قانون پرداخت پاداش پايان خدمت و بخشي از هزينه‌هاي ضروري به كاركنان دولت (مصوب ۱۳۷۵/۲/۲۶ با اصلاحات و الحاقات بعدي)
ماده ۱ -(اصلاحي ۱۳/۰۲/۱۳۷۹) به كاركنان رسمي‚ ثابت و داراي عناوين مشابه وزارتخانه‌ها‚ مؤسسات و شركت‌های دولتي مشمول قانون نظام هماهنگ پرداخت كاركنان دولت مصوب ۱۳۷۰، نيروهاي مسلح جمهوري اسلامي ايران و اعضاي هيأت علمي دانشگاهها و‌مؤسسات آموزش عالي و پژوهشي مشمول مقررات استخدامي هيأت علمي دانشگاه تهران، هنگام بازنشستگي، ازكارافتادگي يا فوت در مقابل كليه سوابق خدمت دولتي به ازاي هر سال خدمت معادل يك ماه آخرين حقوق و فوق‌العاده‌هاي دريافتي كه ملاك كسور بازنشستگي است به عنوان پاداش پايان خدمت پرداخت مي‌شود‚ خدمت مازاد بر سي سال در پرداخت پاداش موضوع اين قانون قابل احتساب نخواهد بود.
تبصره ۱- در صورتي كه سابقه خدمت مستخدم از سي سال كمتر باشد‚ پاداش به نسبت سال‌هاي خدمت محاسبه و پرداخت مي‌شود. در اين‌محاسبه كسر سال معادل يك سال منظور مي‌شود.
تبصره ۲ – در صورت فوت مستخدم‚ پاداش موضوع اين ماده به وزارت قانوني مستخدم متوفي‚ موضوع ماده (۸۶) قانون استخدام كشوري تعلق‌مي‌گيرد.
تبصره ۳ -(الحاقي ۱۶/۰۹/۱۳۷۶) به مستخدمان شاغل كه شهيد‚ ازكارافتاده يا فوت شوند‚ پاداش موضوع ماده (۱) به طور كامل پرداخت مي‌شود.
ماده ۲ -(اصلاحي ۲۱/۰۱/۱۳۸۱) به ازاي هر بار محكوميت اداري در ده سال آخر خدمت‚ يك ماه از پاداش پايان خدمت مستخدم كسر مي‌شود.
ماده ۳ -(اصلاحي ۱۳/۰۲/۱۳۷۹) در موارد زير به كاركنان موضوع ماده (۱) يا ورثه بلافصل آنان‚ معادل بيست برابر حداقل حقوق مبناي قانون نظام هماهنگ پرداخت كاركنان دولت مصوب ۱۳۷۰ به عنوان كمك هزينه پرداخت مي‌شود.
– كمك هزينه ازدواج در مورد ازدواج دائم خود و فرزندان مستخدمين شاغل‚ بازنشسته از كار افتاده و متوفي فقط يك بار حسب مورد.
– كمك هزينه در مورد فوت مستخدم شاغل‚ بازنشسته و افراد تحت تكفل وي.
تبصره -(اصلاحي ۱۶/۰۹/۱۳۷۶)مشمولان قانون كار از اين لحاظ تابع مقررات و ضوابط مربوط به خود هستند.
قانون فوق مشتمل بر سه ماده و سه تبصره در جلسه روز چهارشنبه بيست و ششم ارديبهشت ماه يك هزار و سيصد و هفتاد و پنج مجلس شوراي‌اسلامي تصويب و در تاريخ ۱۳۷۵.۲.۲۷ به تأييد شوراي نگهبان رسيده است.
رييس مجلس شوراي اسلامي – علي‌اكبر ناطق نوري