فوق‌العاده کار با اشعه افرادی که به طور مستمر به آن اشتغال دارند

نحوه پرداخت فوق‌العاده کار با اشعه به افرادی که به طور مستمر به کار با اشعه اشتغال داشته باشند (رأی ۶۲۸ مورخ ۱۱/۹/۱۳۹۲ دیوان عدالت اداری)

تاریخ دادنامه : ۱۱/۹/۱۳۹۲

شماره دادنامه: ۶۲۸

کلاسه پرونده : ۹۲/۸۱۱

مرجع رسیدگی: هیأت عمومی دیوان عدالت اداری

شاکی : قائم مقام سازمان انرژی اتمی

موضوع شکایت و خواسته : اعمال ماده ۹۰ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال ۱۳۹۲

گردش‌کار : قائم مقام سازمان انرژی اتمی به موجب نامه شماره ۱۰۰۰۹۳- ۱۰/۱۲/۱۳۹۰، ضمن ارائه چندین رأی از شعب ۹، ۴، ۳ و ۲ دیوان عدالت اداری، اعمال ماده ۹۰ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال ۱۳۹۲ و صدور رأی ایجاد رویه را خواستار شده و در جهت تبیین خواسته اعلام کرده است که:
با سلام و تحیت به استحضار می‌رساند:

۱- مطابق مفاد بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه به افرادی که به‌طور مستمر به کار با اشعه اشتغال داشته باشند، تا پنجاه درصد حقوق و مزایا به عنوان فوق‌العاده کار با اشعه پرداخت می‌شود. از سوی دیگر، بر اساس دادنامه شماره ۱۱۲- ۷/۳/۱۳۸۵ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری، فوق‌العاده مزبور از مصادیق مزایای مستمر تلقی و مشمول پرداخت کسور بازنشستگی است.

۲- درباره کارکنانی که مشمول قانون یاد شده بوده و قبل از سال ۱۳۸۶ بازنشسته شده‌اند، این تردید وجود داشت که آیا کسور بازنشستگی از حقوق و مزایای مذکور، از تاریخ تصویب قانون حفاظت در برابر اشعه برداشت شود و یا از تاریخ رأی وحدت رویه فوق‌الذکر، مدیر دفتر هیأت عمومی در پاسخ به استعلام این سازمان، طی نامه شماره هـ/۸۲/۷۰- ۲۸/۱/۱۳۸۷ اعلام کردند که حسب نظر معاون قضایی دیوان، از تاریخ لازم‌الاجرا شدن قانون، نسبت به مستخدمان واجد شرایط، قابلیت اجرایی دارد. بر این اساس مبالغ قابل توجهی بابت کسور بازنشستگی به حساب سازمان بازنشستگی کشوری، واریز شد.

۳- اداره کل فنی سازمان بازنشستگی کشوری، با اصلاح احکام کارگزینی از زمان تصویب قانون حفاظت در برابر اشعه موافقت کرده و سازمان انرژی اتمی نیز در ابتدا نسبت به اصلاح احکام زمان اشتغال شاغلان و بازنشستگان اقدام و پس از پرداخت مابه‌التفاوت متعلق به افراد ذی‌نفع، مبالغ معتنابهی به عنوان کسور بازنشستگی به صندوق بازنشستگی کشوری واریز کرده است.

۴- راجع به موضوع مشابه، آراء متعددی از شعب مختلف آن دیوان، مبنی بر الزام دستگاههای دولتی به پرداخت فوق‌العاده مزبور از تاریخ استحقاق (تصویب قانون حفاظت در برابر اشعه ۲۰/۱/۱۳۶۸) صادر شده که جهت سهولت دسترسی، ۱۰ فقره آن ضمیمه است.شایان ذکر این که تعداد زیادی از کارکنان بازنشسته این سازمان در مانحن فیه ذی‌نفع هستند. با این وصف، خواهشمند است دستور فرمایید به  منظور اتخاذ رویه واحد و الزام دستگاههای مربوط، موضوع محاسبه کسور بازنشستگی از فوق‌العاده کار با اشعه، از زمان تصویب قانون حفاظت در برابر اشعه ۲۰/۱/۱۳۶۸ را در هیأت عمومی مطرح نمایند تا از طرح دعاوی متعدد در دیوان عدالت اداری پیش‌گیری شود.

گردش‌کار پرونده‌ها و مشروح آراء به قرار زیر است:

الف: شعبه دوم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره ۹۰۰۹۹۸۰۹۰۰۰۴۷۴۴۹ با موضوع دادخواست آقای صفرعلی غلامی باد محمود به‌طرفیت مرکز آموزش، تحقیقاتی و درمان قلب و عروق شهید رجایی و سازمان بازنشستگی کشوری و به خواسته پرداخت فوق‌العاده کار با اشعه بر مبنای کامل حقوق و مزایا، به موجب دادنامه شماره ۹۰۰۹۹۷۰۹۰۰۲۰۱۹۸۴- ۳۰/۷/۱۳۹۰، مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

با توجه به محتویات پرونده و پاسخ واصله نظر به این که مطابق بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب سال ۱۳۶۸ مقرر شده است تا پنجاه درصد حقوق و مزایای مستمر به عنوان فوق‌العاده کار با اشعه پرداخت شود. بنابراین با عموم و اطلاق بند مذکور و رأی شماره ۱۴۶۶ تا ۱۴۶۸- ۱۲/۱۲/۱۳۸۶ هیأت عمومی دیوان حق اشعه باید بر مبنای حقوق و مزایا و بر اساس درصدی که در اجرای قانون مذکور دانشگاه تعیین و تصویب کرده یا می‌کند پرداخت شود و خواسته از این جهت از تاریخ استحقاق تا ۱/۱/۱۳۸۸ موجه است لذا با وارد دانستن شکایت شاکی به الزام مشتکی‌عنه به پرداخت مابه التفاوت حکم صادر می‌شود. رأی دیوان قطعی است.

ب: شعبه دوم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره ۹۰۰۹۹۸۰۹۰۰۰۵۶۶۴۳ با موضوع دادخواست خانم معصومه بهادری به طرفیت دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی، درمانی تهران و سازمان بازنشستگی کشوری و به خواسته پرداخت فوق‌العاده کار با اشعه بر مبنای کامل حقوق و مزایا، به موجب دادنامه شماره ۹۰۰۹۹۷۰۹۰۰۲۰۲۲۱۸- ۲۸/۸/۱۳۹۰، مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

با توجه به محتویات پرونده و پاسخ واصله نظر به این که مطابق بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب سال ۱۳۶۸ مقرر شده است تا پنجاه درصد حقوق و مزایای مستمر به عنوان فوق‌العاده کار با اشعه پرداخت شود. بنابراین با عموم و اطلاق بند مذکور و رأی شماره ۱۴۶۶ تا ۱۴۶۸- ۱۲/۱۲/۱۳۸۶ و ۱۰۷-۲۰/۲/۱۳۸۸ هیأت عمومی دیوان حق اشعه باید بر مبنای حقوق و مزایا و بر اساس درصدی که در اجرای قانون مذکور دانشگاه تعیین و تصویب کرده یا می‌کند پرداخت شود و خواسته از این جهت از تاریخ استحقاق تا ۱/۱/۱۳۸۸ موجه است لذا با وارد دانستن شکایت شاکی به الزام مشتکی‌عنه به پرداخت مابه التفاوت حکم صادر می‌شود. رأی دیوان قطعی است.

ج: شعبه دوم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره ۹۰۰۹۹۸۰۹۰۰۰۵۴۳۲۳ با موضوع دادخواست خانم ماهرو مهرابیان به طرفیت دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی، درمانی استان کرمان و سازمان بازنشستگی کشوری و به خواسته پرداخت فوق‌العاده کار با اشعه بر مبنای کامل حقوق و مزایا، به موجب دادنامه شماره ۹۰۰۹۹۸۰۹۰۰۰۵۴۳۲۳- ۲۶/۹/۱۳۹۰، مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

با توجه به محتویات پرونده و پاسخ واصله نظر به این که مطابق بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب سال ۱۳۶۸ مقرر شده است تا پنجاه درصد حقوق و مزایای مستمر به عنوان فوق‌العاده کار با اشعه پرداخت شود. بنابراین با عموم و اطلاق بند مذکور و رأی شماره ۱۴۶۶ تا ۱۴۶۸- ۱۲/۱۲/۱۳۸۶ و ۱۰۷- ۲۰/۲/۱۳۸۸هیأت عمومی دیوان حق اشعه باید بر مبنای حقوق و مزایا و بر اساس درصدی که در اجرای قانون مذکور دانشگاه تعیین و تصویب کرده یا می‌کند پرداخت شود و خواسته از این جهت از تاریخ استحقاق تا ۱/۱/۱۳۸۸ موجه است لذا با وارد دانستن شکایت شاکی به الزام مشتکی‌عنه به پرداخت مابه التفاوت حکم صادر می‌شود. رأی دیوان قطعی است.

د: شعبه سوم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره ۸۹۰۹۹۸۰۹۰۰۰۷۴۲۹ با موضوع دادخواست آقای مصطفی توسلی به طرفیت دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی، درمانی تهران – سازمان بازنشستگی کشوری و به خواسته پرداخت فوق‌العاده کار با اشعه بر مبنای ۵۰% حقوق و مزایا، به موجب دادنامه شماره ۹۰۰۹۹۷۰۹۰۰۳۰۲۱۵۸- ۲۵/۷/۱۳۹۰، مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

با توجه به اوراق و محتویات پرونده و مضمون لایحه دفاعیه طرف شکایت نظر به این که بر طبق بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب سال ۱۳۶۸ مقرر شده است که تا ۵۰% حقوق و مزایا به عنوان فوق‌العاده کار با اشعه به کسانی که به طور مستمر با اشعه سر و کار دارند پرداخت شود. بنابراین تفکیک یا استثنای بعضی از مزایا در محاسبه و پرداخت و فوق‌العاده مذکور پایگاه وجاهت قانونی ندارد مدلول رأی شماره ۱۴۶۶ تا ۱۴۶۸-۱۲/۱۲/۱۳۸۶ نیز مؤید همین معنی است لذا به وارد بودن شکایت مطروحه و الزام خواندگان به اعلام حکم کارگزینی بازنشستگی محاسبه و پرداخت فوق‌العاده کار با اشعه به شاکی تا میزان ۵۰% حقوق و مزایا از جمله فوق‌العاده جذب از تاریخ استحقاق قانونی ۱/۱/۱۳۸۸ حکم صادر و اعلام می‌شود. رأی دیوان قطعی است.

هـ: شعبه چهارم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره ۸۹۰۹۹۸۰۹۰۰۰۹۲۲۴۸ با موضوع دادخواست آقای پرتو بختیاری پولادوند به طرفیت دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی، درمانی شهید بهشتی تهران (بیمارستان امام حسین(ع)) – سازمان بازنشستگی کشوری و به خواسته پرداخت کامل فوق‌العاده کار با اشعه از تاریخ استحقاق موضوع قانون حفاظت در برابر اشعه، به موجب دادنامه شماره ۹۰۰۹۹۷۰۹۰۰۴۰۲۰۴۶- ۱۰/۷/۱۳۹۰، مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

در خصوص دادخواست شاکی دایر بر صدور حکم بر الزام دستگاه متبوع به پرداخت کامل فوق‌العاده کار با اشعه با توضیح این که مشتکی‌عنه در پرداخت فوق‌العاده مزبور منحصراً ۵۰% حقوق و فوق‌العاده شغل را محاسبه کرده و به سایر مزایا تسری نداده است با توجه به محتویات پرونده و مفاد لایحه دفاعیه مشتکی‌عنه به شماره فوق‌الذکر، نظر به‌این که اطلاق بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب ۲۰/۱/۱۳۶۸ شامل حقوق و مزایا است تضییق دایره آن منحصراً به حقوق و فوق‌العاده شغل توجیه قانونی ندارد علی‌هذا شکایت وارد تشخیص و به استناد ماده مرقوم و مواد ۷ و ۱۴ قانون دیوان عدالت اداری مصوب ۱۳۸۵ و دادنامه شماره ۱۴۶۶ تا ۱۴۶۸- ۱۲/۱۲/۱۳۸۶ هیأت عمومی دیوان حکم بر الزام دستگاه متبوع به پرداخت فوق‌العاده درخواستی تا ۵۰% کل حقوق و مزایای مستمر و مابه التفاوت معوقه از تاریخ استحقاق تا تاریخ بازنشستگی و به‌ تبع آن اصلاح احکام بازنشستگی با اعمال حق اشعه صادر و اعلام می‌شود. رأی دیوان قطعی است.

و: شعبه چهارم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به‌پرونده شماره ۹۰۰۹۹۸۰۹۰۰۰۰۷۴۵۷ با موضوع دادخواست آقای حسن سیفان به طرفیت دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی، درمانی تهران – سازمان بازنشستگی کشوری و به خواسته پرداخت کامل فوق‌العاده کار با اشعه، به موجب دادنامه شماره ۹۰۰۹۹۷۰۹۰۰۴۰۲۴۴۳- ۲۲/۸/۱۳۹۰، مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:
در خصوص دادخواست شاکی دایر به صدور حکم بر الزام دستگاه متبوع به پرداخت کامل فوق‌العاده کار با اشعه با توضیح این که مشتکی‌عنه در پرداخت فوق‌العاده مزبور منحصراً ۵۰% حقوق و فوق‌العاده شغل را محاسبه کرده و به سایر مزایا تسری نداده است با توجه به محتویات پرونده و مفاد لایحه دفاعیه مشتکی‌عنه به شماره فوق‌الذکر نظر به‌این که اطلاق بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب ۲۰/۱/۱۳۶۸ شامل حقوق و مزایا است تضییق دایره آن منحصراً به حقوق و فوق‌العاده شغل توجیه قانونی ندارد علی‌هذا شکایت وارد تشخیص و به استناد ماده مرقوم و مواد ۷ و ۱۴ قانون دیوان عدالت اداری مصوب ۱۳۸۵ و دادنامه شماره ۱۴۶۶ تا ۱۴۶۸- ۱۲/۱۲/۱۳۸۶ هیأت عمومی دیوان به الزام دستگاه متبوع به پرداخت فوق‌العاده درخواستی تا ۵۰% کل حقوق و مزایای مستمر و مابه التفاوت معوقه از تاریخ استحقاق تا تاریخ بازنشستگی و به تبع آن اصلاح احکام بازنشستگی با اعمال حق اشعه، حکم صادر و اعلام می‌شود. رأی دیوان قطعی است.

ز: شعبه چهارم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به‌پرونده شماره ۹۰۰۹۹۸۰۹۰۰۰۰۴۷۸۷ با موضوع دادخواست آقای عزیزالله شاه منصوری به طرفیت ۱- دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی، درمانی تهران ۲- سازمان بازنشستگی کشوری و به خواسته پرداخت کامل فوق‌العاده کار با اشعه موضوع بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه، به موجب دادنامه شماره ۹۰۰۹۹۷۰۹۰۰۴۰۲۴۰۴- ۱۷/۸/۱۳۹۰، مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

در خصوص دادخواست شاکی دایر به صدور حکم بر الزام دستگاه متبوع به پرداخت کامل فوق‌العاده کار با اشعه با توضیح این که مشتکی‌عنه در پرداخت فوق‌العاده مزبور منحصراً ۵۰% حقوق و فوق‌العاده شغل را محاسبه کرده و به سایر مزایا تسری نداده است با توجه به محتویات پرونده و مفاد لایحه دفاعیه مشتکی‌عنه به شماره فوق‌الذکر نظر به‌این که اطلاق بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب ۲۰/۱/۱۳۶۸ شامل حقوق و مزایاست تضییق دایره آن منحصراً به حقوق و فوق‌العاده شغل توجیه قانونی ندارد علی‌هذا شکایت وارد تشخیص و به استناد ماده مرقوم و مواد ۷ و ۱۴ قانون دیوان عدالت اداری مصوب ۱۳۸۵ و دادنامه شماره ۱۴۶۶ تا ۱۴۶۸- ۱۲/۱۲/۱۳۸۶ هیأت عمومی دیوان حکم بر الزام دستگاه متبوع به پرداخت فوق‌العاده درخواستی تا ۵۰% کل حقوق و مزایای مستمر و مابه التفاوت معوقه از تاریخ استحقاق تا تاریخ بازنشستگی و به تبع آن اصلاح احکام بازنشستگی صادر و اعلام می‌شود. رأی دیوان قطعی است.

ح: شعبه نهم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره ۹۰۰۹۹۸۰۹۰۰۰۴۲۲۲۴ با موضوع دادخواست آقای سیدتقی سیادتی به طرفیت دانشگاه علوم بهزیستی – سازمان بازنشستگی و به خواسته برقراری کامل حق اشعه به میزان ۵۰% کل حقوق و مزایای مستمر و غیرمستمر، به موجب دادنامه شماره ۹۰۰۹۹۷۸۰۹۰۰۹۰۳۰۳۲- ۱۴/۱۰/۱۳۹۰، مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

با توجه به اوراق و محتویات پرونده و ملاحظه لایحه مشتکی‌عنه ثبت به شماره ۹۰۳۱۳۲-۲/۸/۱۳۹۰ دفتر شعبه نهم نظر به این که به موجب بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب سال ۱۳۶۸ مجلس شورای اسلامی مقرر شده است که تا ۵۰% حقوق و مزایا به عنوان فوق‌العاده کار با اشعه به کسانی که به طور مستمر با اشعه در تماس هستند پرداخت شود و آراء وحدت رویه شماره ۳۷۱- ۱۰/۸/۱۳۸۳ و ۱۴۶۶ الی ۱۴۶۸- ۱۲/۱۲/۱۳۸۶ و ۶۹۳- ۲۲/۱۰/۱۳۸۷ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری نیز مقید این معنا است بنابراین تفکیک یا استثناء بعضی از مزایا در محاسبه و پرداخت فوق‌العاده حق اشعه فاقد وجاهت قانونی است علی‌هذا مستنداً به مواد ۷ و ۱۳ و ۱۴ قانون دیوان عدالت اداری به وارد بودن شکایت شاکی و الزام مشتکی‌عنه به  محاسبه و پرداخت فوق‌العاده کار با اشعه به شاکی تا میزان ۵۰% حقوق و مزایا مشمول کسورات بازنشستگی از تاریخ استحقاق تا ۱/۱/۱۳۸۸ حکم صادر و اعلام می‌شود. رأی دیوان قطعی است.

ط: شعبه نهم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره ۹۰۰۹۹۸۰۹۰۰۰۲۷۰۳۹ با موضوع دادخواست آقای خلیل علوی به طرفیت دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی، درمانی ارومیه و سازمان بازنشستگی و به خواسته برقراری کامل حق اشعه به‌میزان ۵۰% کل حقوق و مزایای مستمر و غیر مستمر، به موجب دادنامه شماره ۹۰۰۹۹۷۰۹۰۰۹۰۲۰۶۵- ۲۴/۷/۱۳۹۰، مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

با توجه به اوراق و محتویات نظر به این که به موجب بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب سال ۱۳۶۸ مجلس شورای اسلامی مقرر شده است که تا ۵۰% حقوق و مزایا به عنوان فوق‌العاده کار با اشعه به کسانی که به طور مستمر با اشعه در تماس هستند پرداخت شود و آراء وحدت رویه شماره ۳۷۱- ۱۰/۸/۱۳۸۳ و ۱۴۶۶ تا ۱۴۶۸- ۱۲/۱۲/۱۳۸۶ و ۶۹۳- ۲۲/۱۰/۱۳۸۷ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری نیز مفید این معناست بنابراین تفکیک یا استثناء بعضی از مزایا در محاسبه و پرداخت فوق‌العاده حق اشعه فاقد وجاهت قانونی است علی‌هذا مستنداً به مواد ۷ و ۱۳ و ۱۴ قانون دیوان عدالت اداری به وارد بودن شکایت شاکی و الزام مشتکی‌عنه به محاسبه و پرداخت فوق‌العاده کار با اشعه به شاکی تا میزان ۵۰% حقوق و مزایا مشمول کسورات بازنشستگی از تاریخ استحقاق حکم صادر و اعلام می‌شود. رأی دیوان قطعی است.

هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ یاد شده با حضور رؤسا، مستشاران و دادرسان شعب دیوان تشکیل شد. پس از بحث و بررسی، با اکثریت آراء به شرح آینده به‌صدور رأی مبادرت می ‎ کند.

رأی هیأت عمومی

مطابق بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب سال ۱۳۶۸، به افرادی که به طور مستمر به کار با اشعه اشتغال داشته باشند بر مبنای مقدار و شرایط بالقوه پرتودهی محیط کار و به تشخیص واحد قانونی و طبق آیین‌نامه‌های مربوط تا پنجاه درصد حقوق و مزایا فوق‌العاده کار با اشعه تعلق می گیرد. با توجه به این که حکم مذکور تا زمان اجرای فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری، موضوع بند ۳ ماده ۶۸ قانون مرقوم حاکمیت داشته است و از تاریخ تصویب قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب سال ۱۳۶۸ و استحقاق اشخاص به دریافت حق اشعه، دستگاه متبوع مستخدم مکلف است کسورات قانونی متعلق را با توجه به استحقاق مستخدم، به هنگام پرداخت حق اشعه به‌حساب صندوق بازنشستگی مربوط واریز کند، بنابراین آراء شعبه سوم دیوان عدالت اداری به شماره دادنامه‌های ۹۰۰۹۹۷۰۹۰۰۳۰۲۶۵۲-۳۰/۸/۱۳۹۰ و ۹۰۰۹۹۷۰۹۰۰۳۰۲۱۵۸- ۲۵/۷/۱۳۹۰ و آراء شعبه چهارم دیوان عدالت اداری به شماره دادنامه‌های ۸۹۰۹۹۸۰۹۰۰۰۹۲۲۴۸- ۱۰/۷/۱۳۹۰ و ۹۰۰۹۹۷۰۹۰۰۴۰۲۴۴۳- ۲۲/۸/۱۳۹۰ و  ۹۰۰۹۹۷۰۹۰۰۴۰۲۴۰۴- ۱۷/۸/۱۳۹۰، که بر استحقاق مستخدم به دریافت حق اشعه از تاریخ تصویب قانون با لحاظ اشتغال به کار با اشعه و اصلاح احکام بازنشستگی صادر شده، صحیح است و در اجرای حکم مقرر در بند ۳ ماده ۱۲ و ماده ۹۰ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال ۱۳۹۲، به عنوان ایجاد رویه اعلام می‌شود و برای شعب دیوان، ادارات و اشخاص حقیقی و حقوقی مربوط لازم الاتباع است.

رئیس هیأت عمومی دیوان عدالت اداری- محمدجعفر منتظری