کمک هزینه غذا و ایاب و ذهاب به جانبازان در مأموریت آموزشی

کمک هزینه غذا و ایاب و ذهاب به جانبازانی که در مأموریت آموزشی به سر می برند قابل پرداخت نیست (دادنامه شماره 1009 مورخ 12/12/1392 دیوان عدالت اداری)

تاریخ: 12 اسفند 1392

کلاسه پرونده: 90/753

شماره دادنامه: 1009

موضوع رأی: عدم ابطال نامه شماره 60463/89/222- 9/12/1389 رئیس امور نظامهای جبران خدمت معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رئیس جمهور مبنی بر منع پرداخت هزینه ایاب و ذهاب به جانبازان در طول مدت ماموریت اموزشی تمام وقت

شاکی: محسن دشتکوهی

مرجع رسیدگی: هیأت عمومی دیوان عدالت اداری

گردش کار:

آقای محسن دشتکوهی به موجب دادخواستی ابطال نامه شماره 60463/89/222- 912/1389 رئیس امور نظامهای جبران خدمت معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رئیس جمهور را خواستار شده و در جهت تبیین خواسته اعلام کرده است که:

“رئیس امور نظام های جبران خدمت معاونت توسعه و سرمایه انسانی رئیس جمهور طی نامه شماره 60464/89/222- 9/12/1389 اعلام نظر کرده است که کمک هزینه غذا و ایاب و ذهاب به جانبازانی که در ماموریت آموزشی به سر می برند قابل پرداخت نیست. نامه مذکور مغایر ماده 12 قانون تسهیلات استخدامی و اجتماعی جانبازان و ماده 5 آیین نامه اجرایی قانون مذکور است که در آن به صراحت قید شده است به مستخدمان جانباز در مدت ماموریت آموزشی حقوق و مزایای مستمر و کلیه فوق العاده ها و پاداش پایان سال و کمکهای نقدی و غیر نقدی پرداخت می شود. “

نامه مورد اعتراض به قرار زیر است:

“جناب آقای بیدهندی

مدیرکل محترم منابع انسانی و امور رفاهی دانشگاه تهران

موضوع: نحوه پرداخت کمک هزینه ایاب و ذهاب به جانبازانی که از ماموریت آموزشی استفاده می نمایند

احتراماً، بازگشت به نامه شماره 246329/155- 13/10/1389، در خصوص نحوه پرداخت کمک هزینه ایاب و ذهاب به جانبازانی که از ماموریت آموزشی استفاده می نمایند، اعلام می دارد:

پرداخت کمک هزینه ایاب و ذهاب مستلزم حضور فیزیکی کارکنان می باشد، لذا به جانبازانی که به صورت تمام وقت در ماموریت آموزشی به سر می برند قابل پرداخت نمی باشد، لکن جانبازانی که به صورت نیمه وقت از ماموریت آموزشی استفاده می نمایند به نسبت مدت حضور از کمک هزینه یاد شده، با رعایت سایر مقررات بهره مند می گردند.- رئیس “

در پاسخ به شکایت شاکی، رئیس امور حقوقی معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رئیس جمهور به موجب لایحه شماره 24796/90/231- 4/10/1390 توضیح داده است که:

بازگشت به نامه شماره 90009980900059183 – 18/8/1390 اشعار می دارد:

با توجه به هماهنگی به عمل آمده با دفتر امور نظامهای جبران خدمت این معاونت، ضمن ارسال تصویر نامه شماره 43321/90/222/د- 9/9/1390 دفتر مذکور به عنوان لایحه جوابیه و با عنایت به مندرجات نامه فوق البیان، تقاضای رد شکایت را دارد. “

نامه شماره 43321/90/222/د- 9/9/1390 رئیس امور نظامهای جبران خدمت معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رئیس جمهور به قرار زیر است:

احتراماً، بازگشت به نامه شماره 42956/90/231/د- 8/9/1390 در خصوص دادخواست آقای حسن دشتکوهی، دایر بر ابطال نامه شماره 60463/89/222-9/12/1389 این امور موضوع عدم امکان بهره مندی از کمک هزینه ایاب و ذهاب و غذا در دوران ماموریت آموزشی، اعلام می دارد:

پرداخت کمک هزینه ایاب و ذهاب و غذا مستلزم حضور فیزیکی کارمندان است، لذا به ایثارگرانی که به موجب مقررات از ماموریت آموزشی تمام وقت استفاده می نمایند، قابل پرداخت نیست، لکن به ایثارگرانی که به صورت نیمه وقت از ماموریت آموزشی بهره مند می شوند، به نسبت مدت حضور با رعایت سایر مقررات قابل پرداخت است.”

هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ یاد شده با حضور رؤسا، مستشاران و دادرسان شعب دیوان تشکیل شد. پس از بحث و بررسی، با اکثریت آراء به شرح آينده به صدور رأی مبادرت می‎کند.

رأی هيأت عمومي

نظر به تفاوت ماهیت حقوقی عناوین کمک هزینه رفاهی و حقوق و مزایا و با توجه به این که حکم مقرر در ماده 12 قانون تسهیلات استخدامی جانبازان مصوب سال 1374، ناظر به برخورداری جانبازان از کلیه حقوق و مزایای مربوط در دوران ماموریت آموزشی است و با عنایت به این که مقنن در ماده 78 قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب سال 1386، هزینه رفت و آمد را به عنوان کمک هزینه رفاهی شناخته است که منصرف از عنوان حقوق و مزایاست، بنابراین نامه شماره 6463/89/222- 9/12/1389 رئیس امور نظامهای جبران خدمت معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رئیس جمهور، مبنی بر منع پرداخت هزینه ایاب و ذهاب به جانبازان در طول مدت ماموریت آموزشی تمام وقت با قانون مغایرت ندارد و قابل ابطال تشخیص نمی شود.

رئیس هیأت عمومی دیوان عدالت اداری- محمدجعفر منتظری