بازنشستگی بدون ارفاق ملاک افزایش موضوع این ماده قرار‌خواهد گرفت.
ماده ۶- میزان حقوق وظیفه سهم وراث قانونی موضوع ماده ۸۶ قانون استخدام کشوری در مورد افراد وظیفه‌بگیر به شرح زیر تعیین و پرداخت‌می‌شود:
الف- در مواردی که تعداد ورثه یک نفر باشد، چهار پنجم حقوق بازنشستگی مشروط به این که از یک دوم حقوق حداکثر بازنشستگی تجاوز‌نکند.
ب- چنانچه تعداد وراث دو یا سه و یا چهار نفر باشند، به ترتیب یک بیستم و دو بیستم و سه بیستم حقوق بازنشستگی به حقوق وظیفه موضوع‌بند الف اضافه می‌شود در مواردی که وارث دو نفر باشند مجموع حقوق وظیفه آنها از دو سوم حداکثر حقوق بازنشستگی تجاوز نخواهد کرد.
ج- اگر تعداد وراث پنج نفر و یا بیشتر باشد، تمام حقوق بازنشستگی به آنان پرداخت خواهد شد.
تبصره ۱- میزان مجموع حقوق وظیفه وراث در هر حال از حداقل مقرر تعیین شده مطابق مقررات کمتر نخواهد بود.
تبصره ۲- هر گاه سهم یکی از وراث قطع شود، به تساوی به سهام بقیه وراث اضافه خواهد شد و با توجه به تعداد وراث سهم آنان هیچگاه از نسبت‌های مقرر در این ماده و اضافات مربوط تجاوز نخواهد کرد.
تبصره ۳- حقوق وظیفه فرزندان اناث کماکان بر اساس ماده ۹ قانون تعدیل نیروی انسانی و تبصره آن تعیین و پرداخت خواهد شد.
ماده ۷- وزارتخانه‌ها، مؤسسات دولتی مشمول قانون استخدام کشوری، شهرداریها، مؤسسات و شرکت‌های دولتی خارج از شمول قانون مزبور‌که مستخدمین آنها مشترک صندوق بازنشستگی کشوری می‌باشند و همچنین مؤسسات موضوع تبصره ۱ ماده ۷۱ و تبصره ۲ ماده ۷۳ مکلفند علاوه بر‌کسور بازنشستگی موضوع ماده ۷۱ قانون مزبور هر ماه معادل ۱.۵ برابر آن را به عنوان سهم کارفرما از بودجه خود به صندوق بازنشستگی کشوری واریز نمایند.
تبصره- در احتساب خالص حقوق بازنشستگی و وظیفه ۸.۵% کسور بازنشستگی سهم مستخدم ملاک محاسبه قرار نمی‌گیرد.
ماده ۸- مواد و تبصره‌های فصل بازنشستگی قانون استخدام کشوری به شرح زیر اصلاح می‌شود:
الف- در تبصره ۲ ماده ۷۱ عبارت ” حقوق گروه پایه” به عبارت ” حقوق و تفاوت تطبیق حقوق”
ب- در ماده ۷۲ کلمه ” حقوق” به عبارت ” حقوق و فوق‌العاده شغل”
ج- در مواد ۸۰ و ۸۳ عبارت ” تمام حقوق” به عبارت ” تمام حقوق و تفاوت تطبیق حقوق و فوق‌العاده شغل”
د- در تبصره ۱ ماده ۸۵ عبارت ” متوسط حقوق” به عبارت “حقوق و تفاوت تطبیق حقوق و فوق‌العاده شغل”
ه- در تبصره ۲ ماده ۸۵ عبارت “اولین حقوق پایه رسمی” به عبارت “اولین حقوق گروه و پایه رسمی و تفاوت تطبیق و فوق‌العاده شغل”
و- در ماده ۱۰۰ عبارت‌های “حقوق و مزایا” و “تفاوت حقوق” به عبارت “حقوق و تفاوت تطبیق حقوق و فوق‌العاده شغل”
ز- در تبصره ۱ ماده ۱۱۷ عبارت ” تمام حقوق” به عبارت “حقوق و تفاوت تطبیق حقوق”
ماده ۹ – در مورد مستخدمین مشمول مقررات استخدامی شرکت‌های دولتی مصوب ۱۳۵۲.۳.۵ و نیز دستگاههای دارای مقررات استخدامی خاص که مشمول این قانون می‌گردند و در مقررات استخدامی آنان به جای عنوان فوق‌العاده شغل (موضوع ماده ۳۸ قانون استخدام کشوری)
عناوین‌دیگری نظیر مزایای شغل ذکر شده است و مشمول برداشت کسور بازنشستگی می‌باشند با تأیید سازمان امور اداری و استخدامی کشور از لحاظ این‌قانون مشمول احکام مربوط به فوق‌العاده شغل خواهند بود.
ماده ۱۰- مستخدمین شاغل تخصصی در صورت درخواست و موافقت دستگاه متبوع آنها از حکم ماده ۷۷ قانون استخدام کشوری مستثنی خواهند بود.
ماده ۱۱- کلیه صندوقهای بازنشستگی و عناوین مشابه به استثنای صندوق بازنشستگی مشمولین قانون استخدام نیروهای مسلح جمهوری‌اسلامی ایران و سازمان تأمین اجتماعی (بخش کارگران، صاحبان حرف و…) در یکدیگر ادغام و صندوقی تحت عنوان “صندوق بازنشستگی کارکنان‌دولت و رفاه بازنشستگان” تشکیل می‌گردد، کلیه وظایف، دارایی‌ها، موجودی، اسناد و اوراق و تعهدات و مستخدمین اداره‌کننده آنها به صندوق‌بازنشستگی کارکنان دولت و رفاه بازنشستگان منتقل می‌شوند.
تبصره ۱- کلیه کارمندان رسمی و یا ثابت که در تاریخ تصویب این قانون مشمول صندوق تأمین اجتماعی می‌باشند، مشترک صندوق بازنشستگی کارکنان، دولت و رفاه بازنشستگان خواهند شد.
تبصره ۲- از تاریخ تصویب این قانون حداکثر ظرف مدت شش ماه اساسنامه صندوق مذکور و ضوابط مربوط به تطبیق وضع استخدامی کارکنان‌صندوق‌های مزبور با قانون استخدام کشوری توسط سازمان امور اداری و استخدامی کشور با همکاری صندوقهای مذکور تهیه و پس از تأیید هیأت‌وزیران و تصویب کمیسیون امور اداری و استخدامی مجلس شورای اسلامی قابل اجرا خواهند بود. نظام هماهنگ پرداخت حقوق بازنشستگی و وظیفه مشترکین صندوقهای ادغام شده بر اساس قانونی خواهد بود که بنا به پیشنهاد هیأت وزیران به تصویب مجلس شورای اسلامی خواهد رسید.
ماده ۱۲- دولت مکلف است نسبت به پرداخت کلیه بدهی‌های معوقه ناشی از عدم اجرای مفاد تبصره‌های ۱ و ۲ ماده ۷۰ و ماده ۷۳ قانون‌استخدام کشوری را به صندوق بازنشستگی کارکنان دولت و رفاه بازنشستگان واریز نماید و میزان وجوه پرداختی را در قانون بودجه هر سال پیش‌بینی نماید.
ماده ۱۳- در هر مورد که در قوانین و مقررات موضوعه عبارت “صندوق بازنشستگی کشوری” منظور و مقرر گردیده، به عبارت “صندوق بازنشستگی کارکنان دولت و رفاه بازنشستگان” اصلاح می‌شود.
ماده ۱۴- آیین‌نامه اجرایی این قانون حداکثر ظرف مدت دو ماه توسط سازمان امور اداری و استخدامی کشور تهیه و به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.
ماده ۱۵- مفاد این قانون از تاریخ ۱۳۶۹.۱.۱ لازم‌الاجرا خواهد بود و مقررات مغایر با آن از تاریخ مذکور لغو می‌شود.
قانون فوق مشتمل بر پانزده ماده و هفده تبصره در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ سیزدهم اسفند ماه یک هزار و سیصد و شصت و هشت مجلس‌شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۶۸.۱۲.۲۰ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی- مهدی کروبی
