مقررات حقوق و دستمزد

پرداخت فوق العاده اضافه کاری

پرداخت فوق العاده اضافه کاری

آرای صحیح شعب دیوان عدالت اداری

ردیفعنوان خواستهنمونه رأی صحیح
۱الزام به پرداخت فوق‌العاده اضافه کاریانجام کار خارج از وقت اداری به درخواست دستگاه (حکم به ورود)
۲الزام به پرداخت فوق‌العاده اضافه کاریعدم اشتغال در خارج از ساعت اداری (حکم به رد)
۳الزام به پرداخت فوق‌العاده اضافه کاریاضافه کاری بیش از ۵۰ درصد فوق‌العاده‌ها (حکم به رد)
۴الزام به پرداخت فوق‌العاده اضافه کاریعدم الزام به پرداخت سقف اضافه کاری (حکم به رد)
۵الزام به پرداخت فوق‌العاده اضافه کاریاضافه کاری بیش از ۱۷۵ ساعت (حکم به رد)
۶الزام به پرداخت فوق‌العاده اضافه کاریعدم نیاز و درخواست دستگاه (حکم به رد)

مباحث حقوقی و نکات کاربردی

۱) براساس بند (۹) ماده (۶۸) قانون مدیریت خدمات کشوری، در صورتی که بنا به درخواست دستگاه، کارمندان موظف به انجام خدماتی خارج از وقت اداری گردند براساس آیین نامه ای که با پیشنهاد سازمان به تصویب هیأت وزیران می رسد، میتوان مبالغی تحت عنوان اضافه کار، حق التحقیق، حق التدریس، حق الترجمه و حق التألیف به آنها پرداخت نمود.  مجموع مبالغ قابل پرداخت تحت عنوان اضافه کار و حق التدریس به هریک از کارمندان نباید از حداکثر پنجاه درصد حقوق ثابت و فوق العاده وی تجاوز کند. در هر دستگاه اجرایی حداکثر تا بیست درصد کارمندان آن دستگاه که به اقتضاء شغلی، اضافه کار بیشتری دارند، از محدودیت سقف پنجاه درصد مستثنی می باشند.

۲) شرایط بهره مندی از اضافه کار: ۱- انجام خدمت در خارج از وقت مقرر اداری، ۲- انجام خدمت به درخواست دستگاه متبوع مستخدم، توجه: براساس تبصره (۲) ماده (۵) بند (ب) دستورالعمل اجرایی بند (۹) ماده (۶۸) قانون مدیریت خدمات کشوری، در صورتی که انجام تحقیق، تدریس، ترجمه و تألیف، جزء وظایف جاری کارمندان باشد و در وقت اداری صورت پذیرد، فوق العاده مذکور قابل پرداخت نیست.

۳) براساس ماده (۲) بند (الف) دستورالعمل اجرایی بند (۹) ماده (۶۸) قانون مدیریت خدمات کشوری، حداکثر اضافه کار ساعتی کارمندان (۱۷۵) ساعت در ماه می باشد، مشروط بر آنکه مجموع مبلغ اضافه کار و حق التدریسی پرداختی به کارمندان در یک ماه، از حداکثر ۵۰ درصد حقوق ثابت و فوق العاده های کارمند تجاوز نکند. «…مجموع مبالغ قابل پرداخت تحت عنوان اضافه کار و حق التدریس به هر یک از کارمندان نباید از حداکثر پنجاه درصد حقوق ثابت و فوق العاده ها تجاوز نماید.»

۴) مراد از «فوق العاده ها» مذکور در بند (۹) ماده (۶۸) قانون مدیریت خدمات کشوری، اعم از فوق العاده های مستمر و غیرمستمر است.(دادنامه شماره ۶۸۴ مورخ ۱۳۹۳/۰۴/۱۶ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری)

۵) مطابق دادنامه شماره ۱۲۹۰ مورخ ۱۳۹۳/۰۸/۰۵ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تعیین اضافه کار فوق العاده ویژه کارشناسی مورد احتساب قرار نمی‌گیرد.

۶) براساس ماده (۵۹) قانون برنامه پنج ساله پنجم توسعه، کارمندانی که تابع مقررات استخدامی تأمین اجتماعی هستند و صندوق آنان تأمین اجتماعی می باشد و تا قبل از اجرای قانون مدیریت خدمات کشوری (۱۳۸۸/۰۱/۰۱) از فوق العاده اضافه کار آنان کسور بازنشستگی کسر شده است، متناسب با مبلغ کسر شده، در پاداش پایان خدمت و حقوق بازنشستگی آنان محاسبه می گردد.(بندهای الف و ج دادنامه شماره ۸۳۸-۷۷۳ مورخ ۱۳۹۲/۱۱/۰۷ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری)

۷) کسانی که تابع قانون استخدام کشوری یا مدیریت خدمات کشوری هستند و صندوق آنان صندوق بازنشستگی کشوری می باشد، فوق العاده اضافه کار آنان در پاداش پایان خدمت و حقوق بازنشستگی آنان مؤثر نخواهد بود.

۸) کسانی که تابع قانون استخدام کشوری بوده و صندوق آنان تأمین اجتماعی است، فوق العاده اضافه کار آنان در پاداش پایان خدمت و حقوق بازنشستگی آنان مؤثر نخواهد بود.

۹) بر اساس مفهوم تبصره ذیل ماده (۷۶) قانون مدیریت خدمات کشوری فوق العاده اضافه کار مستمر نبوده و تا زمانی که کارمند در حال اشتغال باشد مستحق دریافت خواهد بود و تأثیری در میزان حقوق بازنشستگی نیز ندارد.

۱۰) براساس دادنامه شماره ۶۶۹ مورخ ۱۳۹۲/۰۲/۲۵ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری، موجبی برای پرداخت اضافه کار به جانبازان مشمول قانون حالت اشتغال وجود ندارد.

مستندات مربوط:

قوانین

ردیفتاریخعنوان
۱۱۳۸۶/۰۸/۰۷موادی از قانون مديريت خدمات كشوري مصوب ۱۳۸۶/۰۷/۰۸ كميسيون مشترك مجلس شورای اسلامی
۲۱۳۸۷/۱۲/۲۶قانون بودجه سال ۱۳۸۸ کل کشور مصوب ۱۳۸۷/۱۲/۲۶
۳۱۳۸۸/۱۲/۲۶قانون بودجه سال ۱۳۸۹ کل کشور مصوب ۱۳۸۸/۱۲/۲۶
۴۱۳۸۹/۱۱/۱۰بند«ز» ماده ۵۰ و ماده ۵۹ قانون برنامه پنجساله پنجم توسعه مصوب ۱۳۸۹/۱۱/۱۰

مقررات

ردیفتاریخعنوان
۱۱۳۸۸/۱۲/۰۹دستورالعمل اجرایی بند (۹) ماده (۶۸) قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب ۱۳۸۸/۱۲/۰۹ شورای توسعه و مدیریت سرمایه انسانی

آراء هیئت عمومی

ردیفتاریخعنوان
۱۱۳۸۴/۰۹/۲۷رای وحدت رویه شماره ۱۲۸۹ مورخ ۱۳۸۶/۱۱/۰۷ هیات عمومی دیوان عدالت اداری
۲۱۳۸۶/۱۱/۰۷رای وحدت رویه شماره ۱۲۸۹ مورخ ۱۳۸۶/۱۱/۰۷ هیات عمومی دیوان عدالت اداری
۳۱۳۸۷/۱۰/۱۵رای وحدت رویه شماره ۶۵۷-۶۵۸ مورخ ۱۵/۱۰/۱۳۸۷ هیات عمومی دیوان عدالت اداری
۴۱۳۸۸/۰۹/۲۳رای وحدت رویه شماره ۶۷۰ مورخ ۲۳/۰۹/۱۳۸۸ هیات عمومی دیوان عدالت اداری
۵۱۳۹۱/۰۶/۰۶رای وحدت رویه شماره ۳۰۰ مورخ ۱۳۹۱/۰۶/۰۶ هیات عمومی دیوان عدالت اداری
۶۱۳۹۲/۰۶/۰۴ رای شماره ۳۸۴-۳۸۶ مورخ ۱۳۹۲/۰۶/۰۴ هیات عمومی دیوان عدالت اداری
۷۱۳۹۲/۱۱/۰۷رای وحدت رویه شماره ۷۷۸-۸۳۸ مورخ ۱۳۹۲/۱۱/۰۷ هیات عمومی دیوان عدالت اداری
۸۱۳۹۳/۰۴/۱۶رای ابطالی شماره ۶۸۴ مورخ ۱۳۹۳/۰۴/۱۶ هیات عمومی دیوان عدالت اداری
۹۱۳۹۳/۰۸/۰۵رای وحدت رویه شماره ۱۲۹۰ مورخ ۱۳۹۳/۰۸/۰۵ هیات عمومی دیوان عدالت اداری
۱۰۱۳۹۳/۰۹/۱۰رای شماره ۱۳۹۲-۱۴۰۲ مورخ ۱۳۹۳/۰۹/۱۰ هیات عمومی دیوان عدالت اداری
۱۱۱۳۹۶/۰۸/۳۰رای وحدت رویه شماره ۳۰۰ مورخ ۱۳۹۱/۰۶/۰۶ هیات عمومی دیوان عدالت اداری
۱۲۱۳۹۷/۰۱/۲۸رای وحدت رویه شماره ۴۹-۵۰ مورخ ۱۳۹۷/۰۱/۲۸ هیات عمومی دیوان عدالت اداری
۱۳۱۳۹۸/۰۳/۰۷رای شماره ۳۱۰ مورخ ۱۳۹۸/۰۳/۰۷ هیات عمومی دیوان عدالت اداری

نظرات مشورتی

ردیفتاریخعنوان
۱۱۳۸۸/۰۸/۲۵نظریه شماره ۱۶۳۶۳۷۲/۹۱۲۵ مورخ ۲۵/۰۸/۱۳۸۸ معاونت حقوقی ریاست جمهوری
۲۱۳۹۱/۱۱/۱۸نظریه شماره۸۳/۳۸ مورخ ۱۸/۱۱/۱۳۹۱کمیسیون مشورتی دیوان عدالت اداری

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

شناسنامه قانون آیا مایلید تازه‌ها و مقررات مهم برای شما ارسال شود؟
رد کردن
اجازه دادن به اعلان ها