بر اساس قوانین تامین اجتماعی، میزان حق بیمه شاغلان مشاغل نیمه‌وقت همانند بیمه‌شدگان اجباری است.
به گزارش ایسنا، شاغلان مشاغل نیمه وقت مانند منشی مطب پزشکان و معلمان حق التدریس مشمول قانون تأمین اجتماعی هستند و بیمه‌شده اجباری محسوب می‌شوند و کارفرما باید پس از کسر حق بیمه سهم بیمه‌شده و به اضافه سهم خود، حق بیمه آنها را به طور کامل پرداخت کند.
طبق مواد ٣٢ و ١١١ قانون تأمین اجتماعی، حق بیمه می‌بایست به مأخذ کل درآمد ماهانه آنها احتساب و دریافت شود و این حق بیمه در هیچ مورد نباید از حق بیمه‌ای که به حداقل مزد کارگر عادی تعلق می‌گیرد، کمتر باشد و بر همان اساس تعهدات پرداختی نباید از حداقل مزد کارگر عادی کمتر باشد.
بر اساس گزارش اداره کل روابط عمومی سازمان تأمین اجتماعی، کارفرما می‌بایست طبق تکلیف قانونی مقرر در ماده ٣٩ قانون و آئین نامه اجرایی آن صرفنظر از نوع قرارداد کار و ساعات کارکرد روزانه، صورت مزد و حقوق و مزایای مشمول کسر حق بیمه کارکنان را با درج روزهای کارکرد و رعایت حداقل و حداکثر دستمزد روزانه تنظیم و به شعبه ذیربط تامین اجتماعی ارسال کند.
توضیحات بیشتر
میزان حق بیمه سهم کارگر و کارفرما
طبق قانون، کارفرمایان باید به ازاء بیمه هر کارگر ۲۳ درصد حداقل دستمزد (در مورد نیروهای تازه وارد به بنگاه و یا گروه هایی که تنها از حداقل مزد مصوب شورای عالی کار برخوردار می شوند) و یا مجموع دریافتی افراد با مزایا را بدون در نظر گرفتن حق اولاد به عنوان حق بیمه ماهیانه بپردازند. همچنین ۷ درصد نیز از سوی کارگر باید پرداخت شود.
علاوه بر ۳۰ درصد یادشده، ۳ درصد دیگر نیز به عنوان سهم دولت برای حمایت از صندوق بیمه بیکاری تعیین شده است.
مشمولان بیمه اجباری
بر اساس بند الف ماده ٤ قانون تامین‌اجتماعی، کلیه افرادی که به هر عنوان در مقابل دریافت مزد یا حقوق کار می‌کنند، مشمول قانون تامین‌اجتماعی هستند و کارفرما طبق ماده ٣٦ همین قانون مسئول پرداخت حق‌بیمه سهم خود و بیمه‌شده به سازمان است.
در ماده ١٤٨ قانون کار نیز کارفرمایان کارگاه‌های مشمول این قانون مکلف شده‌اند بر اساس قانون تامین‌اجتماعی، نسبت به بیمه کردن کارگران واحد خود اقدام کنند. همچنین در ماده ٢٣ قانون کار آمده است: «کارگر از لحاظ دریافت حقوق یا مستمری‌های ناشی از فوت، حمایت در برابر حوادث، بیماری‌ها و بارداری، بازنشستگی، بیکاری، تعلیق، ازکارافتادگی کلی و جزئی و یا مقررات حمایتی و شرایط مربوط به آنها تابع قانون تامین‌اجتماعی خواهد بود.»
بنابراین کلیه کارگاه‌ها و مشاغلی که تحت پوشش قانون کار قرار دارند مشمول قانون تامین‌اجتماعی نیز می‌شوند. در ماده یک قانون کار کلیه کارفرمایان، کارگران، کارگاه‌ها، موسسات تولیدی، صنعتی، خدماتی و کشاورزی تحت پوشش قانون کار قرار گرفته‌اند. البته مشمولان قانون تامین‌اجتماعی تنها به تابعین قانون کار محدود نمی‌شود بلکه گروه‌ها و اقشار دیگری هم هستند که تحت پوشش خدمات تامین‌اجتماعی قرار می‌گیرند؛ از قبیل بیمه‌شدگان اختیاری، صاحبان حرف و مشاغل آزاد، رانندگان برون‌شهری و…
با توجه به قوانین و مقررات مربوط به کار و تامین‌اجتماعی گروه‌ها و افراد تحت پوشش تامین‌اجتماعی قرار دارند و کارفرما موظف است آنها را نزد سازمان تامین‌اجتماعی بیمه کند.
١- کسانی که در کارگاه‌ها و کارخانه‌های مشمول قانون کار مشغول به کارند و به هر عنوان در مقابل دریافت مزد، حقوق، سهم سود و سایر مزایا به درخواست کارفرما کار می‌کنند. هرگونه فعالیتی که در قبال دستمزد باشد مشمول مقررات تامین‌اجتماعی است و فرقی نمی‌کند کار موقت، پاره‌وقت، ساعتی، دائمی و… باشد.
٢- کارکنان نهادهای انقلابی از قبیل جهاد سازندگی، بنیاد شهید، نهضت سوادآموزی، بنیاد مسکن انقلاب اسلامی و…
٣- کارکنان جمعیت هلال‌احمر جمهوری اسلامی ایران و کمیته امداد امام خمینی (ره)
٤- کارکنان دستگاه‌های دولتی که مشمول نظام حمایتی خاص نیستند و همچنین افرادی که برای مشاغل کارگری در دستگاه‌های دولتی استخدام می‌شوند مشمول قانون تامین‌اجتماعی هستند.
٥- کارکنان پیمانکاری‌ها که در چارچوب قراردادهای کار فردی مشمول قانون کار نمی‌شوند براساس ماده ٣٨ قانون تامین‌اجتماعی مشمول قانون تامین‌اجتماعی هستند.
٦- کلیه کارمندان پیمانی دستگاه‌های اجرائی از لحاظ برخورداری از مزایای تامین‌اجتماعی نظیر بازنشستگی، ازکارافتادگی، فوت، درمان با رعایت این قانون مشمول قانون تامین‌اجتماعی هستند.
٧- کارکنان شرکت‌های دولتی که برای مشاغل کارگری استخدام می‌شوند تابع مقررات قانون کار و تامین‌اجتماعی هستند.
٨- اتباع بیگانه که در ایران مشغول به کارند، در صورتی که در کشور خود از خدمات تامین‌اجتماعی برخوردار نباشند، براساس شرایط ماده ٥ قانون تامین‌اجتماعی مشمول مقررات این قانون می‌شوند (اتباع بیگانه کشورهای پیوسته به مقاوله‌نامه شماره ١٩ سازمان بین‌المللی کار مشمول حوادث ناشی از کار می‌شوند).
٩- کارکنان شرکت مخابرات ایران، شرکت ملی فولاد، سازمان بنادر و کشتیرانی، شرکت ملی صنایع ایران و شرکت سهامی تهیه و توزیع علوفه براساس قرارداد خاص مشمول مقررات تامین‌اجتماعی هستند.
١٠- باغداری و فعالیت‌های مرتبط با امور کشاورزی شامل تولید و پرورش ماکیان، کلیه فعالیت‌های مربوط به باغات مرکبات، خرما، پسته، چای، برنج و.. کلیه فعالیت‌های مربوط به شیلات و صنعت نوغان، پرورش ماهی، زنبورعسل و کرم ابریشم، کارکنان شاغل در باغات میوه، انواع نباتات، اشجار، پرورش گل و گیاهان زینتی و…
١١- دامداران بر اساس ماده ٧ قانون تامین‌اجتماعی از اول مردادماه ١٣٦٤ مشمول مقررات تامین‌اجتماعی قرار گرفته‌اند.
١٢- کارکنان مطبوعات بر اساس بخشنامه ٣١٥ فنی
١٣- کارکنان شاغل در واحدهای صنفی
١٤- کلیه کارکنان سازمان‌های مناطق آزاد تجاری- صنعتی
١٥- کارکنان شهرداری‌ها (به غیر از تهران)
١٦- کلیه کارکنان دفاتر اسناد رسمی
١٧ – قالیبافان، بافندگان فرش و شاغلان صنایع‌دستی
١٨- کارگران ساختمانی بر اساس قانون بیمه اجباری کارگران ساختمانی
١٩- رانندگان وسایط نقلیه عمومی بین‌شهری و درون‌شهری