باسلام. بنده بابیش از15سال سابقه کاری بصورت قراردادکارمعین بعنوان سرایدار و خدمتگزار درآموزش وپرورش بامدرک کارشناسی مشغول بکارهستم. که بدون هیچگونه مزایا از حداقل حقوق، پایین ترین رتبه کاری رو دارم که همین امسال حکم بنده ۵میلیون ۶۰۰هزارتومان هست که از ابتدایی ترین خواسته های خانواده رو شرمنده گی دارم. همیشه مدارا و امیدوار به آینده درحین حال بی انگیزه وناامید روزگار سرکرده ایم و باسیلی صورت سرخ نگهداشته ایم.. آیا واقعا وقت آن نرسیده که فکری بحال معیشت وحقوق وامنیت شغلی این قشر مظلوم وزحمتکش خدماتی آموزش وپرورش برداشته شود..آنجایی که باید مزایا کارمند روبگیریم میگویند شما قراردادی وکارگری حساب میشین ولی آنجایی که باید مزایای کارگری (عیدی پایان سال) رو بگیریم،، میگویند کارمند حساب میشین... خدایش درسته که باآنهمه تاکیدحضرت آقا مبنی برحمایت ازقشر آسیب پذیر. ماسرایدارن وخدمتگزاران اینگونه شرمنده زن وبچه هامون باشیم.. توروخدا هرمسئولی که این متن رومیخوانه. دلش بسوزه وفکری بحال ماکنه.تابلطف خداوند عجرشو ازخدابگیره و۶۶هزار خانواده خدماتی همیشه دعاگویی اش باشیم. باتشکر لطفآ فکری بحال ما کنید..
