دستورالعمل و ضوابط اجرایی حضور و غیاب مقرریبگیران بیمه بیکاری
دستورالعمل و ضوابط اجرایی حضور و غیاب مقرریبگیران بیمه بیکاری (مورخ اسفند سال ۱۳۹۲)
رعایت نکات ذیل برای مسئولین و کارشناسان بیمه بیکاری ضروری تلقی شده و عواقب ناشی از عدم رعایت آنها بر عهده رئیس اداره و کارشناسان مربوطه میباشد.
۱- فواصل تعیین شده جهت حضور و غیاب:
۱-۱- حداقل بازه زمانی تعیین شده جهت حضور و غیاب کلیه مقرریبگیران حداقل یک بار در هفته میباشد.
۲-۱- در صورت احتمال اشتغال پنهان مقرریبگیر، تعداد دفعات حضور و غیاب با تشخیص رئیس اداره مربوطه میتواند افزایش مییابد.
۲- تأخیر در حضور و غیاب:
۱-۲- مقرریبگیران میتوانند حداکثر تا ۴۵ دقیقه قبل و یا بعد از ساعت تعیین شده جهت حضور و غیاب به واحد مربوطه مراجعه نماید.
۲-۲- مقرریبگیران در طول دوره دریافت مقرری حداکثر تا ۳ بار مجاز به تأخیر در زمانهای تعیین شده میباشند. تأخیر بیش از آن به منزله غیبت غیر موجه تلقی و منجر به قطع مقرری میگردد.
۳-۲- چنانچه مقرریبگیر در طول دریافت مقرری بنا به دلایل غیر موجه در تاریخ تعیین شده غیبت داشته باشد، کارشناسان مربوطه موظفند با اخذ تعهد کتبی حداکثر تا ۱ بار، غیبت را موجه تلقی نموده و در صورت تکرار قطع مقرری نمایند.
۳- دلایل عدم حضور و غیاب مقرریبگیران:
مقرریبگیر با دارا بودن شرایط ذیل از حضور و غیاب معاف میباشد.
۱-۳- بیماری: مقرریبگیرانی که به دلیل بیماریهای صعبالعلاج و بیماریهای طولانیمدت قادر به حضور و غیاب نمیباشند (با ارائه مدارک و مستندات پزشکی)
۲-۳- کهولت سن: مقرریبگیران با سن ۶۰ سال و بیشتر
۳-۳- بازداشت یا زندانی: مقرریبگیرانی که بر اساس حکم صادره از سوی مراجع ذیصلاح بازداشت یا زندانی میگردند، مشروط بر متأهل یا متکفل بودن آنها (با ارائه مدارک و مستندات مربوطه)
۶- ازدواج: مقرریبگیر در طول دوره دریافت میتواند ۱ بار از فرجه ازدواج استفاده نماید و موظف است حداکثر تا ۷ روز با ارائه مدارک و مستندات به واحد تعاون، کار و رفاه اجتماعی مربوطه مراجعه تا وضعیت وی مورد بررسی قرار گیرد.
۷- غیبت غیر موجه: چنانچه وضعیت غیبت مقرریبگیر مشمول هیچکدام از موارد ذکر شده در بند «۴» این دستورالعمل نباشد، غیبت غیر موجه تلقی گردیده و منجر به قطع مقرری میشود.
توضیح: تمام موارد مندرج در این دستورالعمل میبایست با تشخیص و تأیید رئیس اداره مربوطه صورت پذیرد. مسئولیت حسن اجرای این دستورالعمل بر عهده مدیران کل، روسا، مسئولین و کارشناسان بیمه بیکاری و حمایت از مشاغل واحدهای تعاون، کار و رفاه اجتماعی استانها میباشد.