ماده 1- مشمولان این آیین‌نامه، بیمه شدگان سازمان تأمین اجتماعی مشمول قانون کار و بیمه شدگان سازمان تأمین اجتماعی غیر مشمول قانون کار شاغل در دستگاه‌های دولتی و نهادهای انقلابی می باشد.
ماده 2- سازمان تأمین اجتماعی مکلف است دستمزد مبنای پرداخت حق‌بیمه بیمه‌شدگان را طی دو سال آخر اشتغال آنان مورد رسیدگی قرار دهد و متوسط نرخ رشد دستمزد مبنای پرداخت حق‌بیمه آنها در دو سال مزبور را با متوسط نرخ رشد دستمزد مبنای پرداخت حق بیمه آنان طی هشت سال قبل از آن مقایسه نموده و به ترتیب زیر اقدام نماید:
– چنانچه افزایش متوسط دستمزد دو سال آخر بیمه شده‌مطابق افزایش‌های موضوع مصوبات شورای عالی کار و سایر قوانین و مقررات بوده و پنج درصد (5%) هم بیشتر باشد و یا اینکه افزایش ناشی از ارتقای شغلی و تغییر کارگاه باشد، اینگونه دستمزدها طبیعی تلقی و مشمول مفاد این آیین‌نامه نمی گردد.
– چنانچه افزایش دستمزد دو سال آخر بیمه شده با رعایت موارد بند (الف) بیشتر باشد، دستمزد غیرطبیعی تلقی و مابه‌التفاوت حق‌بیمه محاسبه و از کارفرما قابل وصول خواهد بود.
ماده 3- کارفرما مکلف است نسبت به پرداخت حق‌بیمه مابه‌التفاوت دستمزد موضوع ماده (2)، بر اساس مقررات مورد اجرا به صورت نقد یا اقساطی، اقدام نماید. تأخیر در پرداخت فوق، مشمول پرداخت خسارات تأخیر موضوع ماده (50) قانون تأمین اجتماعی خواهد بود.
ماده 4- سازمان تأمین اجتماعی مکلف است ظرف حداکثر سه ماه پس از تصویب این آیین‌نامه، زمینه‌های لازم را برای اجرای قانون و آیین‌نامه و اطلاع کارفرمایان و بیمه شدگان فراهم کند و دستورالعمل اجرایی در مورد نحوه محاسبات را با مشارکت وزارت کار و امور اجتماعی تدوین نماید.