قانون تحدید مدت اقامت مأمورین سیاسی و کنسولی ایران در خارجه (مصوب ۱۶ فروردین ۱۳۰۱ شمسی)
ماده اول- مدت ماموریت کلیه مأمورین سیاسی و قونسولی دولت علیه ایران در ممالک خارجه به استثنا مأمورین افتخاری نباید از پنج سال تجاوز نماید و در انقضا این مدت مأموریت مجدد آنها به خارجه منوط است به این که لااقل یک سال در ایران توقف کنند.
ماده دوم – کلیه مأمورین دولت ایران که در تاریخ وضع این قانون بیش از پنج سال در خارجه ماموریت و اقامت داشته اند مشمول ماده اول خواهند بود.
ماده سوم- وزیر امور خارجه مأمور است از تاریخ وضع این قانون مفاد دو ماده فوق را نسبت به سفرا و وزرای مختار و مقیم و ژنرال قونسولهای دولت علیه در ظرف سه ماه و نسبت به سایر مامورین منتهی در ظرف یک سال به موقع اجرا گذارد.