آیین نامه اجرایی قانون بیمه های اجتماعی قالیبافان، بافندگان فرش و شاغلان صنایع دستی شناسه دار (کددار) (مصوب ۳/۱۱/۸۸)
وزارت رفاه و تأمین اجتماعی – وزارت بازرگانی – وزارت کار و امور اجتماعی
وزارت تعاون – سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری
وزیران عضو کمیسیون امور اجتماعی و دولت الکترونیک در جلسه مورخ ۲۲/۹/۱۳۸۸ بنا به پیشنهاد وزارتخانههای رفاه و تأمین اجتماعی و بازرگانی و سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و به استناد اصل یکصد و سی و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و با رعایت تصویبنامه شماره ۱۶۴۰۸۲/ت۳۷۳ ه مورخ ۱۰/۱۰/۱۳۸۶، آییننامه اجرایی قانون بیمههای اجتماعی قالیبافان، بافندگان فرش و شاغلان صنایع دستی شناسهدار (کددار) -مصوب ۱۳۸۸- را به شرح زیر تصویب نمودند:
ماده ۱- در این آییننامه اصطلاحات زیر در معانی مشروح مربوط به کار میروند:
الف- قانون: قانون بیمههای اجتماعی قالیبافان، بافندگان فرش و شاغلان صنایع دستی شناسهدار (کددار) – مصوب ۱۳۸۸- .
ب- فرش: قالی، قالیچه و گبه.
پ- صنایع دستی شناسهدار (کددار): صنایع دستی خانگی و غیر آن در گروههای مصوب شناسهدار (کددار).
ت- مشمولان: شاغلان در مشاغل موضوع بندهای (ب) و (پ) این ماده و نیز مشمولان موضوع تبصرههای (۱) و (۴) ماده (۱) قانون که دارای مجوز فعالیت و یا کارت شناسایی معتبر بر اساس فرآیند مندرج در ماده (۲) این آییننامه میباشند.
ماده ۲- وزارت بازرگانی و سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مکلفند نسبت به شناسایی و معرفی مشمولان به سازمان آموزش فنی و حرفهای کشور اقدام نمایند.
تبصره ۱- سازمان آموزش فنی و حرفهای کشور موظفاست مهارت فنی معرفیشدگان و متقاضیان را بررسی و ظرف یک ماه پس از وصول معرفینامه نسبت به صدور کارت مهارت فنی آنان اقدام نماید.
بهرهمندی افراد موضوع این ماده از مزایای قانون، منوط به ارایه کارت مهارت فنی توسط سازمان یادشده میباشد.
تبصره ۲- اتحادیهها و تشکلهای مرتبط دارای مجوز از دستگاههای موضوع این ماده میتوانند نسبت به معرفی واجدان شرایط به سازمان آموزش فنی و حرفهای کشور اقدام نمایند.
تبصره ۳- بافندگان موضوع قانون بیمه بازنشستگی، فوت و از کارافتادگی بافندگان قالی، قالیچه، گلیم و زیلو – مصوب ۱۳۷۶- که در اجرای قانون یادشده بیمه پرداز بودهاند، میتوانند ضمن استمرار بیمهپردازی، به منظور استفاده از مزایای این آییننامه ظرف سه ماه نسبت به اخذ کارت مهارت فنی از سازمان آموزش فنی و حرفهای کشور و ارایه آن به سازمان تأمین اجتماعی اقدام نمایند.
ماده ۳- مبنای محاسبه حق بیمه برای مشمولان براساس حداقل دستمزد ماهیانه مصوب شورای عالی کار تعیین میگردد و در صورتی که مشمولان متقاضی پرداخت حق بیمه بر مبنای دستمزد بیشتر از مبلغ موضوع این ماده باشند، انعقاد قرارداد و پرداخت حق بیمه مابهالتفاوت حداقل دستمزد و دستمزد تعیین شده توسط بیمه شده بلامانع خواهدبود.
ماده ۴- نرخ حق بیمه مشمولان به ترتیب مقرر در ماده (۲۸) قانون تأمین اجتماعی – مصوب۱۳۵۴- میباشد. بیست درصد حق بیمه سهم کارفرمایی توسط دولت و هفت درصد نیز توسط بیمه شده پرداخت خواهد شد.
ماده ۵- بیمه شده مکلف است در دوره اعتبار کارت شناسایی و کارت مهارت فنی، مبلغ حق بیمه سهم خود را از تاریخ انعقاد قرارداد براساس قانون اصلاح بند «ب» و تبصره (۳) ماده (۴) قانون تأمین اجتماعی – مصوب ۱۳۶۵- طبق ماده (۳۹) قانون تأمین اجتماعی به صورت ماهانه به سازمان پرداخت نماید.
تبصره ۱- استمرار بهرهمندی افراد از حمایتهای موضوع قانون صرفاً در صورت تمدید مجوز فعالیت یا کارتشناسایی معتبر و کارت مهارت فنی با اخذ تأییدیه کتبی از دستگاههای ذیربط مبنی بر اشتغال تمام وقت یا پارهوقت امکانپذیر است.
تبصره ۲- در صورت توقف پرداخت حق بیمه برای سه ماه متوالی، بیمهشده میتواند تا موعد پرداخت بعدی حق بیمه دوره قبلی را پرداخت نماید.
تبصره ۳- در خصوص مشمولان بند (ب) ماده (۱) که در کارگاههای مشمول قانون تأمین اجتماعی -مصوب ۱۳۵۴- شاغل میباشند، طبق ماده (۳۶) قانون مذکور اقدام خواهد شد.
تبصره ۴- در صورتی که پرداخت حق بیمه از طرف بیمه شده در موعد مقرر در تبصره (۲) این ماده متوقف شود با حفظ سوابق قبلی، بیمه وی قطع خواهد شد و برقراری مجدد آن منوط به ارائه تقاضای کتبی و تنظیم قرارداد جدید با رعایت مفاد این آییننامه خواهدبود.
ماده ۶- حداقل سن افراد واجد شرایط برای انعقاد قرارداد بیمه موضوع این آییننامه، پانزده سال و حداکثر پنجاه سال تمام است.
تبصره- سوابق بیمهپردازی مشمولان این آییننامه به حداکثر سن موضوع این ماده اضافه میشود.
ماده ۷- شرایط لازم برای بیمه متقاضیانی که بیش از پنجاه سال سن دارند بهشرح زیر تعیین میشود:
الف- در زمان تقاضا سن آنان بیش از پنجاه و پنج سال نباشد.
ب- حق بیمه مازاد را یکجا بپردازد.
پ- بین پذیرش تقاضا توسط سازمان تأمین اجتماعی و پرداخت یکجا بیش از یک ماه فاصله نباشد.
ت- هر فرد میتواند یک بار متقاضی استفاده از امکان پرداخت یکجا شود.
ماده ۸- بیمه شدگانی که دارای کارفرما باشند، از مزایای مندرج در ماده (۳) قانون تأمین اجتماعی -مصوب ۱۳۵۴- و همچنین حمایتهای مندرج در قانون بیمه بیکاری -مصوب ۱۳۶۹- برخوردار میباشند.
تبصره- حوادث ناشی از کار موضوع این آییننامه که منجر به برقراری مستمری از کارافتادگی و فوت مشمولان میشود، عبارت است از حوادثی که در ارتباط با حرفه بافندگی و صنایع دستی موضوع بندهای «ب» و «پ» این آییننامه (باتشخیص سازمان تأمین اجتماعی) متوجه بیمهشدگان میشود.
ماده ۹- سازمان تأمین اجتماعی مکلف است با همکاری وزارت بازرگانی و سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری سامانه اطلاعات جامع مشمولان را ایجاد نماید.
ماده ۱۰- سوابق مشمولان قانون بیمه بازنشستگی، فوت و از کارافتادگی بافندگان قالی، قالیچه، گلیم و زیلو – مصوب ۱۳۷۶- که به نحوی از انحا از شمول قانون مذکور خارجشده و مشمول این آییننامه قرار گرفته و یا در کارگاههای مشمول قانون تأمیناجتماعی -مصوب ۱۳۵۴- اشتغال به کار مییابند، با درخواست بیمه شده و یا پرداخت مابهالتفاوت حق بیمه مربوط، جزء سنوات خدمت قابل قبول آنان در اجرای قانون تأمین اجتماعی محسوب میشود، در غیر این صورت سابقه آنان به نسبت پنجاه درصد سنوات پرداخت حق بیمه به منظور بهرهمندی از تعهدات قانونی ملاک عمل خواهد بود.
ماده ۱۱- از تاریخ ۲۷/۷/۱۳۸۸، هزینه اجرای این آییننامه در سال جاری از محل اعتبار برنامه ۳۰۴۴۱ مذکور در بند (۳۴) ماده واحده قانون بودجه سال ۱۳۸۸ کل کشور تأمین میشود.
ماده ۱۲- معاونت برنامهریزی و نظارت راهبردی رئیسجمهور موظف است براساس پیشنهاد وزارتخانههای رفاه و تأمین اجتماعی و بازرگانی و سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اعتبار لازم برای اجرای قانون در سال ۱۳۸۹ و بعد از آن را در لوایح بودجه سالانه پیشبینی نماید. اجرای این آییننامه در سال ۱۳۸۹ و بعد از آن منوط به تأمین اعتبار در قوانین بودجه سالانه کشور است و سازمان تأمین اجتماعی متناسب با اعتبار پیشبینی شده و متناسب با تعداد افراد معرفی شده توسط وزارت بازرگانی و سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری موظف به بیمه نمودن مشمولان میباشد.
این تصویبنامه در تاریخ ۳/۱۱/۱۳۸۸ به تأیید مقام محترم ریاست جمهوری رسیدهاست.
معاون اول رئیس جمهور- محمدرضا رحیمی