محاسبه حق سنوات کارگران (پاداش پایان کار) فقط بر مبنای حقوق و مزد است و نه حق السعی

نحوه محاسبه حق سنوات کارگران بر اساس مواد ۲۴ و ۳۱ قانون کار، فقط مطلق حقوق و مزد کارگر است و دیگر حق السعی مبنا قرار نمی‌گیرد

در روز نهم بهمن ماه، آخرین رای اصلاحی دیوان عدالت در ارتباط با «سنوات پایان خدمت کارگران» روزنامه رسمی شد؛ رایی که منجر به کاهش چند ده میلیونی سنوات یا پاداش پایان خدمت کارگرانی می‌شود که سی سال تمام کار کرده‌اند.

بیشتر ببینید: اصلاحیه رأی ۳۳۲۸ موضوع مبنای پرداخت حق سنوات کارگران

آخرین اصلاحیه پاداش پایان خدمت کارگران

در سال‌های اخیر خصوصاً از ۹۸ به بعد، هیات عمومی دیوان عدالت، آرای متعددی در خصوص محاسبه سنوات یا مزایای پایان کارِ کارگران مشمول قانون کار که در ماده ۲۴ قانون کار به آن اشاره شده، صادر نموده است و بنابراین ما آرای متعددی در ارتباط با سنوات پایان خدمت داریم. دادنامه ۲۷۲۷، دادنامه ۳۳۲۸، دادنامه ۱۴۱۴ و اصلاحیه‌های مکرر دادنامه ۳۳۲۸، همگی نمونه‌هایی از آرای متعددِ مربوط به سنوات پایان خدمت است.

آخرین دادنامه مربوط به سنوات، دادنامه ۱۴۱۴ بود که در دوم شهریور ماه امسال صادر شد. در این رای هیات عمومی دیوان عدالت، قضات با تکیه بر دادنامه ۳۳۲۸ که در بهمن ۹۸ صادر شده بود و با استناد به دادنامه ۱۰۸۹۹ هیات تخصصی کار و تامین اجتماعی دیوان و با توجه به مواد ۲۴، ۳۱، ۳۴ و ۳۵ قانون کار، اینطور نتیجه گرفتند که پاداش سنوات استحقاقی کارگران به میزان «کلیه اقلام مندرج در قرارداد کار» یا حکم کارگزینی که حقوق نامیده می‌شود، باید محاسبه شود. برهمین اساس، یکی از بخشنامه‌های صادره توسط یک دستگاه دولتی را ابطال کردند چراکه در آن بخشنامه، علی الاطلاق مبنای محاسبه پاداش سنوات، فقط حقوق مبنا و فوق العاده جذب قرار داده شده بود. این دادنامه اینطور نتیجه گرفته که سنوات باید بر مبنای تمام اقلام مندرج در قرارداد کار یا «حقوق» محاسبه شود. این دادنامه، موجب خرسندی کارگران شد و در زمان خود، یک گام مثبت تلقی می‌شد.

اما مسئله به همینجا ختم نشد؛ بازهم مبنای محاسبه سنوات تغییر کرد؛ چهاردهم شهریورماه یعنی دقیقاً دوازده روز بعد از صدور دادنامه ۱۴۱۴، هیات عمومی دیوان عدالت، دادنامه ۳۳۲۸ را دوباره اصلاح کرد.

این اصلاحات متاخر به ضرر کارگران تمام شد. در این متن اصلاحی که به امضای معاونت قضایی دیوان رسیده، یک جمله از دادنامه ۳۳۲۸ اصلاح شده؛ در واقع جمله‌ی «همه موارد مواد ۳۴ و ۳۵ مبنای سنوات قرار می‌گیرد» اصلاح و حذف و جرح شد. دادنامه ۳۳۲۸ مبنای محاسبه را مطلق حقوق و مزد کارگر با در نظر گرفتن موارد مواد ۳۴ و ۳۵ قانون کار، قرار داده بود. در ماده ۳۴ فقط مزد و حقوق آمده اما در ماده ۳۴ قانونگزار فراتر رفته و حق السعی را تعریف کرده؛ بنابراین در دادنامه ۳۳۲۸ در بیست و نهم بهمن ۱۳۹۸، هیات عمومی دیوان، مبنای محاسبه‌ی سنوات را حق السعی یا همه پرداختی‌ها به کارگر شامل مزایا، هزینه ایاب و ذهاب، اضافه کار و… قرار داده بود که در این اصلاحیه‌ی چهاردهم شهریورماه، با قیچی کردن مبنای محاسبه سنوات، عناوین مواد ۳۴ و ۳۵ را سهو قلم دانسته و به این ترتیب، حق السعی کنار گذاشته شد و مبنای سنوات به همان مزد مبنا کاهش یافت.

هرچند این اصلاحیه در چهاردهم شهریورماه امسال صادر شده بود و علی القاعده می‌توانست نسخ‌کننده دادنامه ۱۴۱۴ صادره در دوم شهریورماه باشد. روز نهم بهمن ماه، اصلاحیه ۳۳۲۸ روزنامه رسمی شد و با چاپ رسمی این اصلاحیه در روزنامه رسمی کشور، نحوه محاسبه سنوات بر اساس مواد ۲۴ و ۳۱ قانون کار، فقط مطلق حقوق و مزد کارگر است و دیگر حق السعی مبنا قرار نمی‌گیرد.

منبع: ایلنا