قانون استخدام نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران

قانون استخدام نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران (مصوب 20/12/1382 مجلس شورای اسلامی)

قانون استخدام نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران

فصل اول – كلیات

ماده ۱ – در این قانون عبارات اختصاری زیر جایگزین عناوین كامل آنها می گردد:

الف – « فرماندهی كل قوا» به جای « فرماندهی كل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران».

ب – « نیروهای مسلح» به جای « نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران».

ج – « ستاد كل» به جای « ستاد كل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران».

د – « ارتش» به جای « ارتش جمهوری اسلامی ایران».

هـ – « سپاه» به جای « سپاه پاسداران انقلاب اسلامی».

و – « نیروی انتظامی» به جای « نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران».

ز – « سازمان عقیدتی – سیاسی» به جای « سازمان عقیدتی – سیاسی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران».

ح – « سازمان حفاظت اطلاعات» به جای « سازمان حفاظت اطلاعات نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران».

ط – « سازمان تأمین خدمات درمانی» به جای « سازمان تأمین خدمات درمانی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران».

ماده ۲ – نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران در این قانون عبارتند از : ارتش، سپاه و نیروی انتظامی.

ماده ۳ – كاركنان مشمول این قانون عبارتند از كسانی كه برابر با مقررات این قانون به استخدام نیروی انتظامی در می آیند.

تبصره ۱ – سازمانهای عقیدتی – سیاسی و حفاظت اطلاعات و سایر مجموعه های وابسته به نیروی انتظامی از نظر مقررات استخدام تابع این قانون می باشند.

تبصره ۲ – كلیه كاركنانی كه براساس مقررات سابق به استخدام نیروی انتظامی درآمده اند، مشمول این قانون خواهند بود.

فصل دوم – شرایط عمومی استخدام و طبقه بندی

بخش اول – تعاریف:

ماده ۴ – استخدام در نیروی انتظامی عبارت است از پذیرفتن شخص واجد شرایط برای انجام خدمت در یكی از مشاغل پیش بینی شده در این قانون.

ماده ۵ – شغل عبارت است از مجموع وظایف و مسؤولیتها و اختیارات مرتبط و مستمر كه به عنوان كار واحد برای یك فرد درنظر گرفته می شود.

ماده ۶ – مشاغل نیروی انتظامی به سه گروه تقسیم می شود:

الف – شغل انتظامی – عبارت است از مجموعه وظایف و اختیارات مشخصی كه در جداول سازمان برای كاركنان انتظامی پیش بینی شده است. مشاغل فرماندهی جزو مشاغل انتظامی محسوب می گردد.

ب – شغل كارمندی – عبارت است از مجموعه وظایف و اختیارات مشخصی كه در جداول سازمان برای كارمندان پیش بینی شده است.

ج – شغل مشترك – عبارت است از مجموعه وظایف و اختیارات مشخصی كه در جداول سازمان با این عنوان تعیین شده و منحصر به كاركنان انتظامی یا كارمندان نبوده و قابل تخصیص به هر دو می باشد.

تبصره ۱ – در مشاغل مشترك شرایط احراز شغل باید به نحوی تعیین گردد كه شایسته ترین كاركنان اعم از انتظامی و كارمند منصوب گردند.

تبصره ۲ – مشاغل انتظامی، كارمندی و مشترك با رعایت مفاد این قانون در قالب محلهای سازمانی در جداول سازمان مشخص میشود.

ماده ۷ – رشته شغلی عبارت است از مجموعه مشاغلی كه به لحاظ نزدیكی و سنخیت از نظر اطلاعات و دانستنی های علمی دارای محتوای مشترك باشند.

ماده ۸ – رسته عبارت است از مجموعه رشته های شغلی كه از نظر تخصص یا نوع كار یا نوع آموزش وابستگی و ارتباط نزدیك داشته باشند.

ماده ۹ – كاركنان نیروی انتظامی كسانی هستند كه برابر شرایط و مقررات مندرج در این قانون یا قانون خدمت وظیفه عمومی به خدمت پذیرفته می شوند و عبارتند از:

الف – پایور ب – پیمانی ج – وظیفه

ماده ۱۰ – كاركنان پایور به كسانی اطلاق می گردد كه برای انجام خدمت مستمر در نیروی انتظامی استخدام می شوند و عبارتند از:

الف – پایور انتظامی ب – پایور كارمند ج – پایور محصل

ماده ۱۱ – پایوران انتظامی كاركنانی هستند كه پس از طی آموزشهای لازم به یكی از درجات پیش بینی شده در این قانون نائل و از لباس و علائم انتظامی استفاده می نمایند.

ماده ۱۲ – پایوران كارمند كاركنانی هستند كه براساس مدارج تحصیلی و یا مهارت تجربی و تخصصی استخدام و بدون استفاده از لباس، درجات و علائم انتظامی به یكی از رتبه های پیش بینی شده در این قانون نائل می شوند.

ماده ۱۳ – پایوران محصل كاركنانی هستند كه به منظور خدمت استخدام و قبل از انتصاب در یكی از مشاغل مندرج در این قانون در یكی از مراكز آموزشی نیروی انتظامی یا سایر مؤسسات آموزشی به هزینه نیروی انتظامی مشغول تحصیل می باشند.

ماده ۱۴ – كاركنان پیمانی به كسانی اطلاق می گردد كه خدمت پیمانی را به صورت انتظامی یا كارمندی برابر مقررات مندرج در این قانون انجام می دهند.

ماده ۱۵ – كاركنان وظیفه كسانی هستند كه مطابق قانون خدمت وظیفه عمومی در یكی از دوره های ضرورت، احتیاط یا ذخیره مشغول خدمت می باشند.

بخش دوم – شرایط عمومی استخدام:

ماده ۱۶ – شرایط عمومی استخدام كاركنان پایور و پیمانی به شرح زیر می باشد:

الف – اعتقاد و التزام عملی به دین مبین اسلام.

ب – التزام عملی به قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و اعتقاد به ولایت فقیه.

ج – تابعیت جمهوری اسلامی ایران.

د – عدم سابقه عضویت یا وابستگی به احزاب و گروههای سیاسی معارض با نظام جمهوری اسلامی ایران.

هـ – عدم عضویت یا وابستگی به احزاب و گروههای سیاسی در زمان تقاضای استخدام.

و – عدم محكومیت به محرومیت از خدمات دولتی.

ز – نداشتن سوء پیشینه كیفری.

ح – عدم اعتیاد به مواد مخدر.

ط – داشتن شرایط تحصیلی و یا تخصصی لازم برای خدمت مورد نظر.

ی – دارا بودن حداقل هفده سال سن و حداكثر سی و پنج سال.

ك – داشتن سلامت و توانائی جسمی و روانی متناسب با خدمت مورد نظر.

تبصره – مراحل استخدام و چگونگی انجام مسابقه و آزمون ورودی براساس آیین نامه ای خواهد بود كه توسط نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت كشور و سازمان مدیریت و برنامه ریزی كشور تهیه و با تأیید ستاد كل به تصویب فرماندهی كل قوا خواهد رسید.

ماده ۱۷ – هیأت مركزی گزینش مركب از وزیر كشور یا معاون امنیتی و انتظامی، فرمانده نیروی انتظامی یا جانشین وی، رئیس سازمان عقیدتی سیاسی یا جانشین وی، رئیس سازمان حفاظت اطلاعات یا جانشین وی و معاون نیروی انسانی نیروی انتظامی به عنوان دبیر هیأت تشكیل می گردد و در چهارچوب مفاد این قانون وظیفه تعیین سیاست های گزینش كاركنان و تدوین دستورالعملهای مورد نیاز با همكاری سازمان مدیریت و برنامه ریزی كشور و نظارت بر كار هسته های گزینش در نیروی انتظامی را بعهده دارد. هسته های گزینش در نیروی انتظامی توسط هیأت مركزی تشكیل می گردد.

ماده ۱۸ – استخدام كاركنان انتظامی برای خدمت به صورت پایور منحصراً براساس یكی از مقاطع تحصیلی پایان دوره های راهنمایی، متوسطه، كاردانی، كارشناسی، كارشناسی ارشد، دكترا و بالاتر انجام می گیرد.

ماده ۱۹ – كارمندان به دو صورت ذیل استخدام می شوند:

الف – براساس مدارك تحصیلی در یكی از مقاطع پایان دوره متوسطه، كاردانی، كارشناسی، كارشناسی ارشد، دكترا و بالاتر.

ب – براساس مهارت عملی با حداقل مدرك نهضت سوادآموزی.

ماده ۲۰ – نیروی انتظامی می تواند زنان را با حفظ موازین اسلامی در مشاغلی كه مستلزم به كارگیری زنان است به صورت كاركنان انتظامی یا كارمند استخدام نماید.

تبصره ۱ – مشاغل خاص زنان و امور انضباطی آنان بنا به مورد در جداول سازمانی و آیین نامه انضباطی تعیین می شود.

تبصره ۲ – كلیه كاركنان زن كه در اجرای ماده (۱۹۶) قانون ارتش جمهوری اسلامی ایران – مصوب ۱۳۶۶.۷.۷ – از وضعیت انتظامی به كارمند معادل خود تبدیل شده اند درصورت تمایل می توانند به وضعیت سابق اعاده شده و برابر مقررات این قانون به درجات متناسب نائل گردند.

ماده ۲۱ – نیروی انتظامی می تواند به منظور تأمین نیاز سازمانی خود، داوطلبانی را كه حداقل دارای مدرك تحصیلی پایان دوره راهنمایی می باشند با اخذ تعهد پنج سال خدمت انتظامی و یا شش سال خدمت كارمندی به صورت پیمانی استخدام نماید. تمدید مدت یا تجدید قرارداد مجاز نمی باشد.

تبصره ۱ – استخدام كارمند پیمانی براساس تخصص و مهارت عملی، از لحاظ مدرك تحصیلی مشمول بند (ب) ماده (۱۹) خواهد بود.

تبصره ۲ – خدمت كاركنان پیمانی كه خدمت دوره ضرورت را انجام نداده اند به منزله انجام خدمت دوره ضرورت تلقی می گردد و درصورتی كه قبل از خاتمه تعهد به هر علت از خدمت مستعفی یا بركنار گردند برابر مقررات قانون وظیفه عمومی با آنان رفتار خواهد شد.

تبصره ۳ – نیروی انتظامی می تواند كاركنانی را كه در حال انجام خدمت دوره ضرورت می باشند به صورت پیمانی استخدام نماید.

ماده ۲۲ – جداول سازمانی باید به نحوی تنظیم گردد كه حداقل هفتاد درصد(۷۰%) از كاركنان پایور و مابقی به ترتیب از كاركنان پیمانی و وظیفه استفاده شود.

تبصره – به كارگیری كاركنان وظیفه دیپلمه و پائین تر در مشاغلی غیر از نگهبانی و خدماتی مطابق با دستورالعملی می باشد كه توسط نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت كشور تهیه و پس از تأیید ستاد كل به اجراء گذارده خواهد شد.

ماده ۲۳ – نیروی انتظامی می تواند به منظور تأمین نیروی انسانی، درصورت نیاز از كاركنان سایر نیروهای مسلح و سازمانها و وزارتخانه ها و نهادهای انقلاب اسلامی با آموزش های لازم و با رعایت مقررات نیروی انتظامی و همچنین رعایت مقررات نیروها و سازمانها و وزارتخانه های ذی ربط به صورت انتقال یا مأمور به خدمت استفاده نماید.

تبصره ۱ – سابقه خدمت كاركنان منتقل شده به نیروی انتظامی ازلحاظ پایه خدمتی و سنوات بازنشستگی قابل احتساب است.

تبصره ۲ – نیروی انتظامی می تواند در مواقع ضروری و برای مدت محدود از بسیجیان برای اجرای مأموریت های قانونی خود به صورت مأمور استفاده نماید. نحوه به كارگیری و وضعیت خدمتی و حقوق و مزایای آنان به موجب دستورالعملی خواهد بود كه توسط نیروی انتظامی با هماهنگی سپاه، وزارت كشور، سازمان مدیریت و برنامه ریزی كشور و ستاد كل تهیه و به تصویب فرماندهی كل قوا خواهد رسید.

تبصره ۳ – نیروی انتظامی به منظور بهره گیری از مشاركتهای مردمی در تحكیم و توسعه نظم و امنیت اجتماعی می تواند عده ای را به عنوان پلیس افتخاری از بین افراد داوطلب واجد صلاحیت، انتخاب و پس از آموزش و سازماندهی لازم، با عناوینی چون پلیس محلی به كار گیرد.

چگونگی اجرای این تبصره به موجب آئین نامه ای خواهد بود كه توسط نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت كشور و سازمان مدیریت و برنامه ریزی كشور تهیه و از طریق ستاد كل به تصویب فرماندهی كل قوا می رسد.

ماده ۲۴ – نیروی انتظامی می تواند درصورت نیاز از كاركنان وظیفه در حین خدمت دوره ضرورت و احتیاط و همچنین از كاركنان پیمانی در طول مدت قرارداد با دارا بودن شرایط لازم به عنوان پایور استخدام نماید. این قبیل داوطلبان در شرایط مساوی نسبت به سایر داوطلبان از اولویت برخوردارند. آموزش و ترفیعات آنان نیز تابع مقررات مندرج در این قانون خواهد بود.

ماده ۲۵ – نیروی انتظامی می تواند به منظور تأمین استاد و تكمیل اعضاء هیأت علمی مؤسسات آموزش عالی خود، كاركنان مورد نیاز را براساس مقررات استخدامی هیأت علمی دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی استخدام و به مشاغل آموزشی و پژوهشی منصوب نماید.

تبصره – كاركنان پایور كه دارای شرایط لازم برای عضویت در هیأت علمی موضوع این ماده باشند می توانند به عضویت هیأت علمی مؤسسات آموزش عالی نیروی انتظامی درآیند.

ماده ۲۶ – استخدام جز برای مشاغل پیش بینی شده در جداول سازمان و همچنین تغییر نوع استخدام كاركنان، جز در موارد مذكور در این قانون ممنوع است.

بخش سوم – سازمان و طبقه بندی:

ماده ۲۷ – مشاغل نیروی انتظامی در رشته ها و رسته های مختلف دسته بندی می گردند. انواع رسته ها و علائم رسته ای و لباس و علائم درجات به موجب دستورالعملی خواهد بود كه به وسیله نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت كشور تهیه و از طریق ستاد كل به تصویب فرماندهی كل قوا خواهد رسید.

ماده ۲۸ – نیروی انتظامی موظف است كلیه كاركنان خود را متناسب با رشته های تحصیلی، دوره های آموزشی و مهارت های آنان رسته بندی نماید. تغییر رسته در موارد خاص برابر دستورالعمل رسته ها، موضوع ماده (۲۷) خواهد بود.

ماده ۲۹ – نیروی انتظامی موظف است مشاغل كارمندان موضوع بند (ب) ماده(۱۹) این قانون را از نظر پیچیدگی به سه گروه (۱)، (۲) و (۳) و میزان مهارت در انجام مشاغل هر یك از سه گروه را به سه رده (۱)، (۲) و (۳) طبقه بندی نماید.

تخصص و مهارت فنی این قبیل كارمندان در بدو استخدام توسط كمیسیون ارزیابی مهارت فنی مورد ارزیابی قرار گرفته و رده آنان تعیین می گردد.

ماده ۳۰ – نیروی انتظامی مكلف است حداكثر ظرف مدت دو سال در چهارچوب این قانون كلیه مشاغل مربوطه را به منظور طبقه بندی مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار داده و براساس آن نسبت به تعیین شرح وظایف و شرایط احراز هر شغل با هماهنگی وزارت كشور اقدام و پس از تصویب فرماندهی كل قوا در انتصابات و ترفیعات ملاك عمل قرار دهد.

ماده ۳۱ – تعداد و تركیب نیروی انسانی و همچنین نسبت درجه ها و رتبه های كاركنان نیروی انتظامی بر مبنای اهداف، خط مشی و نیازها برابر جداول سازمان و تجهیزاتی كه توسط نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت كشور تهیه و ازطریق ستاد كل به تصویب فرماندهی كل قوا خواهد رسید، مشخص می گردد.

ماده ۳۲ – نیروی انتظامی مكلف است حداكثر ظرف دو سال پس از تصویب این قانون محلهای سازمانی نیروی انتظامی را مورد بررسی قرار داده و ضرورت انتظامی یا كارمندی یا مشترك بودن شغل را تعیین و درجات و رتبه های مناسب برای هر محل سازمانی را در نظر گرفته و با هماهنگی وزارت كشور ازطریق ستاد كل به تصویب فرماندهی كل قوا برساند.

تبصره – چنانچه برخی از محلهای سازمانی مربوط به مشاغل تخصصی و یا تجربی فاقد طیف درجات متناسب با تعداد یا تركیب مشاغل مزبور در جداول سازمانی باشد، می توان درجه محل سازمانی این قبیل مشاغل را ضمن تعیین حداقل و حداكثر درجه مورد نیاز به صورت سیال مشخص نمود، كه در این صورت برای انجام امور خدمتی، درجه شاغل ملاك تعیین درجه محل سازمانی شغل مورد تصدی خواهد بود.

فصل سوم – آموزش

ماده ۳۳ – دوره های آموزشی كاركنان نیروی انتظامی به شرح ذیل می باشد:

الف – دوره های عمومی انتظامی.

ب – دوره های تخصصی.

ج – دوره علمی.

د – دوره های سرپرستی.

هـ – دوره های تخصصی تكمیلی.

و – دوره های كاردانی علوم و فنون انتظامی.

ز – دوره های كارشناسی علوم و فنون انتظامی.

ح – دوره های كارشناسی ارشد علوم و فنون انتظامی.

ط – دوره فرماندهی و مدیریت عالی انتظامی.

ی – دوره عالی امنیت.

تبصره ۱ – عناوین دوره های بندهای ( و)، ( ز)، (ح)، (ط) و (ی) از نظر طبقه بندی مشاغل و استخدام و ارتقاء در نیروی انتظامی كاربرد دارد و برای اعطای مدارك تحصیلی مطابق ماده (۵۴) اقدام خواهد شد.

تبصره ۲ – نیروی انتظامی می تواند درصورت لزوم علاوه بر دوره های مذكور نیازمندیهای آموزشی دیگر خود را در قالب آموزشهای عرضی ( تخصصی كوتاه مدت و ضمن خدمت) اجرا نماید.

تبصره ۳ – در جهت توسعه همكاریهای مشترك، اطلاع از آخرین یافته های علمی و تخصصی در سایر نیروهای مسلح و تأمین بخشی از نیازمندیهای آموزشی تخصصی، نیروی انتظامی می تواند نسبت به اعزام كاركنان واجد شرایط خود به كلیه دوره های مصوب آن نیروها اقدام و سهمیه مناسب در دوره های آموزشی خود برابر درخواست آنان پیش بینی نماید.

ماده ۳۴ – مراكز آموزشی كاركنان نیروی انتظامی به شرح ذیل می باشد:

الف – مراكز آموزش عمومی.

ب – آموزشگاههای علمی – تخصصی.

ج – واحدهای آموزشی.

د – دانشكده های علوم و فنون انتظامی.

هـ – دانشكده فرماندهی و ستاد.

تبصره ۱ – به مجموعه دانشكده های نیروی انتظامی « دانشگاه علوم انتظامی» اطلاق می گردد.

تبصره ۲ – تأسیس و ایجاد مراكز آموزشی موضوع این ماده با هماهنگی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری منوط به تأمین اعتبار و تأیید سازمان مدیریت و برنامه ریزی كشور است.

ماده ۳۵ – دوره های عمومی انتظامی به منظور ارائه آموزشهای نظامی، انتظامی مقدماتی و آشنائی با مقررات و آئین نامه های سازمانی با اهداف ایجاد آمادگی عمومی برای خدمت در نیروی انتظامی متناسب با گونه های مختلف استخدامی موضوع ماده (۹) برای كلیه كاركنان در بدو خدمت تشكیل می گردد.

ماده ۳۶ – دوره های تخصصی به منظور ایجاد توانمندی تخصصی مورد نیاز برای كاركنان انتظامی پایور كه دوره عمومی انتظامی خود را در آموزشگاههای علمی – تخصصی گذرانده اند و همچنین كارمندان پایور و پیمانی كه بدون مهارت و تخصصی استخدام می شوند متناسب با رسته های ناجا بلافاصله بعد از دوره عمومی انتظامی ارائه می گردد.

برنامه آموزشی این دوره ها می بایست به گونه ای تنظیم گردد كه دانش آموختگان آن بتوانند از عهده مشاغل گروهبانی و رتبه های همطراز برآیند.

تبصره – دوره تخصصی كاركنان وظیفه متناسب با مشاغل سازمانی خاص آنان ارائه می گردد.

ماده ۳۷ – دوره علمی به منظور ارتقاء تحصیلات كاركنان پایور انتظامی كه با مدرك حداقل پایان دوره راهنمایی به استخدام درآمده اند برای نیل به مدرك پایان دوره متوسطه با هماهنگی وزارت آموزش و پرورش تشكیل می گردد.

ماده ۳۸ – دوره های تخصصی تكمیلی به منظور تكمیل تخصص و به روز آمد نمودن دانش رسته ای كاركنان پایور نیروی انتظامی برای نیل به ترفیع و یا تصدی مشاغل خاص متناسب با رسته، رشته و مشاغل نیروی انتظامی حداقل به مدت یك ماه حسب مورد در دانشكده فرماندهی و ستاد، دانشكده های علوم و فنون، آموزشگاههای علمی – تخصصی و واحدهای آموزشی اجرا می گردد.

نیروی انتظامی مكلف است نسبت به تشكیل این دوره ها طوری اقدام نماید كه كلیه كاركنان بتوانند به موقع این دوره ها را طی نمایند. برنامه آموزشی این دوره ها باید طوری تنظیم گردد كه دانش آموختگان آن از عهده مشاغل در درجات یا رتبه های بالاتر برآیند.

تبصره ۱ – دوره های آموزشی كه در مراكز آموزش برون سازمانی ارائه می گردد و محتوای آن با نیاز دانش رسته ای نیروی انتظامی مطابقت دارد معادل دوره تخصصی تكمیلی محسوب می گردد.

تبصره ۲ – كاركنانی كه هر یك از دوره های آموزشی مندرج در ماده (۳۳) این قانون را طی نمایند از طی دوره تخصصی تكمیلی همان دوره ترفیع معاف می باشند.

تبصره ۳ – حداقل مدت آموزش در مقاطع استوار یكمی و ستوان سومی و سروانی و سرگردی دو ماه خواهد بود.

ماده ۳۹ – دوره سرپرستی به منظور احراز توانمندی لازم جهت تصدی مشاغل فرماندهی و مدیریت جزء برای كاركنانی كه از درجه استوار یكمی یا رتبه معادل به درجه ستوان سومی یا رتبه معادل نایل گردیده اند به مدت حداقل سه ماه متناسب با رسته خدمتی در دانشكده های علوم و فنون اجرا می گردد نیل به درجه ستوان دومی یا رتبه معادل منوط به موفقیت در طی این دوره می باشد.

دانش آموختگان این دوره از سه ماه ارشدیت برخوردار می گردند.

ماده ۴۰ – مراكز آموزش عمومی به منظور اجرای دوره های عمومی انتظامی و تخصصی بدو خدمت كاركنان پیمانی و وظیفه ایجاد می گردد.

نیروی انتظامی می تواند با توجه به نیاز خود نسبت به ایجاد این مراكز در نقاط مختلف كشور اقدام نماید.

ماده ۴۱ – آموزشگاههای علمی – تخصصی به منظور اجرای دوره عمومی انتظامی، دوره تخصصی و دوره علمی بدو خدمت و همچنین دوره های تخصصی تكمیلی برای كسانی كه حداقل با مدارك تحصیلی پایان دوره راهنمایی به عنوان پایور انتظامی برای خدمت در مشاغل گروهبانی و بالاتر از طریق مسابقه ورودی استخدام می شوند، ایجاد می گردد.

نیروی انتظامی می تواند متناسب با رسته های مصوب نسبت به ایجاد این مراكز در نقاط مختلف كشور اقدام نماید.

تبصره – نیروی انتظامی می تواند با رعایت ضوابط و مقررات وزارت آموزش و پرورش جهت ارتقاء تحصیلی كاركنان پایور شاغل تا سطح پایان دوره متوسطه مهارتی در آموزشگاههای علمی – تخصصی اقدام نماید.

ماده ۴۲ – واحدهای آموزشی به منظور ارائه آموزش های تخصصی تكمیلی و عرضی ایجاد می گردد.

نیروی انتظامی می تواند با توجه به نیاز خود نسبت به ایجاد این واحدها در تابعیت یگانهای عمده خود اقدام نماید.

ماده ۴۳ – كارمندان پایور در بدو خدمت دوره عمومی انتظامی را به مدت حداقل یك ماه و كارمندان با مدرك پایان دوره متوسطه كه بدون مهارت و تخصص استخدام گردیده اند علاوه بر آن یك دوره تخصصی را به مدت حداقل یك ماه طی می نمایند.

دوره عمومی انتظامی و تخصصی كارمندان دارای مدرك تحصیلی پایان دوره متوسطه در آموزشگاههای علمی تخصصی و دوره عمومی كارمندان با مدرك تحصیلی كاردانی و بالاتر در دانشكده علوم و فنون برگزار می گردد.

كارمندان در طول خدمت ضمن طی حداقل یكی از دوره های تخصصی تكمیلی در فاصله هر ترفیع می توانند با رعایت شرایط و ضوابط مورد نیاز برای تصدی مشاغل مدیریتی جزء، دوره سرپرستی و برای تصدی مشاغل مدیریت میانی، دوره فرماندهی و مدیریت و برای تصدی مشاغل مدیریت عالی، دوره عالی امنیت را طی نمایند.

تبصره – فهرست مشاغل مدیریت جزء، میانی و عالی براساس طبقه بندی مشاغل موضوع ماده (۳۰) تعیین خواهد شد.

ماده ۴۴ – كاركنان پایور انتظامی با مدرك تحصیلی پایان دوره متوسطه مهارتی كه در نظام آموزش و پرورش طراحی و اجرا می شود و مورد نیاز نیروی انتظامی می باشد برای نیل به درجه گروهبان یكمی در بدو خدمت دوره عمومی انتظامی را حداقل به مدت شش ماه و دارندگان مدرك پایان دوره متوسطه فاقد مهارت علاوه بر دوره مذكور، دوره تخصصی را حداقل به مدت شش ماه طی می نمایند. این دوره ها در بدو خدمت و در آموزشگاههای علمی – تخصصی اجراء می گردد. كلیه كاركنان مزبور دوره های تخصصی و تكمیلی را در طول خدمت و در فاصله هر ترفیع می گذرانند. این كاركنان با رعایت شرایط و ضوابط مورد نیاز برای تصدی مشاغل فرماندهی و مدیریت جزء می بایست دوره سرپرستی را طی نمایند.

تبصره – كاركنان پایور انتظامی دارای مدرك پایان دوره راهنمایی در بدو خدمت دوره عمومی انتظامی، دوره تخصصی و دوره علمی را مجموعاً به مدت حداقل هجده ماه در آموزشگاههای علمی تخصصی طی می نمایند.

ماده ۴۵ – كلیه كاركنان پیمانی كه به صورت انتظامی با مدرك تحصیلی پایان متوسطه و پایین تر استخدام می گردند دوره عمومی انتظامی را حداقل به مدت چهار ماه و كاركنان با مدرك تحصیلی كاردانی و بالاتر این دوره را حداقل به مدت دو ماه طی می نمایند. این كاركنان درصورت دارا نبودن تخصص و مهارت مورد نیاز نیروی انتظامی بلافاصله بعد از طی دوره عمومی انتظامی، دوره تخصصی را به مدت حداقل دو ماه متناسب با رسته های نیروی انتظامی طی می نمایند. این دوره ها در بدو خدمت و در مراكز آموزش عمومی اجرا می گردد.

ماده ۴۶ – كلیه كارمندان پیمانی در بدو خدمت، دوره عمومی انتظامی را به مدت حداقل سه ماه و درصورت دارا نبودن مهارت و تخصص لازم یك دوره تخصصی به مدت حداقل یك ماه در مراكز آموزش عمومی طی می نمایند.

ماده ۴۷ – كلیه كاركنان پیمانی انتظامی و كارمند در طول خدمت و قبل از ترفیع یك دوره تخصصی – تكمیلی را متناسب با درجه یا رتبه در دانشكده های علوم و فنون، آموزشگاههای علمی تخصصی و واحدهای آموزشی می گذرانند.

تبصره ۱ – كاركنانی كه خدمت سربازی را طی نموده اند دوره عمومی انتظامی آنان به یك ماه تقلیل می یابد و كسانی كه خدمت سربازی خود را در نیروی انتظامی گذرانده باشند درصورتی كه انفكاك آنان بیشتر از شش ماه نباشد از طی دوره عمومی انتظامی معاف هستند.

تبصره ۲ – كلیه كاركنان پیمانی كه برابر قوانین و مقررات تغییر وضعیت خدمتی داده و به عنوان كاركنان پایور بدون تغییر رسته به كار گرفته می شوند درصورت داشتن حداقل سه سال تجربه خدمتی و موفقیت در آزمون كه از طریق مراكز آموزش ذی ربط برگزار می گردد از طی آموزشهای عمومی انتظامی و تخصصی معاف می باشند. اینگونه كاركنان درصورت به كارگیری در رسته جدید موظف به طی دوره تخصصی قبل از به كارگیری می باشند.

ماده ۴۸ – كاركنان وظیفه در بدو خدمت دوره های عمومی انتظامی و تخصصی مورد نیاز را طی می نمایند. كاركنان وظیفه با مدرك تحصیلی كاردانی و بالاتر درصورت به كارگیری در تخصصهای منطبق با تحصیلات آنان از طی دوره تخصصی معاف می باشند. این دوره ها در مراكز آموزش عمومی اجرا می گردد.

تبصره ۱ – برنامه آموزش كاركنان وظیفه در بدو خدمت متناسب با نیاز نیروی انتظامی و سطح تحصیلات آنان توسط نیروی مذكور تهیه و به مورد اجرا گذارده خواهد شد.

تبصره ۲ – كاركنان وظیفه بی سواد و كم سواد دوره های سوادآموزی را برابر دستورالعملی كه توسط نیروی انتظامی با هماهنگی نهضت سوادآموزی تهیه و به تصویب وزیر كشور می رسد طی می نمایند.

ماده ۴۹ – دوره های كاردانی علوم و فنون انتظامی در رشته های مختلف تحصیلی به منظور تربیت نیروی متخصص مورد نیاز نیروی انتظامی در سطح كاردانی متناسب با رسته های نیروی انتظامی جهت كاركنان پایور انتظامی كه با مدرك پایان دوره متوسطه ازطریق مسابقه ورودی جذب گردیده اند در بدو خدمت به مدت حداقل چهار نیمسال تحصیلی در دانشكده های علوم و فنون تشكیل می گردد.

برنامه آموزشی این دوره ها باید طوری تنظیم گردد كه با طی دوره های آموزشی بعدی دانش آموختگان از عهده مشاغل ستوان سومی تا مشاغل مربوط به درجات سرهنگی برآیند.

تبصره – پایوران انتظامی و كارمندان با داشتن مدرك تحصیلی پایان دوره متوسطه با حداكثر بیست و هفت سال سن درصورت دارا بودن سایر شرایط لازم می توانند در مسابقه ورودی دوره كاردانی شركت نمایند.

ماده ۵۰ – دوره های كارشناسی علوم و فنون انتظامی در رشته های مختلف تحصیلی به منظور تربیت نیروی متخصص مورد نیاز نیروی انتظامی در سطح كارشناسی متناسب با رسته های نیروی انتظامی برای كاركنان پایور انتظامی كه با مدرك پایان دوره متوسطه ازطریق مسابقه ورودی جذب گردیده اند در بدو خدمت به مدت حداقل هفت نیمسال تحصیلی در دانشكده های علوم و فنون تشكیل می گردد. برنامه آموزشی این دوره ها می بایست طوری تنظیم گردد كه دانش آموختگان از عهده مشاغل ستوان دومی برآمده و با كسب تجارب حاصله از خدمت و همچنین طی دوره های بعدی از عهده كلیه مشاغل بالاتر برآیند.

تبصره ۱ – درصورت ضرورت، نیروی انتظامی می تواند دوره های كارشناسی علوم و فنون انتظامی را به صورت ناپیوسته برای دانش آموختگان دوره های كاردانی علوم و فنون انتظامی در طول درجه ستوان سومی و همچنین دارندگان مدرك كاردانی مؤسسات و مراكز آموزش عالی متناسب با نیاز نیروی انتظامی به مدت حداقل سه نیمسال تحصیلی با دارا بودن حداكثر بیست و هفت سال سن از طریق مسابقه ورودی اجرا نماید.

تبصره ۲ – دانش آموختگان آموزشگاههای علمی – تخصصی كه با مدرك تحصیلی پایان دوره متوسطه به استخدام نیروی انتظامی درآمده اند در طول درجه گروهبان یكمی و استوار دومی و كارمندان با مدرك تحصیلی پایان دوره متوسطه و حداكثر بیست و هفت سال سن درصورت داشتن سایر شرایط لازم می توانند در مسابقه ورودی كارشناسی علوم و فنون انتظامی شركت نمایند.

ماده ۵۱ – نیروی انتظامی می تواند تا بیست درصد (۲۰%) از ظرفیت دوره های كاردانی و كارشناسی علوم و فنون انتظامی را به كاركنان شاغل واجد شرایط خود اختصاص دهد.

پذیرفته شدگان، از دوره عمومی انتظامی معاف و در زمان تحصیل بدون نصب درجه خواهند بود.

ماده ۵۲ – تغییر رشته تحصیلی ورودی های كاردانی و كارشناسی علوم و فنون انتظامی براساس تقاضای شخصی یا محرز گردیدن عدم توانمندی ادامه تحصیل در رشته مربوط بنا بر ضرورت و نیاز سازمان درصورت دارا بودن شرایط و ضوابط مورد نیاز فقط برای یك بار امكان پذیر می باشد.

شرایط و ضوابط مذكور در اساسنامه دانشكده های علوم و فنون انتظامی پیش بینی می گردد.

ماده ۵۳ – دوره های كارشناسی ارشد علوم و فنون انتظامی به منظور گسترش دانش و تربیت متخصصان و پژوهندگان در سطح كارشناسی ارشد متناسب با رسته های نیروی انتظامی برای كاركنان پایور با مدرك تحصیلی كارشناسی ازطریق مسابقه ورودی در طول درجات سروانی و سرگردی یا رتبه همطراز به مدت حداقل سه نیمسال تحصیلی در دانشكده های علوم و فنون انتظامی تشكیل می گردد.

برنامه آموزشی این دوره ها می بایست طوری تنظیم گردد كه دانش آموختگان با آخرین تخصصها و یافته های علمی و مدیریتی متناسب با رسته مربوط و نیز با روشهای پژوهشی علمی آشنا شده تا توانمندی و مهارت لازم را برای مدیریت، تحقیق و تعلیم كسب نموده و از عهده مشاغل مربوط برآیند.

دانش آموختگان این دوره از یك سال ارشدیت برخوردار می گردند.

تبصره – دانش آموختگان رتبه اول دوره های كارشناسی علوم و فنون می توانند این دوره را در صورت موفقیت در مسابقه ورودی بلافاصله پس از فراغت از تحصیل و قبل از نیل به درجه سروانی طی نمایند.

ماده ۵۴ – نیروی انتظامی می تواند با تطبیق وضعیت دانشكده ها و محتوای دوره های تحصیلی مربوط در این قانون با مقررات وزارت علوم، تحقیقات و فناوری به دانش آموختگان دوره های كاردانی و كارشناسی مدرك كاردانی و كارشناسی و به دانش آموختگان دوره های كارشناسی ارشد علوم و فنون انتظامی و فرماندهی و مدیریت عالی مدرك كارشناسی ارشد و به دانش آموختگان دوره عالی امنیت، مدرك دكترا اعطاء نماید.

ماده ۵۵ – دوره های فرماندهی و مدیریت عالی انتظامی به منظور تربیت فرماندهان و مدیران نیروی انتظامی از طریق مسابقه ورودی برای كاركنان پایور در طول درجه سرگردی و سرهنگ دومی یا رتبه های همطراز در دانشكده فرماندهی و ستاد در سه سطح زیر تشكیل می گردد:

الف – برای كاركنان پایور با مدرك تحصیلی كارشناسی جهت تصدی مشاغل فرماندهی و مدیریت عالی به صورت بلند مدت حداقل به مدت سه نیمسال تحصیلی كه دانش آموختگان این دوره علاوه بر احراز شرایط برای تصدی مشاغل مذكور از یك سال ارشدیت برخوردار می گردند.

ب – برای كاركنان پایور با مدرك كارشناسی ارشد به بالا جهت تصدی مشاغل فرماندهی و مدیریت عالی به صورت كوتاه مدت حداقل به مدت شش ماه كه دانش آموختگان این دوره علاوه بر احراز شرایط برای تصدی مشاغل مذكور از سه ماه ارشدیت برخوردار می گردند.

ج – برای كاركنان پایور با مدرك كاردانی و همچنین كارشناسی كه شرایط لازم برای طی دوره بلندمدت برای آنان فراهم نگردیده جهت تصدی مشاغل فرماندهی و مدیریت میانی به صورت كوتاه مدت حداقل به مدت شش ماه كه دانش آموختگان این دوره علاوه بر احراز شرایط برای تصدی مشاغل مذكور از سه ماه ارشدیت برخوردار می گردند.

تبصره – برنامه آموزشی این دوره می بایست طوری تنظیم گردد كه دانش آموختگان با روشهای فرماندهی و مدیریت فرارسته ای آشنا شده، توانمندی لازم را برای طراحی، برنامه ریزی و هدایت در مشاغل فرماندهی و مدیریت نیروی انتظامی كسب نمایند.

ماده ۵۶ – دوره عالی امنیت به منظور آموزش فرماندهان و مدیران عالی نیروی انتظامی در زمینه سیاست های داخلی و خط مشی كشور در امور امنیتی – انتظامی ازطریق مسابقه ورودی به مدت حداقل سه نیمسال در دانشكده فرماندهی و ستاد نیروی انتظامی برای دانش آموختگان دوره فرماندهی و مدیریت عالی و دارندگان مدرك كارشناسی ارشد و بالاتر كه دوره كوتاه مدت فرماندهی و مدیریت عالی را طی نموده اند در درجه حداقل سرهنگی و رتبه همطراز تشكیل می گردد، برنامه آموزشی این دوره می بایست طوری تنظیم گردد كه دانش آموختگان علاوه بر احراز شرایط لازم برای تصدی مشاغل فرماندهی و مدیریت عالی در نیروی انتظامی با روشهای علمی- پژوهشی آشنا شده تا توانمندی و مهارت علمی لازم را برای تحقیق، پژوهش و طراحی اجرای سیاستهای كلان امنیت عمومی و انتظامی كشور به دست آورند.

دانش آموختگان این دوره از یك سال ارشدیت برخوردار می گردند.

تبصره – فرماندهان و مدیران عالی نیروهای مسلح با معرفی بالاترین رده سازمانی و مسؤولین كشوری در سطح مدیران كل و بالاتر كه به نحوی در امور امنیتی و انتظامی دارای مسؤولیت هستند می توانند با داشتن شرایط مذكور در این دوره شركت نمایند.

ماده ۵۷ – كاركنان واجد شرایط آن دسته از دوره های مندرج در این قانون كه دارای مسابقه ورودی هستند، حداكثر سه بار حق شركت در آزمون هر یك از دوره ها را دارند.

ماده ۵۸ – به منظور اجرای دوره عمومی انتظامی دوره های كاردانی، كارشناسی و كارشناسی ارشد علوم و فنون انتظامی و همچنین دوره های تخصصی تكمیلی و دوره سرپرستی برای كاركنان پایور، دانشكده های علوم و فنون با رعایت تبصره (۱) ماده (۳۳) و پس از كسب مجوز از فرماندهی كل قوا ایجاد می گردند.

ماده ۵۹ – دانشكده فرماندهی و ستاد به منظور اجرای دوره های فرماندهی و مدیریت عالی انتظامی و دوره عالی امنیت تشكیل می گردد.

تبصره – دوره های تخصصی تكمیلی دانش آموختگان دوره فرماندهی و مدیریت در این دانشكده اجرا می گردد.

ماده ۶۰ – اساسنامه های هر یك از مراكز آموزشی نیروی انتظامی جهت تحقق اهداف دوره های مربوط و ایجاد شرایط لازم برای اجرای دوره ها، با رعایت مواد مندرج در این قانون توسط نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت كشور تدوین و از طریق ستاد كل به تصویب فرماندهی كل قوا می رسد.

ماده ۶۱ – كاركنان پایور انتظامی با مدرك تحصیلی پایان دوره متوسطه برای نیل به

درجه ستوان سومی دوره كاردانی علوم و فنون انتظامی را پس از طی دوره عمومی انتظامی در بدو خدمت طی می نمایند. این كاركنان در طول خدمت ضمن طی دوره های تخصصی تكمیلی در هر ترفیع با رعایت شرایط و ضوابط برای تصدی مشاغل فرماندهی و مدیریت میانی ازطریق مسابقه ورودی دوره فرماندهی و مدیریت عالی كوتاه مدت را در طول درجه سرگردی و سرهنگ دومی طی می نمایند.

ماده ۶۲ – كاركنان پایور انتظامی با مدرك تحصیلی پایان دوره متوسطه برای نیل به درجه ستوان دومی دوره كارشناسی علوم و فنون انتظامی را پس از طی دوره عمومی انتظامی در بدو خدمت طی می نمایند این كاركنان در طول خدمت ضمن طی دوره های تخصصی تكمیلی در طول هر ترفیع با رعایت شرایط و ضوابط می توانند در طول درجه سروانی و سرگردی دوره كارشناسی ارشد علوم و فنون و یا دوره فرماندهی و مدیریت عالی را در درجات سرگردی و سرهنگ دومی طی نمایند.

دانش آموختگان دوره فرماندهی و مدیریت عالی بلندمدت می توانند در مسابقه ورودی دوره عالی امنیت شركت نمایند. دانش آموختگان دوره های كارشناسی ارشد علوم و فنون برای شركت در دوره های عالی امنیت ملزم به طی دوره كوتاه مدت فرماندهی و مدیریت عالی می باشند.

ماده ۶۳ – دانش آموختگان دوره های كاردانی و بالاتر كه در دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی برون سازمانی تحصیل نموده اند و به عنوان كاركنان پایور انتظامی استخدام گردیده اند، دوره عمومی انتظامی را در بدو خدمت به مدت حداقل سه ماه در دانشكده علوم و فنون طی نموده و در طول خدمت ضمن طی دوره های تخصصی تكمیلی برای تصدی مشاغل فرماندهی و مدیریت می توانند دوره های آموزشی مورد نیاز را برابر مفاد ماده (۶۲) طی نمایند.

این گونه كاركنان درصورت به كارگیری در مشاغل غیرمرتبط با رشته تحصیلی ملزم به طی یك دوره تخصصی متناسب با رسته های نیروی انتظامی حداقل به مدت سه ماه می باشند.

تبصره – هزینه های تحصیلات این كاركنان براساس آئین نامه ای كه توسط نیروی انتظامی تهیه و پس از تأیید وزارت كشور و با هماهنگی ستاد كل به تصویب هیأت وزیران می رسد محاسبه و به آنان پرداخت می گردد.

ماده ۶۴ – اعزام كاركنان به هر یك از دوره های آموزشی پیش بینی شده در این قانون مشروط به آن است كه امكان و فرصت ادامه خدمت و بازدهی متناسب با مدت، كیفیت و اهمیت دوره آموزشی را حداقل به مدت دوبرابر زمان تحصیل داشته باشند.

تبصره – نیروی انتظامی موظف است ترتیبی اتخاذ نماید كه كاركنان واجد شرایط بتوانند به موقع برای طی دوره های مندرج در این قانون اعزام شوند. در موارد استثنائی و نیازهای سازمانی با تصویب فرمانده نیروی انتظامی فقط برای یك دوره اعزام كاركنان به تعویق می افتد.

ماده ۶۵ – نیروی انتظامی می تواند بخشی از نیازهای تخصصی خود را با هماهنگی وزارتخانه های علوم، تحقیقات و فناوری و بهداشت، درمان و آموزش پزشكی ازطریق اخذ سهمیه و یا استخدام دانشجو از دانشگاهها و مؤسسات آموزشی خارج از نیروی انتظامی تأمین نماید.

تبصره ۱ – نیروی انتظامی موظف است همه ساله نیازمندیهای تخصصی و تحصیلی خود را اعلام كند تا كاركنان بتوانند درصورت تمایل در رشته های مزبور تحصیل نمایند.

تبصره ۲ – نیروی انتظامی هزینه تحصیلی كاركنانی را كه در رشته های مورد نیاز در دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی تحصیل می كنند پرداخت می نماید.

ماده ۶۶ – نیروی انتظامی می تواند به منظور مبادله علوم و تجربیات تخصصی در امور انتظامی و در قالب سیاستهای كلی كشور نسبت به اعزام كاركنان خود به سایر كشورها و قبول افراد نیروهای انتظامی آنها جهت طی دوره های آموزشی مبادرت نماید.

ماده ۶۷ – نیروی انتظامی می تواند تجربیات مدون و نتایج تحقیقات علمی مرتبط و مورد نیاز خدمتی كاركنان را كه ممتاز شناخته می شوند به عنوان بخشی از آموزشهای تخصصی تكمیلی طول خدمت پذیرفته و برای آنها گواهی كفایت آموزش صادر نماید.

تبصره – اجرای این ماده طبق دستورالعملی خواهد بود كه به تصویب فرمانده نیروی انتظامی می رسد.

ماده ۶۸ – نیروی انتظامی می تواند به منظور ارتقاء تحصیلی كاركنان خود با استفاده از امكانات آموزش از راه دور نسبت به برگزاری تمام یا قسمتی از دوره های آموزشی موضوع ماده (۳۳) این قانون با هماهنگی وزارتخانه های ذی ربط اقدام نماید.

ماده ۶۹ – تغییر رسته خدمتی كاركنان نیروی انتظامی در طول خدمت براساس ضوابط و رعایت ماده (۲۸) این قانون مستلزم طی نمودن دوره های تخصصی مورد نیاز و

یا قبولی در آزمون های مربوط به رسته جدید می باشد.

ماده ۷۰ – تطبیق آموزش كاركنان نیروی انتظامی كه دوره های آموزشی خود را تا زمان تصویب این قانون براساس نظام آموزش قبل گذرانده و یا كاركنانی كه به نیروی انتظامی منتقل شده اند با دوره های آموزشی مندرج در این قانون براساس دستورالعملی خواهد بود كه توسط نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت كشور تهیه و از طریق ستاد كل به تصویب فرماندهی كل قوا خواهد رسید.

فصل چهارم – ترفیعات، ارزشیابی و انتصابات

بخش اول – ترفیعات و ارزشیابی:

ماده ۷۱ – ترفیع عبارت است از نیل به درجه یا رتبه بالاتر برابر مقررات این قانون.

تبصره – ترفیعات و روش اجرای آن به موجب آئین نامه ای خواهد بود كه به وسیله نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت كشور تهیه و ازطریق ستاد كل به تصویب فرماندهی كل قوا می رسد.

ماده ۷۲ – عناوین و ترتیب درجات كاركنان انتظامی به شرح زیر می باشد:

۱ – سرباز

۲ – سرباز دوم

۳ – سرباز یكم

۴ – سرجوخه

۵ – گروهبان سوم

۶ – گروهبان دوم

۷ – گروهبان یكم

۸ – استوار دوم

۹ – استوار یكم

۱۰ – ستوان سوم

۱۱ – ستوان دوم

۱۲ – ستوان یكم

۱۳ – سروان

۱۴ – سرگرد

۱۵ – سرهنگ دوم

۱۶ – سرهنگ

۱۷ – سرتیپ دوم

۱۸ – سرتیپ

۱۹ – سرلشگر

۲۰ – سپهبد

۲۱ – ارتشبد

تبصره ۱ – درجات مندرج در این ماده مجموعاً به پنج گروه تقسیم می گردند:

الف – ردیفهای ۱ تا ۴ گروه سربازی

ب – ردیفهای ۵ تا ۹ گروه درجه داری

ج – ردیفهای ۱۰ تا ۱۳ گروه افسری جزء

د – ردیفهای ۱۴ تا ۱۶ گروه افسری ارشد

هـ – ردیفهای ۱۷ و بالاتر گروه امرا

تبصره ۲ – بعد از عناوین درجات پاسداران كمیته سابق انقلاب اسلامی كه براساس دستورالعمل تعیین جایگاه خدمتی پاسداران كمیته انقلاب اسلامی ( مصوب فرماندهی كل قوا) و نیز پاسدارانی كه براساس دستورالعمل تعیین جایگاه خدمتی سپاه تطبیق شده اند و به تجویز ماده (۲۳) این قانون به نیروی انتظامی منتقل گردیده و یا می گردند كلمه ( پاسدار) اضافه می شود.

ماده ۷۳ – حداقل مدت توقف كاركنان پایور و پیمانی در هر یك از درجات و رتبه های موضوع این قانون چهار سال می باشد.

ماده ۷۴ – دانش آموختگان آموزشگاههای علمی – تخصصی موضوع این قانون كه موفق به اخذ مدرك پایان دوره متوسطه مهارتی شده اند به درجه گروهبان یكمی و در نهایت به درجه سروانی نائل خواهند شد. درصورتی كه كاركنان انتظامی مشمول این ماده در طول خدمت از ارشدیت یا درجه تشویقی برخوردار شوند، به همان میزان و حداكثر به درجه سرگردی ارتقاء می یابند.

تبصره ۱ – كاركنان انتظامی كه قبل از این قانون با مدرك پائین تر از پایان دوره متوسطه استخدام گردیده اند درصورتی كه موفق به اخذ مدرك پایان دوره متوسطه گردند به چهار سال ارشدیت نائل می گردند.

تبصره ۲ – آن دسته از كاركنانی كه با مدرك پایان دوره راهنمایی استخدام می شوند و موفق به طی دوره علمی نمی گردند به درجه گروهبان دومی و در نهایت به درجه ستوان یكمی نائل خواهند شد.

ماده ۷۵ – دانش آموختگان دوره كاردانی دانشكده های علوم و فنون انتظامی به درجه ستوان سومی و در نهایت به درجه سرهنگی خواهند رسید.

تبصره – در موارد استثنایی به پیشنهاد فرمانده نیروی انتظامی و تصویب فرماندهی كل قوا، درجه سرتیپ دومی پس از طی حداقل مدت توقف در درجه سرهنگی به صورت درجه تشویقی به آنان اعطاء می گردد.

ماده ۷۶ – دانش آموختگان دوره كارشناسی دانشكده های علوم و فنون انتظامی به درجه ستوان دومی نائل می گردند.

تبصره – نیل به درجه سرتیپی و بالاتر منوط به طی دوره فرماندهی و مدیریت عالی انتظامی یا دارا بودن مدرك تحصیلی كارشناسی ارشد و یا بالاتر مورد نیاز و قابل قبول نیروی انتظامی خواهد بود.

ماده ۷۷ – چنانچه در اساسنامه ها ( موضوع ماده «۶۰» این قانون) طول هر یك از دوره های آموزشی بدو خدمت براساس نیاز نیروی انتظامی بیش از حداقل زمان مقرر در این قانون تعیین شود، كاركنان تحت آموزش پس از گذشت حداقل زمان مقرر، استحقاق نیل به درجه مربوط و برخورداری از حقوق و دیگر امتیازات درجه را خواهند داشت، لیكن نصب درجه، موكول به اتمام دوره آموزشی خواهد بود.

ماده ۷۸ – وضعیت ترفیعات كاركنان انتظامی دانش آموخته مدارس و مؤسسات آموزش عالی و دانشگاهها پس از استخدام و طی دوره آموزش انتظامی، حسب مورد تابع مقررات مندرج در مواد (۷۵) و (۷۶) این قانون خواهد بود.

تبصره ۱ – دارندگان مدارك بالاتر از كارشناسی و معادل آن در ازاء هر سال تحصیل بالاتر از دو سال ارشدیت نسبت به دارندگان مدرك كارشناسی و در ازاء هر چهار سال ارشدیت از یك درجه بالاتر برخوردار می گردند.

تبصره ۲ – سالهای قابل احتساب موضوع تبصره فوق برابر حداقل زمان تعیین شده توسط وزارتخانه های علوم، تحقیقات و فناوری و بهداشت، درمان و آموزش پزشكی در هر یك از مقاطع تحصیلی می باشد.

ماده ۷۹ – با كاركنان انتظامی كه در طول خدمت موفق به اخذ و ارائه مدارك تحصیلی كاردانی و بالاتر مورد نیاز و قابل قبول نیروی انتظامی شوند به ترتیب زیر رفتار می شود:

الف – چنانچه در زمان ارائه مدرك تحصیلی جدید درجه آنان پائین تر از درجات ورودی مدرك ارائه شده باشد، به درجات ورودی مدرك جدید نائل و به ازاء هر سال سابقه خدمت در درجات قبلی از چهار ماه ارشدیت نیز برخوردار شده و ترفیعات بعدی آنان براساس مدرك تحصیلی جدید و با رعایت مقررات ماده (۷۸) این قانون خواهد بود.

ب – چنانچه در زمان ارائه مدرك تحصیلی جدید درجه آنان برابر یا بالاتر از درجات ورودی مدرك ارائه شده باشد، به ازاء هر مقطع تحصیلی از یك سال و نیم ارشدیت برخوردار می گردند و ترفیعات بعدی آنان براساس مدرك تحصیلی جدید تابع مقررات مواد (۷۵) و (۷۶) این قانون خواهد بود.

ماده ۸۰ – كاركنان پیمانی پس از طی دوره آموزش لازم به درجات یا رتبه های زیر نائل می شوند:

الف – دارندگان مدرك نهضت سوادآموزی و پایان دوره ابتدایی به رتبه ۲.

ب – دارندگان مدرك پایان دوره راهنمایی به درجه گروهبان دومی یا رتبه ۵.

ج – دارندگان مدرك پایان دوره متوسطه به درجه گروهبان یكمی یا رتبه ۷.

د – دارندگان مدرك كاردانی به درجه ستوان سومی یا رتبه ۱۰.

هـ- دارندگان مدرك كارشناسی به درجه ستوان دومی یا رتبه ۱۱.

و – دارندگان مدارك بالاتر در ازاء هر سال تحصیلی بالاتر از كارشناسی از دو سال ارشدیت نسبت به دارندگان مدارك كارشناسی و در ازاء هر چهار سال ارشدیت از یك درجه یا رتبه بالاتر برخوردار می شوند.

رعایت مفاد تبصره ماده (۷۶) در مورد این گونه كاركنان نیز الزامی خواهد بود.

تبصره ۱ – رتبه كارمندان پیمانی موضوع تبصره (۱) ماده (۲۱) این قانون معادل رتبه های مذكور در ماده (۸۴) می باشد و ارشدیت مدارك تحصیلی مذكور در تبصره (۱) آن ماده در محاسبه رتبه خدمتی و حقوقی این قبیل كاركنان رعایت نمی گردد مگر این كه به صورت پایور تغییر وضعیت دهند.

تبصره ۲ – سابقه خدمت پیمانی كاركنانی كه به صورت پایور تغییر وضعیت داده اند پس از كسر مدت آموزش بدو خدمت كاركنان همطراز جزو مدت توقف در درجه یا رتبه محاسبه خواهد شد.

ماده ۸۱ – كاركنان وظیفه از نظر نیل به درجات، تابع مقررات خدمت وظیفه عمومی می باشند.

ماده ۸۲ – اولین رتبه خدمتی و وضعیت ترفیعاتی كارمندان موضوع بند ( الف) ماده(۱۹) این قانون پس از استخدام و طی دوره آموزشی مربوط حسب مورد به قرار زیر است:

الف – كارمندانی كه با مدرك تحصیلی پایان دوره متوسطه استخدام می شوند و یا در طول خدمت، مدرك مزبور را ارائه نمایند از تاریخ ارائه مدرك به رتبه خدمتی (۹) نائل و حداقل مدت توقف آنان در كلیه رتبه های بعدی چهار سال بوده و نهایتاً به رتبه خدمتی(۱۵) خواهند رسید.

ب – رتبه خدمتی كارمندان دانش آموخته مؤسسات آموزش عالی و دانشگاهها به قرار زیر خواهد بود :

۱ – دارندگان مدرك كاردانی به رتبه خدمتی (۱۰) نائل و حداقل مدت توقف آنان در تمامی رتبه های بعدی، چهار سال بوده و نهایتاً به رتبه خدمتی (۱۶) خواهند رسید.

۲ – دارندگان مدرك كارشناسی به رتبه خدمتی (۱۱) نائل و حداقل مدت توقف آنان در تمامی رتبه های بعدی تا رتبه (۱۷) چهار سال خواهد بود.

۳ – دارندگان مدارك بالاتر در ازاء هر سال تحصیلی بالاتر از كارشناسی یا معادل آن از دو سال ارشدیت نسبت به دارندگان مدرك كارشناسی و در ازاء هر چهار سال ارشدیت از یك رتبه بالاتر برخوردار می گردند.

تبصره ۱ – سال های قابل احتساب موضوع بند (ب) این ماده، برابر حداقل زمان تعیین شده توسط وزارتخانه های علوم، تحقیقات و فناوری و بهداشت، درمان و آموزش پزشكی در هر یك از مقاطع تحصیلی می باشد.

تبصره ۲ – آن دسته از كارمندانی كه قبل از تصویب این قانون با مدرك تحصیلی پایین تر از پایان دوره ابتدائی استخدام شده اند به رتبه خدمتی (۱) و با مدرك تحصیلی پایان دوره ابتدایی به رتبه (۳) و با مدرك تحصیلی پایان دوره راهنمائی ( دوره اول متوسطه) به رتبه خدمتی (۵) نائل می شوند و حداقل مدت توقف آنان در تمامی رتبه ها چهار سال خواهد بود. رتبه خدمتی نهائی كارمندان با مدرك تحصیلی پایان دوره راهنمایی(۱۲) و كارمندان با مدرك تحصیلی پائین تر (۱۰) خواهد بود.

تبصره ۳ – اعطای رتبه های خدمتی (۱۸)، (۱۹) و (۲۰) به كارمندانی كه به رتبه خدمتی (۱۷) نائل شده و دوره فرماندهی و مدیریت عالی را طی نموده یا مدرك تحصیلی كارشناسی ارشد و بالاتر موردنیاز و قابل قبول نیروی انتظامی را داشته باشند، حسب نیاز موكول به پیشنهاد فرمانده نیروی انتظامی و تصویب فرماندهی كل قوا خواهد بود.

ماده ۸۳ – با كارمندانی كه در طول خدمت موفق به اخذ و ارائه مدرك تحصیلی كاردانی و بالاتر موردنیاز و قابل قبول نیروی انتظامی شوند، به شرح زیر رفتار می شود:

الف – چنانچه در زمان ارائه مدرك تحصیلی جدید، رتبه خدمتی آنان پایین تر از رتبه های ورودی مدارك ارائه شده باشد، به رتبه های ورودی مدرك جدید نائل و به ازاء هر سال سابقه خدمت در رتبه های قبلی از چهارماه ارشدیت نیز برخوردار شده و ترفیعات بعدی آنان براساس مدرك تحصیلی جدید برابر بند (ب) ماده (۸۲) این قانون خواهد بود.

ب – چنانچه در زمان ارائه مدرك تحصیلی جدید، رتبه خدمتی آنان برابر یا بالاتر از رتبه خدمتی ورودی مدارك ارائه شده باشد، به ازاء هر مقطع تحصیلی از یك سال و نیم ارشدیت برخوردار می گردند و ترفیعات بعدی آنان براساس مدرك تحصیلی جدید تابع مقررات بند(ب) ماده (۸۲) این قانون خواهد بود.

تبصره – در تعیین میزان ارشدیت موضوع بند (ب) این ماده و بند (ب) ماده (۷۹)، چنانچه مقطع تحصیلی مدرك ارائه شده كارشناسی پیوسته باشد معادل دو مقطع و كارشناسی ارشد پیوسته، معادل سه مقطع و دكترای پزشكی معادل چهار مقطع محاسبه می گردد.

ماده ۸۴ – اولین رتبه كارمندان موضوع بند (ب) ماده (۱۹) این قانون كه با مهارت لازم در یكی از رده های یك تا سه برای مشاغلی استخدام شده یا می شوند كه از نظر پیچیدگی و سختی كار در یكی از گروههای یك تا سه قرار دارند به شرح زیر می باشد:

الف – رده ۱ گروه ۱ ( رتبه ۱)

ب – رده ۱ گروه ۲ و رده ۲ گروه ۱ ( رتبه ۳)

ج – رده ۱ گروه ۳ و رده ۲ گروه ۲ و رده ۳ گروه ۱ ( رتبه ۵)

د – رده ۲ گروه ۳ و رده ۳ گروه ۲ ( رتبه ۶)

هـ- رده ۳ گروه ۳ ( رتبه ۸)

تبصره ۱ – كارمندان موضوع این ماده در صورت ارائه مدرك پایان دوره ابتدایی از یك سال و مدرك پایان دوره راهنمائی از چهار سال و مدرك پایان دوره متوسطه از شش سال ارشدیت برخوردار می گردند و در صورتی كه در طول خدمت موفق به اخذ و ارائه این مدارك گردند، از تاریخ ارائه مدرك تحصیلی جدید از ارشدیت مربوطه برخوردار می گردند.

تبصره ۲ – رتبه نهایی كارمندان موضوع این ماده، (۱۲) خواهد بود و چنانچه مدرك تحصیلی پایان دوره متوسطه را ارائه نمایند در نهایت به رتبه خدمتی (۱۵) خواهند رسید.

تبصره ۳ – چنانچه رتبه حقوقی مدرك تحصیلی كارمندان موضوع این ماده از رتبه حقوقی ناشی از رده مهارت فنی بالاتر باشد، از رتبه حقوقی مدرك ارائه شده برخوردار خواهند شد.

تبصره ۴ – كارمندان موضوع این ماده چنانچه مدرك هنری یا ورزشی كه از طرف مراجع ذی صلاح معادل هر یك از مقاطع تحصیلی رسمی ارزیابی شده باشد را ارائه نمایند، براساس تبصره (۳) با آنان رفتار خواهد شد.

تبصره ۵ – كارمندان موضوع این ماده در صورتی كه در طول خدمت موفق شوند در شغلی كه در گروه بالاتری قرار دارد به تأیید كمیسیون ماده (۲۹) این قانون با یكی از رده های سه گانه مهارت انجام وظیفه نمایند، در صورت نیاز سازمان، به گروه شغلی مزبور انتقال یافته و چنانچه رتبه ورودی رده مهارت و گروه شغلی جدید بالاتر از رتبه آنان در زمان انتصاب در شغل جدید باشد از زمان انتصاب، رتبه آنان به رتبه ورودی مزبور تغییر یافته و از مزایای مقرره مربوط به آن در طول خدمت استفاده خواهند نمود.

ماده ۸۵ – تعداد رتبه ها برای كارمندان موضوع این قانون، (۲۰) رتبه می باشد.

ماده ۸۶ – كارمندانی كه دوره های آموزشی را در بدو استخدام در نیروی انتظامی طی نمایند، چنانچه دوره آموزشی منجر به اخذ مدرك تحصیلی در مقطع بالاتر نشده باشد، به ازاء هر سال آموزش از دو سال ارشدیت و هر دو سال آموزش از یك رتبه بالاتر برخوردار می گردند.

ماده ۸۷ – ترفیع كاركنان با رعایت مقررات این قانون منوط به تصویب مقامات زیر خواهد بود:

الف – كاركنان انتظامی تا درجه سروانی داخل و كارمندان تا رتبه (۱۷)، فرمانده نیروی انتظامی.

ب – كاركنان انتظامی از درجه سرگردی و به بالا و كارمندان از رتبه (۱۸) و به بالا، فرماندهی كل قوا.

ماده ۸۸ – وضعیت كاركنان شاغل در كلیه مراحل خدمتی، توسط نیروی انتظامی مورد ارزشیابی قرار می گیرد تا نتیجه آنها در ترفیعات و انتصابات ملاك عمل واقع شود.

تبصره – نیروی انتظامی در زمینه ارزیابی كارایی كاركنان، سازمان عقیدتی سیاسی در زمینه ارزیابی مكتبی و سازمان حفاظت اطلاعات در زمینه ارزیابی امنیتی موظفند حداكثر ظرف مدت شش ماه آیین نامه اجرایی این ماده را با هماهنگی وزارت كشور تهیه و به تصویب فرماندهی كل قوا برسانند.

ضوابط و معیارهای ارزیابی كاركنان كه در این آیین نامه ها تعیین می گردد، می بایست به آگاهی كلیه كاركنان رسیده و در برنامه های آموزشی نیروی انتظامی نیز به نحو مقتضی گنجانده شود.

ماده ۸۹ – تأیید وضعیت كاركنان در هر یك از ارزیابی های سه گانه موضوع تبصره ماده (۸۸) در هر دوره از ترفیع، برای سایر امور خدمتی كاركنان نیز ملاك بوده و نیاز به ارزیابی های جداگانه نمی باشد مگر در مورد انتصاب در مشاغل فرماندهی و مدیریت و موارد خاصی كه در آیین نامه انتصابات تعیین خواهد شد.

ماده ۹۰ – كاركنان می توانند نسبت به نتایج ارزیابی سه گانه موضوع تبصره ماده(۸۸) كه در مورد آنان اعلام می شود اعتراض نمایند، در این صورت اعتراض آنان همراه با دلایل و مستندات مربوطه توسط هیأت موضوع ماده (۱۲۲) رسیدگی و تصمیم نهایی اتخاذ خواهد شد.

ماده ۹۱ – كاركنان در رأس موعد قانونی به ترفیع مربوط نائل می شوند مگر این كه فاقد شرایط ترفیع باشند و یا عدم كارائی و یا عدم صلاحیت آنان براساس آیین نامه های موضوع ماده (۸۸) قبلاً اعلام شده باشد.

تبصره – در مواردی كه تصویب ترفیع كاركنان به سبب انجام تشریفات اداری به تعویق افتد، تاریخ موعد قانونی ملاك عمل است.

ماده ۹۲ – كاركنان قبل از هر ترفیع یا همزمان با آن باید در شغل سازمانی بالاتر منصوب شده باشند مگر درمورد آن دسته از كاركنانی كه شغل آنان دارای محل سازمانی سیال باشد.

تبصره ۱ – نیروی انتظامی مكلف است پیش بینی های لازم را در زمینه های استخدام، آموزش و گردش مشاغل سازمانی به نحوی انجام دهد كه كاركنان به علت نداشتن محل سازمانی از نیل به ترفیع محروم نگردند.

تبصره ۲ – وضعیت ترفیعاتی كاركنان منتسب، در حكم منتسب و همچنین كاركنان مأمور به مناطق جنگی و عملیاتی مطابق دستورالعملی می باشد كه توسط نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت كشور تهیه و از طریق ستاد كل به تصویب فرماندهی كل قوا خواهد رسید.

تبصره ۳ – ایجاد یا بالا بردن محل سازمانی به منظور ترفیع كاركنان ممنوع است.

ماده ۹۳ – اعطاء ارشدیت به كاركنانی كه از خود رشادت، فداكاری، تلاش، ابتكار و خلاقیت فوق العاده و ارزنده نشان می دهند تابع شرایط عمومی ترفیعات نبوده و بدون ارزیابی های سه گانه موضوع ماده (۸۸) با پیشنهاد مستند فرماندهان یا مسؤولان مربوط و تصویب مقامات مصرحه در ماده (۸۷) این قانون خواهد بود.

ماده ۹۴ – در موارد استثنایی به منظور تأمین نیازمندیهای سازمان و حفظ تعادل در سلسله مراتب در مشاغل حساس ممكن است كاركنان انتظامی و كارمندان با پیشنهاد فرمانده نیروی انتظامی و تصویب فرماندهی كل قوا حداكثر تا دو درجه یا دو رتبه موقت ترفیع یابند.

تبصره ۱ – كاركنانی كه به درجه یا رتبه موقت نائل می شوند در تمام مدتی كه حق استفاده از درجه یا رتبه مزبور را دارند حقوق همان درجه یا رتبه را دریافت خواهند داشت.

تبصره ۲ – درجات و رتبه های موقت كاركنان به محض پایان حداقل مدت توقف در هر درجه یا رتبه درصورت طی دوره آموزشی مربوط تبدیل به دائم می شود.

تبصره ۳ – درصورت رفع نیاز سازمانی یا مشاهده عدم كارایی و شایستگی و یا تصویب بازخریدی، استعفا و بازنشستگی پیش از موعد كاركنان، درجه یا رتبه موقت با تصویب مقام موضوع این ماده سلب می گردد.

تبصره ۴ – درصورتی كه مشمولین این ماده در حین استفاده از درجه یا رتبه موقت بازنشسته موضوع ماده (۱۳۰) این قانون، ازكارافتاده و یا فوت و شهید شوند، درجه یا رتبه موقت آنان به دائم تبدیل می گردد.

ماده ۹۵ – وضع ترفیع كاركنانی كه تحت تعقیب قانونی قرار می گیرند به شرح زیر خواهد بود:

الف – درصورتی كه در مراجع قضائی به علت ارتكاب جرائم خاص تحت پیگیرد قانونی قرار گیرند از تاریخ صدور قرار بازداشت، ترفیع معلق می گردد مشروط بر این كه تاریخ صدور قرار قبل از تاریخ استحقاق باشد.

ب – درصورتی كه پرونده منتهی به صدور رأی قطعی برائت یا قرارهای منع پیگرد یا موقوفی تعقیب و یا تعلیق گردد، ترفیع كاركنان از تاریخ استحقاق از این لحاظ بلامانع است.

ج – درصورت محكومیت، مدتی كه براثر اجرای كیفر عملاً از خدمت منفك شده اند، به حداقل مدت توقف در درجه یا رتبه اضافه خواهد شد.

د – محكومیتها به میزانی كه مشمول عفو، آزادی مشروط، تعلیق مجازات، تأخیر اجرای حكم و حبس با خدمت قرار گرفته اثری در ترفیع ندارند.

تبصره – عناوین جرائم خاص موضوع بند ( الف) این ماده، در آئین نامه ترفیعات، موضوع تبصره ماده (۷۱) تعیین می گردد.

بخش دوم – انتصابات:

ماده ۹۶ – انتصاب كاركنان در مشاغل غیرمرتبط با رسته آنان ممنوع است.

ماده ۹۷ – كاركنان باید در محل سازمانی مناسب با درجه یا رتبه خود منصوب شوند. درصورت نیاز و در مواقع لزوم حداكثر تا دو درجه یا رتبه بالاتر از درجه یا رتبه خود منصوب خواهند شد. در هر حال انتصاب آنان در محلهای پائین تر از درجه یا رتبه آنان ممنوع است.

ماده ۹۸ – انتصاب و عزل فرماندهان و مدیران منصوب در محلهای سرتیپی و بالا با تصویب فرماندهی كل قوا و درمورد سایر كاركنان براساس اختیاراتی است كه بنا به مورد در آئین نامه موضوع ماده (۱۰۲) این قانون تعیین می گردد.

ماده ۹۹ – كاركنانی كه به سبب عدم كارائی در شغل خود یا به علت ارتكاب جرم یا تخلف انضباطی از شغل خود عزل می شوند، مادامی كه به ترفیع بعدی نائل نیامده اند انتصاب آنان در شغل بالاتر از شغل قبلی ممنوع است.

ماده ۱۰۰ – انتصاب اشخاص مأمور به خدمت در مشاغل فرماندهی و مدیریت نیروی انتظامی جز در مواردی كه با تصویب فرماندهی كل قوا یا جانشین فرماندهی كل قوا در امور نیروی انتظامی و وزیر كشور انجام می پذیرد، مجاز نمی باشد.

ماده ۱۰۱ – جز در مورد كاركنان منتسب و یا در حكم منتسب، هیچ یك از كاركنان پایور و پیمانی نباید بیش از دو ماه بدون شغل باشند.

ماده ۱۰۲ – جزئیات اجرائی این بخش در آئین نامه انتصابات كه توسط نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت كشور تهیه و به تصویب فرماندهی كل قوا می رسد، تعیین خواهد شد.

فصل پنجم – وضعیت خدمتی كاركنان

ماده ۱۰۳ – وضعیت كاركنان مشمول این قانون در طول خدمت حسب مورد به شرح زیر خواهد بود:

الف – خدمت آزمایشی

ب – خدمت آموزشی

ج – حاضر به خدمت

د – خدمت تحت امر

هـ – مأمور

و – مأمور به خدمت

ز – مرخصی

ح – غایب

ط – فراری

ی – بازداشت

ك – منتظر خدمت

ل – بدون كار

م – منفصل از خدمت

ن – منتسب

ماده ۱۰۴ – خدمت آزمایشی – وضع خدمتی پایورانی است كه برابر مقررات مربوط به خدمت پذیرفته شده و به منظور ارزیابی كارایی به مدت یك سال مرحله آزمایشی را می گذرانند.

تبصره – درصورت ادامه خدمت به صورت رسمی، این مدت از هر لحاظ جزء سابقه خدمت محسوب می گردد.

ماده ۱۰۵ – خدمت آموزشی – وضع خدمتی كاركنانی است كه بدون داشتن شغل سازمانی در یكی از مؤسسات یا مراكز آموزشی به هزینه نیروی انتظامی، آموزش می بینند.

تبصره – جز در موارد آموزشهای بدو استخدام چنانچه دوره آموزشی كمتر از شش ماه باشد كاركنان با حفظ محل سازمانی به صورت مأمور، دوره را طی خواهند نمود.

ماده ۱۰۶ – حاضر به خدمت – وضع خدمتی كاركنانی است كه برابر مقررات مربوط در یكی از مشاغل سازمانی عملاً انجام وظیفه می نمایند.

ماده ۱۰۷ – خدمت تحت امر – وضع خدمتی كاركنانی است كه توسط نیروی انتظامی جذب، آموزش، سازماندهی و تجهیز شده و از لحاظ انجام وظایفی خاص زیر نظر وزارتخانه ها، سازمانها، نهادها و مؤسسات دولتی و وابسته به دولت قرار می گیرند.

تبصره – دستورالعمل اجرائی این ماده توسط نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت كشور و سازمان مدیریت و برنامه ریزی كشور تهیه و ازطریق ستاد كل به تصویب فرماندهی كل قوا می رسد.

ماده ۱۰۸ – مأمور – وضع كاركنانی است كه برای مدت حداكثر یك سال در یكی از مشاغل سازمانی، غیر از شغل سازمانی خود و یا در شغل موقتی كه در سازمان محلی برای آن پیش بینی نشده است، گمارده می شوند.

ماده ۱۰۹ – مأمور به خدمت – وضع كاركنانی است كه حداكثر به مدت دو سال به یكی از وزارتخانه ها یا نهادها یا سازمانهای دولتی و یا وابسته به دولت مأمور می گردند.

تبصره ۱ – مأمور به خدمت شدن كاركنان منوط به تصویب مقامات مذكور در ماده(۸۷) این قانون می باشد.

تبصره ۲ – مأمور به خدمت شدن در سایر نیروهای مسلح و ستاد كل و وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح و وزارت كشور ( امور امنیتی و انتظامی) مشمول محدودیت زمانی مندرج در این ماده نمی باشد.

تبصره ۳ – این گونه كاركنان پس از خاتمه مدت مقرر موظفند خود را به یگان مربوطه معرفی نمایند و عدم موافقت سازمان محل مأموریت نافی این تكلیف نخواهد بود و درصورت عدم معرفی به موقع مشمول حكم مندرج در ماده (۱۱۱) این قانون خواهد بود.

ماده ۱۱۰ – مرخصی – وضع كاركنانی است كه به مدت معین و به طور مجاز، به یكی از صور زیر در محل خدمت حضور نداشته باشند:

الف – مرخصی استحقاقی – كاركنان اعم از پایور، وظیفه و پیمانی حق استفاده از سی روز مرخصی سالانه را با استفاده از حقوق و مزایای مربوط دارا می باشند، مدت مرخصی در محل های بد آب و هوا و محروم چهل و پنج روز خواهد بود.

ب – مرخصی استعلاجی – كاركنانی كه به علت بیماری قادر به خدمت نمی باشند، می توانند با تجویز مراكز درمانی ذی ربط حداكثر تا چهار ماه در سال با حقوق و مزایا از این مرخصی استفاده نمایند.

ج – مرخصی اضطراری – كاركنانی كه استحقاق مرخصی سالیانه را نداشته لكن اضطراراً نیاز به مرخصی دارند می توانند حداكثر به مدت پانزده روز از مرخصی استحقاقی سال بعد استفاده نمایند.

د – مرخصی بدون حقوق – كاركنان در شرایط خاص و ضروری می توانند حداكثر جمعاً سه سال در طول خدمت از مرخصی بدون حقوق استفاده نمایند.

این مدت از لحاظ حقوق و ترفیعات و بازنشستگی جزء سنوات خدمتی محسوب نمی گردد.

هـ – مرخصی تشویقی – به مقتضای ابراز لیاقت و شایستگی می توان حداكثر تا سی روز در طول سال به كاركنان مرخصی تشویقی با حقوق و مزایا اعطاء نمود.

و – مرخصی حج – كاركنان در طول خدمت می توانند برای یكبار جهت انجام حج تمتع از بیست و پنج روز مرخصی با حقوق و مزایا استفاده كنند.

تبصره ۱ – مرخصی استحقاقی كاركنان در طول دوره های آموزشی طبق مقررات مندرج در اساسنامه مراكز آموزشی نیروی انتظامی خواهد بود.

تبصره ۲ – مرخصی دوران بارداری و شیردهی كاركنان زن مطابق با مقررات استخدام كشوری خواهد بود.

تبصره ۳ – شرایط و نحوه استفاده از مرخصی های مذكور، تعیین محل های بد آب و هوا و محروم، موضوع بند ( الف) این ماده و حدود اختیارات فرماندهان و رؤسا در اعطای مرخصی ها با لحاظ مقررات این قانون مطابق با آئین نامه مرخصی های نیروهای مسلح خواهد بود.

تبصره ۴ – در شرایط جنگی و بسیج همگانی و در مواقعی كه ضرورت ایجاب می نماید، اعطای مرخصی و مدت آن تابع شرایط مندرج در این ماده نبوده و در آئین نامه ای كه به وسیله نیروی انتظامی تهیه و ازطریق ستاد كل به تصویب فرماندهی كل قوا می رسد، مشخص خواهد شد.

تبصره ۵ – از تاریخ تصویب این قانون استفاده حداقل از نصف مرخصی استحقاقی سالانه اجباری است و درصورت عدم استفاده، جزء مرخصی های ذخیره شده محسوب نخواهد شد.

ماده ۱۱۱ – غایب – وضع كاركنانی است كه بدون رعایت مقررات در محل خدمت حاضر نشوند.

ماده ۱۱۲ – فراری – وضع كاركنانی است كه مدت غیبت آنان در زمان صلح از پانزده روز و در زمان جنگ از پنج روز تجاوز نماید. حقوق و مزایای این قبیل كاركنان از تاریخ غیبت قطع می گردد و كاركنان فراری پس از معرفی یا دستگیری بلافاصله شروع به خدمت نموده و به اتهام فرار آنان برابر مقررات كیفری مربوط رسیدگی می شود. وضعیت خدمتی كاركنان پایور و پیمانی كه مرتكب فرار از خدمت شده اند به شرح زیر خواهد بود:

الف – درصورت صدور رأی برائت یا قرار منع پیگرد، ایام غیبت و فرار در حكم مرخصی بدون حقوق خواهد بود مگر این كه به تشخیص هیأت موضوع ماده (۱۲۲) از مصادیق مرخصی استعلاجی یا یكی از وضعیت های انتساب باشد كه در این صورت مطابق با مقررات مربوط خواهد بود.

ب – درصورت محكومیت به مجازاتی كه مستلزم اخراج از خدمت نباشد، ایام غیبت و فرار جزء خدمت محسوب نمی گردد.

ج – درصورت محكومیت به مجازاتی كه مستلزم اخراج از خدمت باشد، از تاریخ قطعیت رأی، اخراج خواهند شد و ایام غیبت و فرار نیز جزو خدمت محسوب نمی گردد.

تبصره ۱ – هرگاه مدت فرار كاركنان پایور و پیمانی بالغ بر شش ماه گردد از زمان آغاز فرار اخراج می گردند و پس از آن برابر مقررات كیفری مربوط محاكمه شده و درصورت صدور رأی برائت و یا منع پیگرد حكم اخراج لغو خواهد شد. درصورتی كه محاكمه غیابی انجام گردد، كاركنان می توانند پس از حضور به حكم صادره اعتراض نموده و درصورت صدور رأی برائت یا قرار منع پیگرد در رسیدگی مجدد حكم اخراج آنان نیز لغو می گردد. مدت غیبت یا فرار كاركنان مذكور پس از بازگشت به خدمت در شمول بند ( الف) قرار می گیرد.

تبصره ۲ – درصورت صدور حكم محكومیتی كه مستلزم اخراج از خدمت نباشد و وجود شرایط خاص خدمتی و عدم مصلحت اخراج با پیشنهاد فرمانده نیروی انتظامی و تصویب هیأت ماده موضوع (۱۲۱) این قانون حكم اخراج لغو خواهد شد. به هرحال مدت عدم اشتغال جزو خدمت محسوب نمی گردد.

ماده ۱۱۳ – بازداشت – وضع كاركنانی است كه برابر مقررات انضباطی بازداشت می شوند.

ماده ۱۱۴ – منتظر خدمت – وضع كاركنانی است كه برابر مقررات مربوط به علت ارتكاب تخلفات انضباطی به طور موقت از كار بركنار شده باشند. مدت انتظار خدمت، جزء ایام خدمت برای ترفیع منظور نشده و تنها از نظر بازنشستگی منظور خواهد شد. كسور بازنشستگی این مدت براساس آخرین حقوق و مزایای آنان قبل از انتظار خدمت به صندوق بازنشستگی واریز خواهد شد.

ماده ۱۱۵ – بدون كار – وضع كاركنانی است كه به یكی از علل زیر موقتاً از كار بركنار می گردند:

الف – به موجب قرارهای صادره از مراجع قضائی بازداشت و یا از شغل معلق شوند.

ب – برابر احكام صادره از دادگاهها زندانی شوند.

ج – درصورتی كه محكوم به اقامت اجباری یا ممنوع از اقامت در محل معین شوند.

تبصره ۱ – نیروی انتظامی می تواند كاركنان مشمول بند (ج) را به جای بدون كاری در آن محل حاضر به خدمت نماید.

تبصره ۲ – مدت بدون كاری جزء ایام خدمت برای ترفیع منظور نشده و تنها از نظر بازنشستگی محسوب می گردد.

كسور بازنشستگی این مدت براساس آخرین حقوق و مزایای قبل از بدون كاری به صندوق بازنشستگی واریز خواهد شد.

تبصره ۳ – محكومیت ها به میزانی كه مشمول عفو، آزادی مشروط، تعلیق اجرای مجازات، تأخیر اجرای حكم یاحبس با خدمت قرار گیرند، باعث بدون كاری نخواهند بود.

تبصره ۴ – فرمانده نیروی انتظامی می تواند حسب ضرورت و مصالح سازمان، برای كاركنانی كه حداكثر تا دو سال زندان محكوم می شوند، پیشنهاد حبس با خدمت به مرجع قضائی نماید. در این صورت كاركنان مزبور بابت ایام خدمت از حقوق و مزایای مربوط برخوردار خواهند شد.

ماده ۱۱۶ – منفصل از خدمت – وضع كاركنانی است كه طبق احكام قطعی صادره از مراجع قضائی به طور دائم یا موقت از خدمت منفك می گردند. با كاركنان مذكور به شرح زیر رفتار می شود:

الف – انفصال دائم در حكم اخراج می باشد.

ب – انفصال موقت تا یك سال در حكم بدون كار خواهد بود.

ج – انفصال موقت بیش از یك سال در هیأت موضوع ماده (۱۲۱) مطرح و از لحاظ ادامه خدمت یا معافیت از خدمت اتخاذ تصمیم می گردد.

ماده ۱۱۷ – منتسب – وضعیت كاركنانی است كه در یكی از حالتهای زیر از شغل خود منفك می گردند. مدت انتساب جزء مدت خدمت برای ترفیع منظور می گردد.

الف – كاركنانی كه به واسطه حذف یا انحلال محل سازمانی موقتاً بدون شغل می شوند. نیروی انتظامی موظف است حداكثر تا سه ماه وضعیت شغلی این قبیل كاركنان را مشخص نماید.

ب – كاركنانی كه به دست دشمنان خارجی اسیر گردیده یا توسط ضد انقلاب یا اشرار یا سارقین مسلح و یا قاچاقچیان به گروگان گرفته شده باشند، برای تمام مدت اسارت یا در گروگان بودن و حداكثر تا شش ماه پس از آزادی.

نیروی انتظامی موظف است ظرف مدت مزبور وضعیت این قبیل كاركنان را مشخص نماید.

ج – كاركنانی كه در نبرد با دشمنان خارجی یا رویارویی با ضدانقلاب یا اشرار یا سارقین مسلح و یا قاچاقچیان و یا به هر نحو در سایر مأموریت ها ناپدید شده اند، تا تعیین وضعیت.

د – كاركنانی كه به لحاظ بیماری بیش از چهار ماه از خدمت منفك گردیده و حداكثر تا یك سال تحت معالجه باشند.

هـ – مدت بدون كاری كاركنان موضوع بند ( الف) ماده (۱۱۵) این قانون درصورت صدور قرار منع پیگرد و یا حكم برائت.

و – كاركنان مأمور و مأمور به خدمت بیش از شش ماه و همچنین كاركنانی كه در طول خدمت به دوره های آموزشی بیش از شش ماه اعزام می گردند در حكم منتسب خواهند بود.

فصل ششم – امور انضباطی، تشویقات، تنبیهات و نحوه رسیدگی به شكایات

ماده ۱۱۸ – كاركنان نیروی انتظامی از نظر امور انضباطی با لحاظ مقررات این قانون تابع آئین نامه انضباطی نیروهای مسلح مصوب فرمانده كل قوا می باشند.

ماده ۱۱۹ – كاركنان به اقتضای ابراز لیاقت و شایستگی به شرح زیر مورد تشویق قرار می گیرند:

الف – تشویق شفاهی.

ب – تشویق كتبی.

ج – تشویق در سطح قسمت.

د – تشویق در سطح سازمان.

هـ – تشویق در سطح نیروی انتظامی.

و – اعطای مرخصی تشویقی حداكثر به مدت سی روز در طول یك سال.

ز – اعطای جوایز.

ح – اعطای پاداش نقدی از یك تا سه برابر وجوه دریافتی ماهانه در طول یك سال.

طـ – اعطای یك واحد ارتقاء حقوقی با تصویب فرمانده نیروی انتظامی.

ی – سفر حج یا عمره مفرده یا عتبات عالیات و سایر اماكن متبركه با هزینه نیروی انتظامی.

ك – اعطای ارشدیت، به میزان كمتر از حداقل مدت توقف قانونی در درجه یا رتبه مربوطه.

ل – اعطای درجه یا یك رتبه تشویقی با احتساب قدمت خدمت در درجه یا رتبه قبل.

م – اعطای نشان.

تبصره ۱ – فرماندهان و مسؤولین درصورت اقتضاء می توانند درحدود اختیارات قانونی خود تنبیه در حال اجرا را به عنوان تشویق مورد عفو قرار دهند.

تبصره ۲ – نیروی انتظامی می تواند با تصویب مقامات مذكور در ماده (۸۷) این قانون همه ساله حداكثر به نسبت یك درصد از كاركنانی كه بیش از بیست سال سابقه خدمت داشته و شایستگی و خلاقیت و ابتكار لازم را در جهت پیشبرد اهداف سازمان از خود بروز داده اند، برای یك بار در طول خدمت یك رتبه حقوقی تشویقی اعطاء نماید.

تبصره ۳ – تشویق های موضوع بندهای (ح)، ( طـ) و (ی) این ماده با رعایت دستورالعملی كه توسط نیروی انتظامی تهیه و پس از تأیید وزارت كشور و سازمان مدیریت و برنامه ریزی كشور به تصویب هیأت وزیران می رسد، اعطاء و به مورد اجرا گذاشته خواهد شد.

ماده ۱۲۰ – تنبیهاتی كه به علت تخلفات كاركنان اعمال می شود به شرح زیر است:

الف – توبیخ شفاهی.

ب – توبیخ كتبی.

ج – توبیخ در سطح قسمت.

د – توبیخ در سطح سازمان.

هـ – توبیخ در سطح نیروی انتظامی.

و – خدمت شبانه روزی در قسمت حداكثر به مدت سی روز.

ز – بازداشت غیرقابل تمدید در بازداشتگاه حداكثر به مدت سی روز.

ح – كسر حقوق حداكثر به میزان یك پنجم، حداكثر به مدت چهار ماه.

ط – انتظار خدمت حداكثر به مدت شش ماه.

ی – بدون كاری حداكثر تا سه ماه.

ك – محرومیت از ترفیع حداكثر به مدت چهار سال.

ل – تنزیل موقت یك درجه یا رتبه حداكثر به مدت دو سال.

م – تنزیل دائم یك درجه یا رتبه.

ن – معافیت از خدمت.

س – اخراج از خدمت.

تبصره ۱ – درصورتی كه تنزیل درجه یا رتبه برای مدت محدود اعمال شود، پس از انقضای مدت مذكور كاركنان مورد تنبیه، به درجه یا رتبه قبل از تنبیه با قدمتی معادل مدت قدمت قبل از تنبیه به علاوه مدت تنبیه نائل و به خدمت ادامه داده و ترفیعات بعدی آنان براساس درجه یا رتبه مزبور خواهد بود و درصورتی كه تنزیل درجه یا رتبه به طور دائم اعمال شود، كاركنان مورد تنبیه با احتساب قدمت خدمت در درجه یا رتبه قبل از تنبیه پس از طی حداقل مدت توقف، به درجه یا رتبه بالاتر نائل شده و ترفیعات بعدی آنان طبق مقررات این قانون خواهد بود.

تبصره ۲ – در معافیت از خدمت، كاركنانی كه بیست سال و بیشتر سابقه خدمت دارند بازنشسته و كمتر از بیست سال بازخرید خواهند شد.

ماده ۱۲۱ – رسیدگی به تخلفات كاركنان كه فرمانده انتظامی استان یا رؤسا و مسؤولین رده های همطراز و بالاتر برای آنان پیشنهاد محرومیت از ترفیع، تنزیل درجه یا رتبه، معافیت از خدمت و یا اخراج می دهند در هیأت هایی مركب از اعضاء مشروحه زیر به عمل می آید:

الف – معاون نیروی انسانی نیروی انتظامی یا جانشین وی.

ب – رئیس بازرسی كل نیروی انتظامی یا جانشین وی.

ج – معاون ذی ربط سازمان عقیدتی سیاسی نیروی انتظامی یا جانشین وی.

د – معاون ذی ربط سازمان حفاظت اطلاعات نیروی انتظامی یا جانشین وی.

هـ – نماینده سازمان قضائی نیروهای مسلح.

تبصره ۱ – درصورت تراكم كار، یا ضرورت به پیشنهاد هیأت موضوع ماده (۱۲۱) و تصویب هیأت موضوع ماده (۱۲۲) در مقاطع و درجات خاص هیأت هایی با تركیب نمایندگان ثابت مقامات مذكور در ماده (۱۲۱) در استانها یا یگانهای مستقل تشكیل می شود و رأی صادره توسط این هیأت ها به منزله رأی هیأت موضوع ماده (۱۲۱) می باشد.

تبصره ۲ – درمورد رسیدگی به تخلفات كاركنان سازمانهای عقیدتی سیاسی و حفاظت اطلاعات نیروی انتظامی هیأت بدوی مستقل با تركیب مشابه كه در آئین نامه اجرائی موضوع تبصره (۲) ماده (۱۲۵) تعیین می شود در همان سازمانها تشكیل می گردد.

نماینده فرمانده نیروی انتظامی نیز با حق رأی عضو این هیأتها خواهد بود.

تبصره ۳ – تخلفات كاركنانی كه با حكم یا تصویب جانشین فرماندهی كل قوا در نیروی انتظامی منصوب شده اند بنا به پیشنهاد وی توسط هیأت موضوع ماده (۱۲۲) مورد رسیدگی قرار خواهد گرفت.

تبصره ۴ – چگونگی اجرای تنبیه در مورد دارندگان درجات امیری در آیین نامه موضوع تبصره (۲) ماده (۱۲۵) این قانون تعیین می گردد.

تبصره ۵ – هیأت می تواند از اشخاصی كه ضروری تشخیص دهد به منظور اظهارنظر بدون حق رأی دعوت نماید.

تبصره ۶ – دعوت از شخص متخلف و معترض جهت استماع دفاعیات در جلسه رسیدگی و تجدیدنظر الزامی است و باید حداقل یك هفته قبل موضوع تخلف و تاریخ تشكیل جلسه كتباً به وی ابلاغ شود و درصورتی كه دوبار بدون عذر موجه ( به تشخیص هیأت) در جلسه هیأت حضور نیابد غیاباً به پرونده رسیدگی و اتخاذ تصمیم خواهد شد.

تبصره ۷ – حداقل یك هفته قبل از تشكیل جلسه رسیدگی، موضوع تخلف و دلائل مربوطه و خلاصه پرونده و سوابق كاركنان متخلف به تمامی اعضاء هیأت اعلام می گردد.

تبصره ۸ – درجه یا رتبه خدمتی اعضاء هیأت رسیدگی می بایست یك درجه یا رتبه از درجه یا رتبه خدمتی كاركنان متخلف بالاتر باشد.

تبصره ۹ – تصمیمات هیأتهای رسیدگی با اكثریت آراء معتبر خواهد بود و به جز در مورد تنزیل دائم درجه، معافیت و اخراج از خدمت قطعی می باشد. در این موارد نیز چنانچه حداكثر ظرف مدت یك ماه پس از ابلاغ رأی مورد اعتراض قرار نگیرد قطعی می گردد.

تبصره ۱۰ – رسیدگی به تخلفات انضباطی و آموزشی محصلین بدو خدمت به عهده شورای آموزشی مربوط بوده و تصمیمات متخذه پس از تصویب فرماندهی نیروی انتظامی قابل اجرا خواهد بود.

تبصره ۱۱ – كارمندانی كه در طول و قبل از پایان خدمت آزمایشی عدم صلاحیت و یا عدم كارآیی آنان محرز شود به پیشنهاد فرمانده انتظامی استان، رؤسا و مسؤولین همطراز و یا بالاتر و با تصویب فرمانده نیروی انتظامی از كار بركنار می شوند و استخدام آنان منتفی می گردد.

تبصره ۱۲ – كاركنانی كه رأی به معافیت و اخراج از خدمت آنها صادر می گردد از تاریخ ابلاغ رأی تا زمان انفكاك از نیرو، منتظر خدمت می شوند و درصورتی كه توسط هیأت تجدید نظر موضوع ماده (۱۲۲) در خدمت ابقاء شوند ایام انتظار خدمت به انتساب تبدیل می گردد.

ماده ۱۲۲ – هیأت تجدیدنظر از اعضاء زیر تشكیل خواهد شد:

الف – جانشین فرمانده كل قوا در امور نیروی انتظامی درصورت تعیین.

ب – فرمانده نیروی انتظامی یا جانشین وی.

ج – رئیس سازمان عقیدتی سیاسی نیروی انتظامی یا جانشین وی.

د – رئیس سازمان حفاظت اطلاعات نیروی انتظامی یا جانشین وی.

هـ – رئیس سازمان قضائی نیروهای مسلح یا جانشین وی.

تبصره – كاركنان معترض به تصمیمات هیأتهای رسیدگی موضوع ماده (۱۲۱) می بایست حداكثر ظرف مدت یك ماه از تاریخ ابلاغ تصمیمات هیأت، اعتراض كتبی خود را با ذكر ادله و به انضمام مدارك لازم به دبیرخانه هیأت رسیدگی تسلیم و یا با پست سفارشی ارسال نمایند. هیأتهای رسیدگی موظفند حداكثر ظرف مدت یك هفته پس از انقضاء مهلت قانونی اعتراض پرونده را به دبیرخانه هیأت تجدید نظر ارسال نمایند. تصمیمات این هیأت با رأی اكثریت اعضاء معتبر و قطعی خواهد بود.

ماده ۱۲۳ – كاركنان نسبت به آراء قابل اجراء هر یك از دو هیأت می توانند ظرف یك ماه پس از ابلاغ به محاكم صالحه شكایت نمایند. آراء قطعی محاكم مذكور در هر صورت لازم الاجراء می باشد.

تبصره – درصورت نقض آراء هر یك از هیأتها توسط محاكم، هیأت ذی ربط موظف است با توجه به رأی محكمه و با رعایت سایر مقررات و تشریفات قانونی مجدداً به موضوع رسیدگی و تصمیم گیری نماید. كاركنان در مدت بین صدور رأی قطعی محكمه و تصمیم گیری مجدد هیأت در وضعیت انتساب قرار خواهند داشت.

ماده ۱۲۴ – اعلام جرم نظامی علیه هر یك از كاركنان پایور و پیمانی جز در مواردی كه مستقیماً توسط سازمان قضائی كشف می شود و یا دارای شاكی خصوصی می باشد، فقط توسط فرماندهان انتظامی استانها و مقامات همطراز و بالاتر صورت می پذیرد. درصورتی كه دلایل و مدارك وقوع جرم به دست نیامده و موضوع در زمره تخلف انتظامی باشد مراتب توسط فرماندهان یاد شده به هیأتهای موضوع مادتین (۱۲۱) و (۱۲۲) این قانون منعكس خواهد شد.

تبصره ۱ – در مواردی كه تخلف انضباطی كاركنان دارای عنوان مجرمانه نیز باشد، ابتداء به عنوان جرم توسط مرجع قضائی رسیدگی و در صورت محكومیت، رسیدگی به عنوان تخلف انضباطی منتفی خواهد شد در غیراین صورت، صدور قرار منع تعقیب یا رأی برائت از سوی مرجع قضائی، مانع از رسیدگی به موضوع تحت عنوان انضباطی نخواهد بود. به هر حال رسیدگی به یك تخلف تحت دو عنوان جرم و تخلف انضباطی به طور همزمان ممنوع است.

تبصره ۲ – چنانچه كاركنان مرتكب چندین تخلف شوند كه دارای منشاء واحدی نباشد به نحوی كه برخی از آنها دارای عنوان مجرمانه و برخی دیگر دارای عنوان انضباطی باشد، جرائم آنان توسط مراجع قضائی و تخلفات انضباطی آنان حسب مورد مطابق با آئین نامه رسیدگی به تخلفات یا آئین نامه انضباطی رسیدگی خواهد شد.

ماده ۱۲۵ – به شكایات كاركنان از رده های بالاتر در امور خدمتی به ترتیب سلسله مراتب تا فرمانده انتظامی استان یا رؤسا و مسؤولین رده های همطراز یا بالاتر رسیدگی می شود. درصورت باقی بودن شاكی به شكایت خود مراتب در هیأت موضوع ماده (۱۲۲) این قانون مطرح خواهد شد. رأی هیأت مذكور قطعی است.

تبصره ۱ – شكایات كاركنان از فرماندهان انتظامی استانها و رؤسا و مسؤولین همطراز و بالاتر به وسیله فرمانده نیروی انتظامی رسیدگی و درصورتی كه شاكی به شكایت خود باقی باشد موضوع در هیأت موضوع ماده (۱۲۲) مطرح خواهد شد.

تبصره ۲ – چگونگی تشكیل و نحوه رسیدگی هیأتهای رسیدگی و هیأت تجدیدنظر و همچنین میزان اختیارات هیأتهای مذكور درمورد رسیدگی به شكایات به موجب آئین نامه ای خواهد بود كه به وسیله نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت كشور تهیه و ازطریق ستاد كل به تصویب فرماندهی كل قوا خواهد رسید.

فصل هفتم – پایان خدمت

ماده ۱۲۶ – خدمت كاركنان در نیروی انتظامی به یكی از علل زیر پایان می یابد:

الف – شهادت

ب – ازكارافتادگی ناشی از جانبازی یا معلولیت

ج – بازنشستگی

د – بازخریدی

هـ – انتقال

و – فوت

ز – استعفاء

ح – اتمام قرارداد ( درمورد كاركنان پیمانی)

طـ – اخراج

ماده ۱۲۷ – كاركنان درموارد زیر شهید محسوب می شوند و از یك روز قبل از شهادت به یك درجه یا رتبه بالاتر نائل می گردند:

الف – كشته شدن یا فوت در میدان نبرد به سبب مأموریت.

ب – كشته شدن یا فوت در اجرای مأموریت های قانونی مبارزه با اشرار و قاچاقچیان و سارقین و گروهكها و افراد ضد انقلاب و یا هرگونه مأموریت رزمی و یا جنگی و ویژه و در طول رفت و برگشت به سبب مأموریت.

ج – كشته شدن یا فوت در اسارت دشمن یا در گروگان ضدانقلاب یا اشرار یا سارقین و یا قاچاقچیان و یا سایر تبهكاران.

د – كشته شدن در حین تعقیب و مراقبت دشمن یا ضدانقلاب یا اشرار یا تبهكاران یا قاچاقچیان و یا سارقین.

هـ – كشته شدن در هرگونه حملات زمینی، هوائی و دریائی دشمن.

و – كشته شدن یا فوت در مسیر رفت و برگشت از منطقه عملیات تا محل مرخصی.

ز – كشته شدن توسط اشرار، سارقین، قاچاقچیان و متجاوزین به جان و مال و ناموس مردم و حقوق عمومی و سایر تبهكاران به سبب مأموریت.

ح – كشته شدن توسط ضدانقلاب یا به سبب عملیات خرابكاری دشمن.

ط – كشته شدن در حین آموزشهای رزمی و رزمایش ها كه طبق برنامه های مصوب و توسط قسمتهای ذی ربط نیروی انتظامی اجراء می گردد.

ی – كشته شدن حین بررسی و آزمایش اسلحه و مهمات و خنثی سازی مواد منفجره و محترقه به سبب مأموریت.

ك – كشته شدن به سبب خدمت از طریق سوء قصد اعم از اینكه در ایام خدمت یا غیرخدمت باشد.

ل – كشته شدن در زمان پایان خدمت ازطریق سوء قصد به سبب خدمت در زمان اشتغال.

م – فوت دراثر تشدید جراحات و صدمات حاصله از موارد مندرج در بندهای بالا، مشروط بر این كه جراحات یا صدمات مذكور طبق تشخیص كمیسیون پزشكی علت فوت باشد.

ن – سایر مواردی كه مطابق با مقررات بنیاد شهید از مصادیق شهادت باشد.

تبصره – منظور از مأموریتهای مندرج در این ماده كلیه وظایفی است كه تحت همین عنوان به كاركنان اعم از انفرادی یا دسته جمعی از طرف یگان مربوط واگذار می شود.

ماده ۱۲۸ – كاركنانی كه یك یا چند عضو خود یا بخشی از آن را برای همیشه از دست دهند یا بیش از یك سال از خدمت منفك و تحت معالجه قرار گیرند و یا به علت فقدان سلامتی تمام یا بخشی از توان كاری خود را از دست بدهند و تا یك سال كارآئی خود را بدست نیاورند چنانچه ناشی از موارد مذكور در ماده فوق باشد جانباز و در سایر موارد معلول شناخته می شوند.

این كاركنان از نظر وضعیت خدمتی مشمول یكی از بندهای زیر خواهند بود:

الف – كاركنانی كه خسارت وارده بر عضو یا اعضاء آنان و یا میزان كارائی از دست رفته آنها به حدی باشد كه امكان ادامه خدمت برای آنان وجود داشته باشد به خدمت ادامه می دهند.

ب – كاركنانی كه خسارت وارده بر عضو یا اعضاء آنان و یا میزان كارائی از دست رفته ایشان درحدی باشد كه امكان ادامه خدمت را از آنان سلب نماید و یا بیش از یك سال به سبب معالجه منفك از خدمت باشند حسب مورد بازنشسته، موظف و یا مشمول قانون حالت اشتغال می گردند.

تبصره ۱ – تطبیق وضعیت كاركنان با این ماده از نظر پزشكی بر عهده شورای عالی پزشكی برابر دستورالعمل مربوطه می باشد.

تبصره ۲ – كاركنانی كه براساس این ماده بازنشسته می گردند چنانچه حداكثر تا پنج سال پس از بازنشستگی سلامت خود را به نحوی بازیابند كه به تشخیص شورای عالی پزشكی امكان ارجاع شغل به آنان وجود داشته باشد درصورتی كه واجد صلاحیت اعاده به خدمت باشند با تمایل شخصی و با تصویب مقامات مذكور در ماده (۸۷) این قانون با درجه و رتبه قبل از بازنشستگی به خدمت اعاده می گردند.

تبصره ۳ – دستورالعمل اجرائی این ماده توسط نیروی انتظامی و با هماهنگی وزارت كشور تهیه و ازطریق ستاد كل به تصویب فرمانده كل قوا می رسد.

ماده ۱۲۹ – جانبازان بالای ده درصد (۱۰%) به تناسب آسیب وارده از یك ماه تا چهار سال ارشدیت برخوردار می گردند.

تبصره – طبقه بندی صدمات وارده به جانبازان و میزان ارشدیت استحقاقی طبق آئین نامه ای خواهد بود كه توسط نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت كشور تهیه و ازطریق ستاد كل به تصویب فرماندهی كل قوا می رسد.

ماده ۱۳۰ – كاركنان پایور مشمول این قانون با رسیدن به حد نصاب مقرر زیر و با رعایت سایر شرایط زیر بازنشسته می گردند:

الف – امیران و كارمندان همطراز در سن شصت سالگی.

ب – افسران ارشد و كارمندان همطراز آنان در سن پنجاه و پنج سالگی.

ج – سایر كاركنان اعم از انتظامی و كارمند در سن پنجاه و دو سالگی.

تبصره ۱ – نیروی انتظامی مكلف است با تقاضای بازنشستگی كاركنانی كه حداقل سی سال سابقه خدمت دارند ( هرچند به حد نصاب مربوط نرسیده باشند) موافقت نماید.

تبصره ۲ – كاركنان بعد از سی سال خدمت و قبل از رسیدن به حد نصاب سنی مربوط، چنانچه ارزیابی كارائی سالانه آنان از دو سوم نمره كل ارزیابی كمتر باشد در همان سال بازنشسته می شوند.

تبصره ۳ – بازنشستگی كارمندان منوط به داشتن حداقل بیست سال سابقه خدمت می باشد.

تبصره ۴ – در مواقع ضروری و نیاز نیروی انتظامی و با تمایل كاركنان پایور پس از رسیدن به حد نصاب های سنی مربوط بازنشستگی آنان به مدت سه سال با تصویب فرمانده نیروی انتظامی به تعویق خواهد افتاد.

تبصره ۵ – كاركنانی كه دارای حداقل بیست و پنج سال سابقه خدمت رسمی دولتی باشند می توانند تقاضای بازنشستگی نمایند، قبول یا رد تقاضای آنان موكول به نظر نیروی انتظامی می باشد و صرف تقاضای بازنشستگی رافع تعهدات و مسؤولیت های محوله به كاركنان نخواهد بود. این مدت در مورد زنان بیست سال تمام می باشد.

تبصره ۶ – كاركنان شاغل در مشاغلی كه به موجب قوانین خاص، شرایط ویژه ای برای آنها پیش بینی شده است از قبیل متصدیان مشاغل سخت وزیان آور و كار با اشعه و نظایر آن از نظر سنوات بازنشستگی مشمول مقررات مربوطه خواهند بود.

تبصره ۷ – در صورتی كه كاركنان در طول اجرای تنبیه تنزیل موقت درجه یا رتبه بازنشسته شوند، به استثنای مشمولین تبصره (۳) این ماده با درجه یا رتبه قبل از تنبیه بازنشسته خواهند شد.

ماده ۱۳۱ – نیروی انتظامی در موارد استثنایی می تواند در صورت نیاز، كاركنان بازنشسته ای را كه صلاحیت اعاده به خدمت داشته باشند و بیش از پنج سال از تاریخ بازنشستگی آنان نگذشته باشد با تمایل شخصی آنان و تصویب هیأت مذكور در ماده(۱۲۲) این قانون با درجه یا رتبه و قدمت خدمت قبل از بازنشستگی برای مدت محدود( حداكثر سه سال) به خدمت اعاده نماید.

تبصره ۱ – هیأت فوق می تواند مدت یادشده را برای یك بار دیگر به مدت حداكثر سه سال تمدید نماید.

تبصره ۲ – تقاضای بازنشستگی مجدد قبل از انقضای مدت فوق ممنوع است لیكن سازمان می تواند قبل از انقضای مدت مزبور آنان را مجدداً بازنشسته نماید.

تبصره ۳ – كاركنانی كه به خدمت اعاده می گردند از تاریخ اعاده، حقوق بازنشستگی آنان قطع شده و از حقوق درجه یا رتبه خود ومزایای شغل مربوط استفاده می نمایند و از نظر كلیه امور استخدامی مانند سایر شاغلین با آنان رفتار و مدت خدمت جدید این قبیل كاركنان بر سنوات قبلی اضافه و موجب تجدیدنظر در حقوق بازنشستگی آنان خواهد بود.

ماده ۱۳۲ – كاركنان انتظامی بازنشسته، حق استفاده از لباس انتظامی را ندارند مگر در موارد خاصی كه استفاده از آن از طرف نیروی انتظامی مجاز اعلام گردد.

ماده ۱۳۳ – كاركنان پس از انجام خدمت به میزان حداقل دو برابر مدت آخرین دوره آموزشی بعد از اتمام آن دوره مشروط بر اینكه حداقل دو برابر بیش از مجموع سنواتی كه به هزینه نیروی انتظامی تحصیل كرده اند سابقه خدمت داشته باشند، می توانند تقاضای بازخریدی نمایند. تصویب این تقاضا به عهده مقامات مذكور در ماده (۸۷) این قانون خواهد بود.

تبصره – در زمان جنگ و مواقع بحرانی و شرایطی كه احتمال وقوع جنگ وجود دارد تصویب بازخریدی دراختیار فرماندهی كل قوا می باشد.

ماده ۱۳۴ – به كاركنانی كه سوابق خدمتی آنان بازخرید می شود به ازاء هر سال خدمت قابل احتساب از نظر بازنشستگی مبلغی معادل یك و نیم برابر آخرین حقوق و مزایای ماهانه پرداخت خواهد شد. به كاركنانی كه در اجرای ماده (۱۴۷) بازخرید می گردند به ازاء هر سال خدمت سه برابر آخرین حقوق و مزایای ماهانه پرداخت خواهد شد.

تبصره ۱ – چنانچه براساس قوانین استخدام كشوری یا دیگر نیروهای مسلح مبلغ بیشتری در این مورد پرداخت گردد، مبلغ بیشتر ملاك عمل خواهد بود.

تبصره ۲ – كاركنانی كه به تنزیل دایم درجه یا رتبه تنبیه می شوند در صورت بازخریدی با درجه یا رتبه پس از تنزیل بازخرید خواهند شد.

ماده ۱۳۵ – مدت هر سال خدمت كاركنان در مناطق عملیاتی و مشاغل ویژه موضوع تبصره (۶) ماده (۱۳۰) از لحاظ محاسبه سنوات خدمت برای بازنشستگی و نیز محاسبه پرداخت حقوق سنوات بازخریدی یك سال و نیم محسوب می شود.

ماده ۱۳۶ – نیروی انتظامی می تواند در صورت نیاز، كاركنانی را كه با تقاضای شخصی بازخرید شده اند و بیش از پنج سال از زمان بركناری تا تاریخ تقاضای اعاده به خدمت آنها نگذشته باشد با تقاضای شخصی و تصویب مقامات مذكور در ماده (۸۷) این قانون فقط برای یك بار با درجه یا رتبه و سابقه خدمت قبلی به خدمت اعاده نماید.

این قبیل كاركنان می بایست وجوهی را كه بابت بازخرید سوابق خدمتی مربوطه دریافت داشته اند مسترد نمایند.

ماده ۱۳۷ – درصورت درخواست هر یك از وزارتخانه ها، مؤسسات دولتی یا وابسته به دولت یا نهادهای انقلاب اسلامی، كاركنان چنانچه حداقل دو برابر مدت آخرین دوره آموزش، خدمت نموده باشند با تمایل شخصی و با تصویب مقامات مذكور در ماده(۸۷) این قانون منتقل می گردند.

تبصره ۱ – انتقال كاركنان به سایر نیروهای مسلح و ستاد كل و وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح و بخش های امنیتی و انتظامی وزارت كشور مشمول شرط انجام خدمت به میزان حداقل دو برابر مدت آخرین دوره آموزش نمی باشد.

تبصره ۲ – در زمان جنگ و شرایط بحرانی و مواقعی كه احتمال وقوع جنگ وجود دارد، انتقال كاركنان با تصویب فرماندهی كل قوا امكان پذیر است.

تبصره ۳ – نیروی انتظامی در صورت نیاز می تواند كاركنانی را كه منتقل شده اند با تمایل شخصی آنان و با همان درجه یا رتبه قبل از انتقال و احتساب سابقه خدمت مدت انتقال از نظر پایه حقوق و بازنشستگی با تصویب مقامات مذكور در ماده (۸۷) این قانون به خدمت اعاده نماید.

تبصره ۴ – نیروی انتظامی مكلف است كسور بازنشستگی و بیمه كاركنان ( اعم از سهم دولت و كاركنان) را پس از انتقال، به صندوق سازمان یا وزارتخانه ذی ربط واریز و در صورت اعاده به نیروی انتظامی مسترد نماید.

ماده ۱۳۸ – موارد فوت در حین انجام وظیفه یا به سبب آن به شرح زیر است:

الف – فوت در محل خدمت و همچنین در حال رفت و برگشت یا خارج از محل خدمتی در ارتباط با امور خدمتی.

ب – فوت در طول مأموریت غیر از موارد مذكور در ماده (۱۲۷) این قانون از لحظه ابلاغ تا خاتمه مأموریت در ارتباط با مأموریت.

ج – چنانچه كاركنان در ساعات خدمت یا به سبب امور خدمتی یا در طول مأموریت بیمار شده و یا در اثر حوادث و سوانح مصدوم و مجروح گردیده و بعداً به همان علت فوت شوند.

د – فوت در اثر بیماری های ناشی از موقعیت یا شرایط خاص خدمتی.

هـ- فوت در رفت و برگشت از مرخصی.

تبصره – كاركنانی كه در موارد موضوع این ماده معلول شوند معلول خدمتی محسوب می شوند.

ماده ۱۳۹ – فوت یا معلولیت در غیر از موارد مذكور در ماده (۱۳۸) فوت یا معلولیت عادی محسوب می گردد.

ماده ۱۴۰ – برای تشخیص شهادت ( بارعایت ماده (۴) قانون اساسنامه بنیاد شهید انقلاب اسلامی – مصوب ۱۳۷۷.۲.۲۷)، جانبازی ( با رعایت بند (۲) قانون تسهیلات استخدامی و اجتماعی جانبازان انقلاب اسلامی – مصوب ۱۳۷۴.۳.۳۱)، فوت در حین انجام وظیفه یا به سبب آن، فوت عادی و همچنین تشخیص موارد مختلف معلولیت، هیأتی با تركیب زیر تشكیل می گردد:

الف – نماینده معاونت نیروی انسانی نیروی انتظامی.

ب – نماینده بهداری نیروی انتظامی ( پزشك).

ج – فرمانده یگان ذی ربط یا نماینده وی.

د – مسؤول امور ایثارگران یا نماینده وی.

هـ- نماینده امور بیمه و بازنشستگی.

تبصره ۱ – درصورت تراكم كار یا ضرورت به پیشنهاد هیأت موضوع ماده (۱۴۰) و تصویب هیأت موضوع ماده (۱۴۱) هیأت هائی با تركیب مشابه در نواحی یا یگانها تشكیل می شود و رأی صادره توسط آن هیأتها به منزله رأی هیأت موضوع ماده (۱۴۰) می باشد.

تبصره ۲ – در مورد كاركنان سازمانهای عقیدتی سیاسی و حفاظت اطلاعات نیروی انتظامی، هیأت مذكور رسیدگی می نماید.

ماده ۱۴۱ – چنانچه نظریه هیأت مندرج در ماده فوق ظرف مدت سه ماه از تاریخ ابلاغ مورد اعتراض جانباز یا معلول یا یكی از وراث متوفی قرار گیرد صدور رأی نهایی به عهده هیأت تجدید نظر كه از مقامات زیر تشكیل می گردد خواهد بود:

الف – فرمانده نیروی انتظامی یا جانشین وی.

ب – معاون نیروی انسانی نیروی انتظامی یا نماینده وی.

ج – رئیس بهداری نیروی انتظامی یا معاون ذی ربط.

د – رئیس امور بیمه و بازنشستگی.

هـ – رئیس امور ایثارگران.

تبصره ۱ – در مواردی كه پرونده مربوط به كاركنان مأمور از سایر نیروهای مسلح باشد حسب مورد نماینده مربوطه در هیأت با حق رأی شركت خواهد نمود.

تبصره ۲ – تشخیص شهادت یا جانبازی توسط هیأت های موضوع مواد (۱۴۰) و(۱۴۱) برای بنیاد شهید و بنیاد جانبازان نیز ملاك عمل خواهد بود.

تبصره ۳ – آراء هر یك از دو هیأت مذكور ظرف مدت دو ماه پس از ابلاغ توسط جانباز یا معلول یا یكی از وراث متوفی قابل شكایت در مراجع صالحه خواهد بود.

ماده ۱۴۲ – آئین نامه اجرایی مواد (۱۲۷)، (۱۳۸)، (۱۴۰) و (۱۴۱) این قانون توسط نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت كشور تهیه و ازطریق ستاد كل به تصویب فرماندهی كل قوا خواهد رسید.

ماده ۱۴۳ – استعفاء كاركنان درصورت تقاضای شخصی و تصویب مقامات مذكور در ماده (۸۷) این قانون حسب مورد تابع یكی از بندهای زیر می باشد:

الف – محصلین در مدت طی دوره آموزشی بدو خدمت در نیروی انتظامی یا به هزینه آن یا بلافاصله پس از پایان آموزش با پرداخت دو برابر هزینه های تحصیلی مستعفی می گردند.

ب – كاركنانی كه پس از آموزش، به خدمت مشغول گردیده اند به میزان یك دوم مدت خدمت مزبور از پرداخت هزینه موضوع بند ( الف) معاف خواهند شد.

درمورد آخرین دوره آموزشی طی شده، سنوات خدمتی آنان پس از آن دوره ملاك محاسبه خواهد بود.

تبصره ۱ – در محاسبه مبلغی كه برای تحصیل كاركنان صرف شده است كمك هزینه تحصیلی، حقوق و مزایای پرداختی به آنان در مدت تحصیل، هزینه های جاری تحصیلی در مراكز آموزشی، وجوهی كه بابت شهریه به مؤسسه های آموزشی پرداخت شده است، فوق العاده مأموریت آموزشی در داخل یا خارج از كشور و هزینه نوشت افزار و تهیه مدارك تحصیلی، خوراك و پوشاك منظور می گردد.

تبصره ۲ – كاركنانی كه نیروی انتظامی برای تحصیل آنان هزینه ای پرداخت نكرده است پس از خدمت به میزان مدت حداقلی كه برای تقاضای استعفاء در قرارداد استخدامی تعیین گردیده مستعفی می گردند.

ماده ۱۴۴ – تصویب استعفاء در زمان جنگ و شرایط بحرانی و مواقعی كه احتمال وقوع جنگ وجود دارد در اختیار فرماندهی كل قوا می باشد.

ماده ۱۴۵ – كاركنان مستعفی، درصورت نیاز نیروی انتظامی با تقاضای شخصی مشروط بر این كه از تاریخ بركناری آنان تا زمان تسلیم تقاضا بیش از پنج سال نگذشته باشد، با تصویب مقامات مذكور در ماده (۸۷) این قانون با حفظ درجه یا رتبه و قدمت خدمت قبل از استفعاء می توانند برای یك بار به خدمت اعاده شوند.

این كاركنان باید وجوهی را كه براثر استعفاء دریافت داشته اند به نیروی انتظامی مسترد نمایند و همچنین وجوهی را كه درزمان استعفاء به موجب ماده (۱۴۳) این قانون پرداخت نموده اند، دریافت خواهند كرد.

ماده ۱۴۶ – كاركنانی كه تا چهار سال پس از حداقل مدت توقف در درجه یا رتبه صلاحیت نیل به ترفیع را به دست نیاورند و همچنین كاركنانی كه فاقد توانایی لازم برای انجام وظایف متناسب با درجه یا رتبه و تخصص مربوط باشند و نیز كاركنانی كه ادامه خدمت آنان به مصلحت نیروی انتظامی نبوده و درحد اخراج نباشند با تشخیص هیأت های رسیدگی موضوع ماده (۱۲۱) و رعایت تبصره (۹) ماده مزبور و نیز مفاد تبصره ماده (۱۲۲) از خدمت معاف گردیده و با آنان به ترتیب زیر رفتار می شود:

چنانچه حداقل بیست سال سابقه خدمت داشته باشند در ردیف بازنشستگان منظور خواهند شد و در غیر این صورت سوابق خدمتی آنان براساس مقررات این قانون بازخرید می گردد.

ماده ۱۴۷ – نیروی انتظامی می تواند درموارد حذف و یا تعدیل سازمان و تورم درجات، كاركنان مربوط را مشروط به این كه در سایر نیروهای مسلح و ستاد كل و وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح شغل مناسبی برای آنان وجود نداشته باشد با تصویب مقامات مذكور در ماده (۸۷) این قانون با داشتن پانزده سال سابقه خدمت بازنشسته و كمتر از پانزده سال را بازخرید نماید.

به مدت خدمت مشمولین این ماده فقط از نظر احتساب وجوه بازخریدی و حقوق بازنشستگی پنج سال اضافه می گردد لیكن در هر صورت سنوات مؤثر در حقوق بازنشستگی آنان از سی سال بیشتر نخواهد بود.

ماده ۱۴۸ – كاركنان در موارد زیر اخراج می گردند:

الف – با حكم دادگاه یا به تبع حكم دادگاه.

ب – با رأی هیأت های رسیدگی موضوع مواد (۱۲۱) و (۱۲۲) این قا نون.

تبصره ۱ – چنانچه اخراج محصلین و كاركنانی كه مدت تعهد خدمت آنان ( حداقل دو برابر مدت آموزش) به پایان نرسیده است، ناشی از عمل ارادی آنان باشد ملزم به پرداخت هزینه های تحصیلی مصروفه هستند.

تبصره ۲ – تشخیص ارادی یا غیر ارادی بودن عمل ارتكابی درمورد محصلین به عهده شورای آموزش و درمورد كارمندان در مدت آزمایشی به عهده فرمانده و یا رئیس مستقیم و درمورد سایر كاركنان به عهده كمیسیون موضوع ماده (۱۲۱) این قانون می باشد.

فصل هشتم – دریافتی كاركنان

ماده ۱۴۹ – دریافتی ماهانه كاركنان پایور و پیمانی عبارت است از مجموع حقوق، مزایای مستمر و فوق العاده های شغل و سایر پرداختها.

بخش اول – حقوق:

ماده ۱۵۰ – حقوق كاركنان از حاصلضرب مجموع عوامل ذیل در ضریب ریالی تشكیل می گردد:

الف – حداقل حقوق مبلغ معینی است كه به عنوان كمترین میزان حقوق دریافتی در سطح كاركنان مشمول این قانون پرداخت می گردد.

تبصره – عدد حداقل حقوق برای دارندگان مدرك تحصیلی كاردانی و پائین تر ۶۴۸ واحد – برای دارندگان مدرك كارشناسی ۵۶۴ واحد و برای دارندگان مدرك كارشناسی ارشد و بالاتر ۵۳۰ واحد تعیین می گردد.

ب – حق كارایی مبلغی است برابر با حاصلضرب رتبه حقوقی به توان دو در واحد حق كارائی.

تبصره ۱ – واحد حق كارایی برای كلیه كاركنان عدد ۲.۵ می باشد.

تبصره ۲ – اولین رتبه حقوقی كاركنان اعداد مشخصی است كه به موجب ماده(۱۵۴) این قانون برای هر یك از مقاطع تحصیلی تعیین شده است و رتبه حقوقی كاركنان برابر است با مجموع اولین رتبه حقوقی و تعداد درجات یا رتبه های خدمتی دریافتی پس از اولین درجه یا رتبه.

ج – حقوق پایه مبلغی است معادل (۳) یا (۴) یا (۵) درصد مجموع حداقل حقوق و حق كارائی و حق پایه سالهای قبل كه براساس ارزشیابی كاركنان پس از هر یك سال خدمت به كاركنان تعلق می گیرد و به حقوق آنان اضافه می شود.

تبصره – كاركنان نیروی انتظامی در قبال هر سال خدمت قابل قبول خود تا پایان سال ۱۳۶۹ از حقوق پایه به میزان سه درصد (۳%) مجموع حداقل حقوق و حق كارایی مربوط به آخرین درجه یا رتبه برخوردار می گردند.

ماده ۱۵۱ – ضریب ریالی مذكور در این قانون همواره معادل ضریب ریالی حقوق كاركنان نیروهای مسلح می باشد.

ماده ۱۵۲ – تعیین همطرازی مقامات نیروی انتظامی با مقامات مندرج در تبصره(۲) ماده (۱) قانون نظام هماهنگ پرداخت كاركنان دولت مصوب ۱۳۷۰.۶.۱۳ و برخورداری آنان از امتیازات متعلقه به استناد ماده مذكور براساس دستورالعملی خواهد بود كه توسط نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت كشور تهیه و از طریق ستاد كل به تصویب فرماندهی كل قوا می رسد.

تبصره ۱ – مقامات مذكور در این ماده پس از پایان دوران تصدی به ترتیب در بالاترین گروههای جدول مربوط تخصیص می یابند و حقوق هر یك از آنان براساس عدد مبنای گروه مربوط تعیین و افزایش سنواتی نیز براساس آن محاسبه خواهد شد.

تبصره ۲ – مقامات مذكور در صورت اشتغال در هر یك از دستگاههای دولتی و نهادهای انقلاب اسلامی و مؤسسات و شركتهایی كه شمول حكم بر آنها مستلزم ذكر نام است از افزایش سنواتی براساس عدد مبنای گروه مربوط برخوردار خواهند شد.

ماده ۱۵۳ – با توجه به سختی و كیفیت خاص خدمت در نیروی انتظامی و به منظور حفظ قدرت جذب نیروی انسانی حداقل و حداكثر حقوق مشمولین این قانون از حداقل و حداكثر حقوق مشمولین قانون استخدام كشوری مصوب ۱۳۴۵.۳.۳۱ بیست درصد(۲۰%) اضافه خواهد بود و در كلیه مواردی كه نظام پرداخت یا اعداد حقوقی كاركنان نیروهای مسلح تغییر نماید، عوامل مندرج در این قانون به همان نسبت و به طور همزمان تغییر خواهد نمود و در صورت اصلاح گروه یا گروههای ورودی مشمولین قانون نظام هماهنگ پرداخت كاركنان دولت مصوب ۱۳۷۰.۶.۱۳ توسط هیأت دولت واحد حق كارائی موضوع تبصره (۱) ذیل بند (ب) ماده (۱۵۰) با رعایت مفاد این ماده بر حسب مورد توسط هیأت دولت یا ستاد كل برای همان مقطع یا مقاطع مشابه نیروی انتظامی افزایش می یابد.

ماده ۱۵۴ – اولین رتبه حقوقی كاركنان باتوجه به مدارك تحصیلی قابل قبول و موردنیاز نیروی انتظامی به شرح زیر تعیین می گردد :

الف – پائین تر از پایان دوره ابتدایی، (۱).

ب – پایان دوره ابتدائی ( جدید و قدیم)، (۳).

ج – پایان دوره راهنمائی یا سیكل و اول متوسطه سابق، (۶).

د – پایان دوره متوسطه، (۹).

هـ- پایان دوره های كاردانی و آموزشگاههای افسری و همافری سابق و دوره اول دانشكده های علوم نظامی و انتظامی و سایر دوره های آموزشی همطراز، (۱۱).

و – پایان دوره های كارشناسی و دانشكده های افسری و خلبانی سابق و دوره دوم دانشكده علوم نظامی و انتظامی و سایر دوره های آموزشی همطراز، (۱۳).

ز – پایان دوره های كارشناسی ارشد و همچنین دكترای رشته های درمانی به جز پزشكی عمومی، (۱۵).

ح – دكترای پزشكی عمومی و دكترای سایر رشته های علوم، (۱۶).

تبصره ۱ – اولین رتبه حقوقی دارندگان مدرك تحصیلی چهارم و پنجم متوسطه نظام سابق كه مدركشان اساس استخدام بوده به ترتیب (۷) و (۸) تعیین می گردد.

تبصره ۲ – به اولین رتبه حقوقی دارندگان مدرك تحصیلی دكترا در كلیه رشته ها كه دوره های تخصصی و یا فوق تخصصی قابل قبول و موردنیاز نیروی انتظامی را طی نموده باشند حسب مورد (۳) و (۴) واحد اضافه می گردد.

تبصره ۳ – در مواردی كه طول دوره های مذكور در تبصره (۲) و بندهای ( ز)، (ح) و( هـ) به موجب مدرك مورد تأیید یكی از وزارتخانه های علوم، تحقیقات و فناوری یا بهداشت، درمان و آموزش پزشكی بیش از سنوات مورد محاسبه در بندهای مزبور باشد به ازاء هر سال تحصیل بالاتر، یك واحد به اولین رتبه حقوقی آنان افزوده می گردد.

تبصره ۴ – اولین رتبه حقوقی كاركنانی كه قبل از تصویب قانون ارتش مصوب۱۳۶۶.۷.۷ در اثر رشادت و به فرمان فرماندهی كل قوا یا در اجرای حضور در جبهه برطبق ماده (۳۳) قانون سابق ارتش از طریق درجه موقت ستوان سومی به درجات بالاتر نایل گردیده اند و مدرك تحصیلی آنان پایین تر از فوق دیپلم ( كاردانی) باشد (۱۱) تعیین می گردد.

تبصره ۵ – مدرك تحصیلی كه حسب مورد به موجب ارزیابی وزارتخانه های آموزش و پرورش، علوم، تحقیقات و فناوری و بهداشت، درمان و آموزش پزشكی معادل یكی از مقاطع مذكور در این ماده شناخته شود دارای ارزش برابر خواهد بود.

تبصره ۶ – كاركنانی كه به علت داشتن مدرك هنری یا ورزشی و یا تخصصی به موجب مقررات استخدامی سابق نیروهای مسلح و یا مقررات سازمان مدیریت و برنامه ریزی كشور از نظر استخدامی معادل هر یك از مقاطع تحصیلی فوق الذكر طبقه بندی شده یا بشوند در محاسبه حقوق آنان اولین رتبه حقوقی همان مدرك تحصیلی ملاك عمل خواهد بود.

تبصره ۷ – مدرك تحصیلی پایان دوره متوسطه و مقاطع پائین تر استخدامی همین قانون در هر وضعیت خدمتی، موردنیاز و قابل قبول تلقی گردیده و چنانچه اولین رتبه حقوقی این مدارك از اولین رتبه حقوقی قبلی بیشتر باشد، در مورد مدرك پایان دوره متوسطه براساس این ماده و سایر موارد رتبه حقوقی بالاتر ملاك محاسبه قرار خواهد گرفت.

ماده ۱۵۵ – اولین رتبه حقوقی كارمندان موضوع بند (ب) ماده (۱۹) این قانون برابر است با رتبه خدمتی موضوع ماده (۸۴) همین قانون.

ماده ۱۵۶ – به محصلینی كه قبل از نیل به درجه یا رتبه در بدو استخدام دوره های آموزشی را طی می نمایند، ماهانه مبلغی به میزان یك دوم حقوق حاصله از عوامل مذكور در ماده (۱۵۰) و براساس رتبه حقوقی مدرك تحصیلی اساس استخدام و سنوات قابل قبول آموزشی آنان تعیین و پرداخت می گردد.

تبصره – به محصلینی كه در رشته های پروازی، دریانوردی و مأموریتی، آموزش می بینند حسب مورد مبالغی تا پنجاه درصد (۵۰%) مزایای شغلی كه در آن كارآموزی می نمایند به عنوان مزایای ویژه آموزشی در طول مدت آموزش عملی پرداخت خواهد شد.

ماده ۱۵۷ – كلیه كاركنان پایور و پیمانی پس از حداقل مدت توقف در درجه یا رتبه درصورت داشتن كارایی لازم به ازاء هر چهار سال توقف یك واحد به رتبه حقوقی آنان اضافه می شود. این افزایش برای دارندگان درجات امیری، دو واحد خواهد بود.

تبصره ۱ – كلیه كاركنان درآخرین سال خدمت خود به ازاء هر سال خدمت پس از آخرین ارتقاء، از یك چهارم رتبه حقوقی برخوردار خواهند شد.

تبصره ۲ – كاركنان مشمول این ماده در صورت ترفیع، به جای بهره مندی از ارتقاء فوق از حقوق مربوطه به ترفیع خود استفاده خواهند نمود.

ماده ۱۵۸ – كاركنانی كه با اجرای این قانون حقوق آنان در مقایسه با مجموع حقوق و فوق العاده های شغل و مزایای مستمر قبل از اجرای این قانون قبل از اعمال كسورات مربوط كاهش یابد مابه التفاوت مبلغ مزبور را تا رفع كاهش به عنوان مابه التفاوت تطبیق دریافت می نمایند. این تفاوت با هرگونه افزایش بعدی به همان میزان كاهش خواهد یافت.

ماده ۱۵۹ – در محاسبه حقوق پایه كاركنان، سنوات آموزشی بدو استخدام و همچنین سنوات خدمتی مازاد بر سی سال منظور خواهد شد. لیكن خدمت مذكور در ماده (۱۷۹) این قانون حداكثر سی سال محاسبه می گردد.

تبصره – در مورد كاركنانی كه خدمت آنان از سی سال تجاوز می نماید بابت سالهای مازاد بر سی سال، فقط از افزایش حقوق آنان در طول خدمت مذكور حق بازنشستگی كسر خواهد شد.

ماده ۱۶۰ – مزایای مستمر كاركنان مبالغی است كه به تناسب تعداد عائله تحت تكفل آنان به عنوان كمك هزینه مسكن و كمك هزینه عائله مندی پرداخت می گردد.

ماده ۱۶۱ – كمك هزینه عائله مندی عائله تحت تكفل كاركنان شاغل، بازنشسته و موظف مشمول این قانون طبق ماده (۹) قانون نظام هماهنگ پرداخت كاركنان دولت مصوب ۱۳۷۰.۶.۱۳ مجلس شورای اسلامی و تغییرات و اصلاحات بعدی آن تعیین و پرداخت خواهد شد.

تبصره ۱ – عائله تحت تكفل كاركنان مجرد مشمول این قانون از مزایای بند (۱) ماده (۹) قانون نظام هماهنگ پرداخت كاركنان دولت مصوب ۱۳۷۰.۶.۱۳ بهره مند خواهند شد.

تبصره ۲ – كاركنان زن مشمول این قانون كه دارای همسر از كارافتاده باشند كه تحت تكفل آنان هستند، از كمك هزینه عائله مندی موضوع ماده (۹) قانون نظام هماهنگ پرداخت كاركنان دولت مصوب ۱۳۷۰.۶.۱۳ برخوردار می گردند.

ماده ۱۶۲ – میزان كمك هزینه مسكن كاركنانی كه از خانه های سازمانی استفاده نمی كنند و میزان اجاره بهای خانه های سازمانی باید به نحوی تعیین گردد كه باتوجه به اجاره بهای مسكن در سطح جامعه، به كاركنان استفاده كننده از خانه های سازمانی و سایرین به میزان واحدی در امر مسكن كمك شود.

ماده ۱۶۳ – میزان كمك هزینه مسكن كاركنان شاغل كه از خانه های سازمانی استفاده نمی نمایند باتوجه به عائله تحت تكفل آنان مبلغی معادل حاصلضرب یك سیصدم عدد حداقل حقوق مندرج در تبصره بند ( الف) ماده (۱۵۰) این قانون در ضریب منطقه ای در متراژ زیربنای مسكن متناسب با عائله بشرح زیر تعیین و محاسبه می گردد:

ردیف تعداد عائله متراژزیربنای مسكن ¤ تحت تكفل متناسب با عائله

۱ مجرد ۵۰ متر مربع

۲ یك نفر ۷۰ متر مربع

۳ دو نفر ۹۰ متر مربع

۴ سه نفر ۱۰۰ متر مربع

۵ چهار نفر ۱۳۰ متر مربع

۶ پنج نفر و بیشتر ۱۵۰ متر مربع

ماده ۱۶۴ – حقوق و مزایای كاركنان وظیفه، همواره برابر « قانون چگونگی پرداخت حقوق كاركنان وظیفه نیروهای مسلح مصوب ۱۳۷۵.۵.۷» و قانون خدمت وظیفه عمومی مصوب ۱۳۶۳.۷.۲۹ و اصلاحات بعدی آنها محاسبه و پرداخت خواهد شد.

بخش دوم – فوق العاده های شغل

ماده ۱۶۵ – فوق العاده های شغل به مزایای شغل، فوق العاده خاص و فوق العاده سختی كار انتظامی گفته می شود كه مشمول كسور بازنشستگی قرار می گیرند.

ماده ۱۶۶ – به كاركنان نیروی انتظامی ماهانه مبلغی با درنظرگرفتن نوع و شرایط شغل، خطرات، مسؤولیت، فرسودگی ناشی از شغل و كیفیت كار به عنوان مزایای شغل پرداخت می گردد.

تبصره ۱ – میزان فوق العاده شغل كاركنان شاغل در نیروی انتظامی نباید از یكصد و پنج درصد (۱۰۵%) مجموع حداقل حقوق و حق كارائی شاغل كمتر و از یكصد و هفتاد و پنج درصد (۱۷۵%) آن بیشتر باشد و فوق العاده شغل كاركنان شاغل در مشاغل فرماندهی، مدیریت و سرپرستی و همچنین فوق العاده شغل كاركنان متصدی مشاغل تحقیقی و تخصصی و یا آموزشی هر كدام تا بیست و پنج درصد (۲۵%) مجموع حداقل حقوق و حق كارائی قابل افزایش است.

تبصره ۲ – حقوق و فوق العاده شغل دارندگان مدارك تحصیلی دكتری و فوق لیسانس و مدارك همطراز از لحاظ استخدامی كه در مراكز یا واحدهای آموزشی، مطالعاتی و تحقیقاتی اشتغال به كار دارند نباید از هشتاد درصد (۸۰%) مجموع حقوق و فوق العاده شغل كاركنان مشابه مشمول قانون اعضاء هیأت علمی دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی كمتر باشد.

ماده ۱۶۷ – به موجب ماده (۶) قانون نظام هماهنگ پرداخت كاركنان دولت مصوب ۱۳۷۰.۶.۱۳ به منظور جذب و نگهداری نیروهای مناسب برای مشاغل تخصصی و مدیریتی نیروی انتظامی فوق العاده خاص ( جذب) پرداخت می گردد.

تبصره – هرگونه فوق العاده دیگری كه براساس ماده (۶) قانون نظام هماهنگ پرداخت كاركنان دولت مصوب ۱۳۷۰.۶.۱۳ ( مانند فوق العاده ویژه و…) به مشمولین قانون استخدام كشوری پرداخت می گردد شامل كاركنان نیروی انتظامی نیز خواهد شد.

ماده ۱۶۸ – علاوه بر پرداخت مزایای شغل و فوق العاده خاص، باتوجه به مأموریتهای ویژه نیروی انتظامی و مسؤولیتهای ناشی از ارتباط مستمر كاركنان با مردم و نیز شرایط محیطی و اجتماعی و ضریب بالای آسیب پذیری آنان، ماهانه مبلغی معادل سی درصد (۳۰%) حقوق و مزایای شغل تحت عنوان « فوق العاده سختی كار انتظامی» به كاركنان نیروی انتظامی پرداخت می گردد.

ماده ۱۶۹ – نیروی انتظامی حداكثـر ظرف سه ماه آیین نامه اجرایی این بخش را تهیه و تـوسط وزارت كشـور بـا هماهنگـی ستـاد كل به تصـویب هیـأت وزیــران می رساند.

تبصره – پرداخت مزایا براساس این قانون تا زمان تصویب و ابلاغ آیین نامه مذكور برمبنای مقررات قبلی خواهد بود.

بخش سوم – كسورات

ماده ۱۷۰ – كلیه كسورات مربوط به بازنشستگی، بیمه درمانی، بیمه عمر و حوادث و پس انداز اعم از سهم كاركنان و سهم دولت برابر قوانین و مقررات مربوط ( مورد تسری به نیروی انتظامی) محاسبه و به صندوقهای ذی ربط واریز خواهد شد.

بخش چهارم – دریافتی ماهانه كاركنان در موارد خاص

ماده ۱۷۱ – دریافتی ماهانه كاركنان منتسب بر حقوق و مزایای مستمر كاركنان حاضر به خدمت همطراز آنان و آخرین فوق العاده های شغل محاسبه و پرداخت می گردد.

تبصره – در مـورد آن دسته از كاركنـان مأمـور به خـدمت كه به موجب سـایر قوانین و مقـررات، الـزاماً از سـوی نیروی انتظامی به سـازمانهـائی نظیر ستـاد كـل ، سازمان قضایی نیروهـای مسلح، سازمان زندانهای نیروهـای مسلح و وزارت كشور اعزام می گردند، چنانچه شغل مورد تصدی در آن سازمانها بالاتر باشد، شغل جدید ملاك عمل خواهد بود.

ماده ۱۷۲ – میزان دریافتی كاركنان مأمور در داخل نیروی انتظامی بر مبنای حقوق درجه یا رتبه مربوط و فوق العاده های شغل جدید آنان محاسبه می گردد.

ماده ۱۷۳ – كاركنان بازنشسته ای كه به موجب ماده (۱۳۱) این قانون به خدمت اعاده می گردند از تاریخ اعاده به خدمت حقوق بازنشستگی آنان قطع شده و از حقوق درجه یا رتبه خود و فوق العاده های شغل مربوط كه درآن انجام وظیفه خواهند كرد استفاده می نمایند و از نظر كلیه امور استخدامی مانند سایر شاغلین خواهند بود.

ماده ۱۷۴ – میزان دریافتی ماهانه كاركنان منتظر خدمت برمبنای دو سوم و كاركنان بدون كار یك دوم حقوق درجه یا رتبه آنان محاسبه و تعیین می گردد.

تبصره – مزایای مستمر كاركنان مشمول این ماده به طور كامل پرداخت می گردد.

بخش پنجم – سایر پرداختها

ماده ۱۷۵ – پاداش، هزینه سفر، فوق العاده مأموریت در داخل و خارج از كشور و فوق العاده های انتقال، محل خدمت، بدی آب و هوا و محرومیت از تسهیلات زندگی به میزان مشمولین قانون استخدام كشوری به كاركنان پرداخت می گردد.

تبصره ۱ – آئین نامه پرداخت فوق العاده اشتغال خارج از مركز و بدی آب و هوا و محرومیت از تسهیلات زندگی هماهنگ با آئین نامه مربوط درمورد مشمولین نیروهای مسلح باید به نحوی تهیه گردد كه مبالغ پرداختی بابت موارد مذكور جز درصورت تجدیدنظر درمورد مشمولین قانون استخدام كشوری مصوب ۱۳۴۵.۳.۳۱ معادل كاركنان همطراز آنان در قانون استخدام كشوری باشد.

تبصره ۲ – وزارت كشور با هماهنگی ستاد كل آئین نامه فوق العاده اشتغال خارج از مركز و بدی آب و هوا و محرومیت از تسهیلات زندگی را به گونه ای كه فوق العاده شاغلین پاسگاهها و پاسگاههای كوهستانی و مرزی سردسیر و گرمسیر از فوق العاده شاغلین مراكز شهرستانها و بخشها و شهرهای مذكور بیشتر باشد تهیه و به تصویب هیأت وزیران خواهد رساند.

ماده ۱۷۶ – جز درزمینه نگهبانی و مواردی كه كاركنان از فوق العاده مأموریت استفاده می نمایند درمواردی كه به تشخیص بالاترین مقام نیروی انتظامی ادامه كار كاركنان در غیر ساعات خدمت ضرورت پیدا كند با درنظر گرفتن افزایش بازده كار به تناسب افزایش ساعات خدمت اضافه كار پرداخت می گردد. میزان اضافه كار طبق آئین نامه ای خواهد بود كه به وسیله نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت كشور تهیه و به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.

ماده ۱۷۷ – كاركنان شاغل و بازنشسته نیروی انتظامی ازنظر دریافت كمك هزینه های ازدواج و فوت تابع قانون و مقررات استخدام كشوری مصوب ۱۳۴۵.۳.۳۱ خواهند بود.

ماده ۱۷۸ – تهیه و تأمین لباس آن عده از كاركنان كه الزاماً بایستی از لباس متحدالشكل استفاده نمایند و یامشاغل آنان ایجاب می نماید كه لباس خاصی بپوشند و همچنین خوراك و سایر هزینه های ضروری آنان درصورتی كه ضرورت و مقتضیات خدمتی ادامه خدمت روزانه كاركنان را ایجاب نماید، برعهده نیروی انتظامی خواهد بود.

فصل نهم – حقوق بازنشستگی، وظیفه و مستمری

ماده ۱۷۹ – حقوق بازنشستگی، حقوق وظیفه و حقوق مستمری عبارت است از وجوهی كه حسب مورد به بازنشستگان، ازكارافتادگان و عائله تحت تكفل كاركنان برابر مقررات مربوط از صندوق بازنشستگی نیروی انتظامی به طور ماهانه پرداخت می گردد.

تبصره ۱ – حقوق و مزایای كاركنان شهید و جانباز ازكارافتاده كلی و مفقودالاثر براساس قانون حالت اشتغال مستخدمین شهید، جانباز ازكارافتاده و مفقودالاثر جنگ تحمیلی مصوب ۱۳۷۲.۶.۳۰ مجلس شورای اسلامی پرداخت خواهد شد.

تبصره ۲ – حقوق كاركنان مفقودالاثر درغیر از موارد مذكور در قانون حالت اشتغال مستخدمین شهید، جانباز ازكارافتاده و مفقودالاثر جنگ تحمیلی مصوب ۱۳۷۲.۶.۳۰ براساس ماده (۱۷۱) این قانون پرداخت می گردد.

تبصره ۳ – اولین رتبه حقوقی كاركنان بازنشسته كه قبل از تصویب قانون ارتش مصوب ۱۳۶۶.۷.۷ مجلس شورای اسلامی به درجات ستوان سومی و بالاتر نائل گردیده اند و مدارك تحصیلی آنان پائین تر از فوق دیپلم ( كاردانی) باشد یازده(۱۱) تعیین می گردد و مابه التفاوت آن از تاریخ ۱۳۷۱.۱.۱ قابل محاسبه می باشد.

تبصره ۴ – هرگاه شخصی كه دارای حقوق بازنشستگی یا وظیفه است مفقودالاثر شود و مدت شش ماه حقوق بازنشستگی یا وظیفه خود را مطالبه ننماید، وراث ذوی الحقوق چنانچه مطابق این قانون مستمری به آنها تعلق گیرد حق دارند موقتاً مستمری قانونی خود را تقاضا نمایند. چنانچه بعدها معلوم شود شخص مفقودالاثر فوت نموده، مستمری موقتی از تاریخ فوق به طور دائم برقرار می شود و درصورتی كه معلوم شود در حال حیات می باشد، وضعیت حقوق آنان به حال اولیه اعاده می گردد.

تبصره ۵ – حقوق بازنشستگی، وظیفه و مستمری كسانی كه قبل از تاریخ۱۳۶۶.۷.۷ خدمت آنان پایان پذیرفته براساس مقررات قانون ارتش و مشمولین قانون حقوق و مزایای ارتش تعیین می گردد.

ماده ۱۸۰ – دریافت حقوق بازنشستگی یا وظیفه و سهمیه مستمری تواماً ممنوع بوده و در این حالت فقط مبلغ بیشتر پرداخت خواهد شد.

ماده ۱۸۱ – فرزندانی كه یكی از والدین آنها فوت شود حق دریافت سهمیه مستمری از حقوق وی را خواهند داشت اگر چه پدر یا مادر آنها كه در حال حیات است به هرعنوان حقوق یا حقوق بازنشستگی یا وظیفه از دولت دریافت دارد.

ماده ۱۸۲ – حقوق شهدا، جانبازان از كارافتاده و مفقودالاثر انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی براساس قانون حالت اشتغال مستخدمین شهید، جانباز ازكارافتاده و مفقودالاثر انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی مصوب ۱۳۷۲.۶.۳۰ مجلس شورای اسلامی تعیین و افزایش حقوق پایه با ضریب پنج درصد (۵%) تا رسیدن به شرایط عمومی بازنشستگی ( سی سال خدمت) محاسبه و پس از خاتمه سی سال مطابق قوانین و مقررات مربوط به حقوق مستمری تعیین و به عائله تحت تكفل آنان پرداخت می گردد.

ماده ۱۸۳ – میزان حقوق وظیفه، جانبازان موضوع بند (ب) ماده (۱۲۸) این قانون چنانچه در شمول قانون حالت اشتغال مستخدمین شهید، جانباز ازكارافتاده و مفقودالاثر انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی قرار نگیرند به شرح زیر تعیین می گردد:

الف – درمورد كاركنان پایور و پیمانی، حقوقی معادل حقوق دو درجه یا رتبه بالاتر و آخرین فوق العاده های شغل و مزایای مستمر دو درجه یا رتبه بالاتر.

ب – درمورد محصلین، حقوقی معادل حقوق درجه یا رتبه ای كه بعد از پایان دوره آموزشی به آن نائل می شدند با قدمتی معادل سابقه تحصیل.

ج – درمورد كاركنان وظیفه حقوقی معادل حقوق كاركنان پایور یك درجه بالاتر.

تبصره – حقوق مستمری بگیران جانبازان بعداز فوت عبارت است از آخرین حقوق وظیفه آنان.

ماده ۱۸۴ – میزان حقوق وظیفه و حقوق مستمری بگیران كاركنانی كه بنا به تشخیص كمیسیون مندرج در ماده (۱۴۰) این قانون در هر یك از موارد پیش بینی شده در ماده (۱۳۸) این قانون در حین انجام وظیفه یا به سبب آن معلول یا فوت شوند به شرح زیر تعیین می گردد:

الف – درمورد كاركنان پایور و پیمانی معادل حقوق یك درجه یا رتبه بالاتر و آخرین و فوق العاده شغل و مزایای مستمر.

ب – در مورد محصلین معادل نه دهم حقوق درجه یا رتبه ای كه بعد از پایان دوره آموزشی به آن نائل می شدند با قدمتی معادل سابقه تحصیل.

ج – درمورد كاركنان وظیفه حقوقی معادل حقوق كاركنان پایور همطراز.

تبصره – حقوق مستمری بگیران معلولین این ماده درصورتی كه بنابه تشخیص كمیسیون مندرج در ماده (۱۴۰) این قانون فوت ناشی از معلولیت باشد معادل آخرین حقوق وظیفه ودرصورتی كه ناشی از معلولیت نباشد نه دهم آخرین حقوق وظیفه خواهد بود.

ماده ۱۸۵ – میزان حقوق وظیفه و حقوق مستمری بگیران كاركنانی كه به تشخیص كمیسیون مندرج در ماده (۱۴۰) این قانون به طور عادی معلول یا فوت می شوند به شرح زیر تعیین می گردد:

الف – درمورد كاركنان پایور و پیمانی، حقوقی معادل آخرین حقوق، فوق العاده های شغل و مزایای مستمر.

ب – درمورد محصلین چهار پنجم حقوق درجه یا رتبه ای كه بعد از پایان دوره آموزش به آن نائل می شدند با قدمتی معادل سابقه تحصیل.

ج – درمورد كاركنان وظیفه نه دهم حقوق كاركنان پایور همطراز.

تبصره – حقوق مستمری بگیران معلولین موضوع این ماده معادل آخرین حقوق وظیفه آنان خواهد بود.

ماده ۱۸۶ – با كاركنان بازنشسته درصورتی كه جانباز ازكارافتاده و یا شهید و یا مفقودالاثر شوند حسب مورد برابر مواد (۱۷۹) و (۱۸۳) این قانون رفتار خواهد شد و درصورت فوت آخرین حقوق بازنشستگی استحقاقی به عنوان حقوق مستمری به مستمری بگیران آنها پرداخت خواهد گردید.

ماده ۱۸۷ – كاركنان وظیفه دوره احتیاط و ذخیره كه قبل از خدمت از كاركنان دولت بوده اند درصورت شهادت، جانباز شدن، فوت و یا معلولیت، حقوق مستمری و وظیفه آنان برابر مقررات این قانون برمبنای آخرین حقوق دریافتی از سازمان مربوطه و از بودجه همان سازمان پرداخت خواهد شد و چنانچه حقوق آنان در سازمان مربوطه كمتر از حقوق كاركنان پایور همطراز آنان باشد حقوق مستمری و وظیفه برمبنای حقوق كاركنان پایور همطراز محاسبه شده و مابه التفاوت آن از اعتباری كه بدین جهت همه ساله در بودجه نیروی انتظامی منظور می شود، پرداخت خواهد شد.

ماده ۱۸۸ – هرگاه سابقه خدمت جانبازان موضوع ماده (۱۸۳) این قانون و معلولینی كه از حقوق وظیفه استفاده می نمایند كمتر از بیست سال باشد حقوق وظیفه مقرره را از بودجه نیروی انتظامی دریافت نموده و سالانه مبلغی معادل افزایش حقوق پایه مربوطه استفاده خواهند كرد و كسور بازنشستگی به صندوق مربوطه واریز و پس از رسیدن به بیست سال خدمت، از مبلغی معادل آخرین حقوق دریافتی از صندوق بازنشستگی نیروی انتظامی برخوردار خواهند شد.

ماده ۱۸۹ – درصورتی كه حقوق مستمری بگیران بیش از حقوق بازنشستگی باشد تا میزان حقوق بازنشستگی بر مبنای سنوات خدمت از صندوق بازنشستگی نیروی انتظامی و مازاد آن از محل اعتباراتی كه بدین منظور همه ساله در بودجه نیروی انتظامی منظور می گردد پرداخت خواهد شد. دولت مكلف است كمبود بودجه صندوق بازنشستگی نیروی انتظامی را ازنظر جبران پرداخت حقوق وظیفه جانبازان و مستمری بگیران كه احكام خاصی درمورد آنها پیش بینی شده است همه ساله در لایحه بودجه كل كشور منظور نماید.

ماده ۱۹۰ – كاركنانی كه با داشتن حداقل بیست سال قدمت خدمت اخراج می شوند به عائله تحت تكفل آنان وجوهی معادل سه پنجم حقوق مندرج در ماده (۱۷۹) این قانون پرداخت می گردد.

تبصره – كسانی كه به موجب احكام مراجع قضائی كه صلاحیت تعیین حقوق بازنشستگی، مستمری و یا وظیفه را دارا باشند برای آنان مبالغ مشخصی تحت عناوین مذكور، مقرر گردیده و درمواردی كه به موجب احكام بعدی مبالغ جدیدی برای آنان مقرر گردد از مبالغ جدید برخوردار خواهند شد.

به هر حال مبالغ فوق از میزان استحقاقی مندرج در این ماده تجاوز نخواهد كرد.

ماده ۱۹۱ – مستمری بگیران مشمول این قانون عبارتند از:

الف – همسر دائم و شوهر درصورتی كه همسرش مخارج وی را تأمین می نموده است.

ب – اولاد ذكور غیرشاغل تا سن بیست سال تمام و درصورتی كه مشغول تحصیل باشند تا خاتمه تحصیل حداكثر بیست و پنج سال تمام.

ج – اولاد اناث جز درصورتی كه شوهر داشته یا شاغل باشند.

د – پدر و مادری كه در كفالت متوفی بوده اند.

هـ – برادر محجور یا بیمار كه در كفالت متوفی بوده و قادر به اداره امور خود نباشد.

و – برادر صغیری كه در كفالت متوفی بوده، تا سن بیست سال تمام و درصورت تحصیل تا سن بیست و پنج سال تمام مشروط بر این كه شاغل نباشد.

ز – خواهری كه در كفالت متوفی بوده جز درصورتی كه شوهر داشته یا شاغل باشد.

ح – نوه هایی كه تحت كفالت متوفی بوده اند، پسر تا سن بیست سال و درصورت تحصیل تا سن بیست و پنج سال تمام و دختر جز درصورتی كه شوهر داشته یا شاغل باشد.

تبصره ۱ – هر یك از مستمری بگیران چنانچه به بیماری غیرقابل علاج و یا نقص عضو مبتلا گردند به طوری كه برابر تشخیص كمیسیون عالی پزشكی برای همیشه قادر به تأمین معاش خود نباشند مستمری آنان مادام العمر پرداخت خواهد شد.

تبصره ۲ – پرداخت مستمری به مستمری بگیران در طول خدمت دوره ضرورت نیز صرف نظر از شرایط سنی ادامه خواهد یافت.

ماده ۱۹۲ – حقوق مستمری بگیران براساس آخرین سوابق خدمتی یا اظهارنامه ای كه ازطرف كاركنان برابر ماده (۱۹۱) این قانون تنظیم می گردد به طور مساوی بین آنان تقسیم خواهد شد.

تبصره – برای رسیدگی به اعتراض كسانی كه خود را محق به دریافت مستمری می دانند و در سوابق خدمتی كاركنان جزو افراد تحت تكفل قید نشده اند هیأت رسیدگی مركب از اعضای زیر تشكیل می شود:

الف – فرمانده نیروی انتظامی یا جانشین وی.

ب – معاون نیروی انسانی نیروی انتظامی یا نماینده وی.

ج – مسؤول امور بیمه و بازنشستگی نیروی انتظامی یا نماینده وی.

ماده ۱۹۳ – چنانچه هر یك از مستمری بگیران فوت شود و یا شرایط دریافت حقوق مستمری را از دست بدهد سهم وی به سهم سایر مستمری بگیران افزوده خواهد شد.

ماده ۱۹۴ – جانبازان و خانواده های شهدا، علاوه بر دریافت حقوق وظیفه و مستمری ازنظر كلیه خدمات رفاهی و مزایای دیگر مانند سایر جانبازان و شهدا در سطح كشور، به ترتیب تحت پوشش بنیاد شهید و امور ایثارگران قرار می گیرند.

ماده ۱۹۵ – به كاركنانی كه خدمت آنان پایان می پذیرد و به مستمری بگیران كاركنانی كه شهید یا فوت می شوند به میزان مدتی كه از سال ۱۳۵۸ به بعد در طول خدمت از مرخصی استحقاقی استفاده نكرده باشند حداكثر معادل چهار ماه و درصورتی كه سازمان با مرخصی آنان موافقت نكرده باشد معادل تمام مدت مرخصی استفاده نشده براساس آخرین حقوق و مزایا از محل اعتبارات نیروی انتظامی پرداخت می گردد.

تبصره – به كسانی كه بازخرید، مستعفی و یا اخراج می گردند علاوه بر وجوه مذكور، كسور بیمه و بازنشستگی كه از حقوق آنان كسر شده است از محل صندوق بازنشستگی و بیمه نیز پرداخت خواهد شد.

ماده ۱۹۶ – هرگاه حقوق ماهانه كاركنان شاغل اضافه گردد به همان نسبت كه در قانون آورده می شود حقوق بازنشستگان، وظیفه بگیران و مستمری بگیران اضافه خواهد شد و مبلغ اضافی از محل بودجه نیروی انتظامی تأمین می گردد.

ماده ۱۹۷ – كسانی كه از حقوق بازنشستگی و یا حقوق وظیفه برخوردارند درصورت ترك تابعیت با عائله تحت تكفل آنان برابر مستمری بگیران فوت عادی رفتار می گردد.

تبصره – ترك تابعیت مستمری بگیران موجب قطع حقوق آنان حسب مورد به نفع صندوق بازنشستگی یا صندوق دولت یا سایر مستمری بگیران خواهد شد.

ماده ۱۹۸ – درصورتی كه میزان صدمات وارده به جانبازان و معلولین حین انجام وظیفه یا به سبب آن در حدی باشد كه به تأیید كمیسیون عالی پزشكی نیروی انتظامی در انجام كارهای روزانه زندگی محتاج كمك و معاضدت عملی دیگران باشند و در آسایشگاه جانبازان نگهداری نشوند برحسب مورد و متناسب با میزان ازكارافتادگی ازحقوق نگهداری برخوردار خواهند شد. آئین نامه اجرایی این ماده و همچنین میزان هزینه درمان مبتلایان به بیماریهای سرطان و تالاسمی و سایر بیماریهای خاص توسط نیروی انتظامی و با هماهنگی وزارت كشور تهیه و به تصویب هیأت وزیران می رسد.

فصل دهم – امور خدماتی كاركنان

ماده ۱۹۹ – كاركنان نیروی انتظامی می توانند علاوه بر استفاده از درمانگاهها و بیمارستانهای این نیرو و امكانات سازمان تأمین خدمات درمانی، از خدمات بیمه مكمل درمان نیز بهره مند شوند.

تبصره ۱ – از كارافتادگان، بازنشستگان، مستمری بگیران و عائله تحت تكفل كاركنان شاغل و بازنشسته و وظیفه بگیر زیر پوشش سازمان تأمین خدمات درمانی و بیمه های مكمل خواهند بود.

تبصره ۲ – در مناطقی كه امكانات منحصر به یگان انتظامی مستقر در آنهاست، عائله تحت تكفل كاركنان می توانند از امكانات مزبور استفاده نمایند.

ماده ۲۰۰ – نیروی انتظامی حتی المقدور ضمن تأمین خانه های سازمانی موظف است كمبود آن را از طریق ارائه تسهیلاتی مانند پرداخت ودیعه مسكن و وام مسكن در جهت كمك به معیشت كاركنان شاغل تأمین نماید. دولت مكلف است همه ساله اعتبارات مربوط به این ماده را در بودجه نیروی انتظامی منظور نماید.

تبصره – نحوه استفاده كاركنان از این تسهیلات برابر دستورالعملی خواهد بود كه به تصویب فرمانده نیروی انتظامی می رسد.

ماده ۲۰۱ – نیروی انتظامی موظف است كلیه كاركنان خود را درقبال حوادثی كه در ارتباط با انجام وظیفه منجر به شهادت، فوت، بیماری، نقص عضو یا ازكارافتادگی و یا پرداخت دیه می گردد بیمه نماید. آئین نامه اجرائی این ماده به پیشنهاد نیروی انتظامی و تأیید وزارت كشور به تصویب هیأت وزیران می رسد.

تبصره ۱ – چگونگی اجرای این ماده تابع مقررات بیمه های كاركنان خواهد بود.

تبصره ۲ – اعتبارات این ماده از محل صندوق بیمه مربوطه تأمین می گردد.

ماده ۲۰۲ – نیروی انتظامی متناسب با امكانات موظف است خدمات فرهنگی، ورزشی و رفاهی به ایثارگران، بازنشستگان و كاركنان شاغل و خانواده تحت تكفل آنان ارائه نماید.

فصل یازدهم – مواد تكمیلی

ماده ۲۰۳ – كاركنان تطبیق شده با دستورالعمل تعیین جایگاه خدمتی پاسداران كمیته انقلاب اسلامی مصوب فرماندهی كل قوا و نیز كاركنان تطبیق شده با قانون ارتش مصوب ۱۳۶۶.۷.۷ از حیث تطبیق درجه، رتبه یا ارشدیت مشمول دستورالعمل و قانون مذكور و اصلاحات بعدی آنها خواهند بود.

ماده ۲۰۴ – سنوات خدمتی كاركنان كمیته انقلاب اسلامی برابر دستورالعمل تعیین جایگاه خدمتی پاسداران كمیته انقلاب اسلامی مصوب فرماندهی كل قوا حسب مورد از تاریخ تأسیس این نهاد (۱۳۵۷.۱۱.۲۳) جزء سنوات خدمت رسمی آنان محسوب گردیده و دولت موظف است پس از تصویب این قانون، كسور بازنشستگی كاركنان مذكور را تا تاریخ ۱۳۷۰.۱.۱۲ اعم از سهم دولت و كاركنان به صندوق بازنشستگی نیروی انتظامی پرداخت نماید.

تبصره – پاسداران كمیته انقلاب اسلامی كه قبل از تصویب این قانون از خدمت منفك شده اند نیز مشمول مفاد این ماده می گردند.

ماده ۲۰۵ – كاركنانی كه سابقه خدمت در وزارتخانه ها و مؤسسات دولتی یا وابسته به دولت و یا نهادهای انقلاب اسلامی داشته و سوابق خدمتی آنان به نیروی انتظامی منتقل شده است، سابقه خدمتی مذكور جزو سنوات خدمتی آنان محسوب خواهد شد.

تبصره – درصورتی كه سابقه خدمت قبلی درارتباط با شغل آنان در نیروی انتظامی باشد تمام سنوات و در غیر این صورت یك دوم آن جزو سنوات ترفیعاتی محسوب می گردد. تشخیص ارتباط سابقه خدمت قبلی با شغل كاركنان برابر دستورالعملی خواهد بود كه توسط نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت كشور تهیه و به تصویب هیأت وزیران می رسد.

ماده ۲۰۶ – تطبیق كاركنان موضوع تبصره ماده (۱) قانون نیروی انتظامی مصوب۱۳۶۹.۴.۲۷ با این قانون برابر دستورالعملی خواهد بود كه توسط نیروی انتظامی تهیه و پس از تأیید وزارت كشور ازطریق ستاد كل به تصویب فرماندهی كل قوا خواهد رسید.

تبصره – اجرای تطبیق آن دسته از كاركنان مشمول ماده مذكور كه براساس دستورالعمل فوق الذكر جزو كاركنان نیروی انتظامی محسوب خواهند شد، توسط نیروی انتظامی صورت خواهد گرفت.

ماده ۲۰۷ – نیروی انتظامی موظف است تطبیق وضعیت و ادامه خدمت كاركنان روزمزد و قراردادی كه قبل از تاریخ ۱۳۷۰.۱.۱ و همچنین تطبیق وضعیت و ادامه خدمت داوطلبان غیرنظامی ( جوانمردان) كه دراجرای قانون مربوط به وضع خدمتی داوطلبان غیرنظامی كه در مناطق عملیاتی با نیروهای مسلح همكاری می نمایند مصوب۱۳۶۰.۱۰.۱۴ قبل از تاریخ ۱۳۶۶.۷.۷ به كار گرفته شده اند و به علت نیاز سازمان به خدمت خود ادامه داده اند را ظرف مدت شش ماه تعیین وضعیت نماید.

تبصره – حق بیمه پرداخت شده به سازمان تأمین اجتماعی ( سهم بیمه شده و كارفرما) و كسورات بازنشستگی جوانمردان ( سهم دولت و كاركنان) می بایست به صندوق بازنشستگی نیروی انتظامی واریز گردد.

ماده ۲۰۸ – نیروی انسانی مورد نیاز سازمانهای عقیدتی سیاسی و حفاظت اطلاعات در چهارچوب جداول سازمانی مصوب توسط نیروی انتظامی تأمین می گردد.

ماده ۲۰۹- رؤسای سازمانهای عقیدتی سیاسی و حفاظت اطلاعات در زمینه امور نیروی انسانی كاركنان خود از اختیاراتی معادل فرمانده نیروی انتظامی برخوردار می باشند.

تبصره – پذیرش استعفاء، بازخریدی و بازنشستگی و همچنین انتقال و مأمور به خدمت نمودن كاركنان از شمول این ماده خارج می باشد.

ماده ۲۱۰ – در اجرای بند (۸) ماده (۴) قانون نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۳۶۹.۴.۲۷، انجام وظایفی كه به عنوان ضابط قوه قضائیه به عهده نیروی انتظامی است و همچنین هزینه های مزبور درجهت مأموریتها و نگهداری و بدرقه متهمین طبق آئین نامه ای خواهد بود كه با مشاركت وزارت دادگستری، وزارت كشور و نیروی انتظامی تهیه و به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.

ماده ۲۱۱ – نیروی انتظامی موظف است كلیه آئین نامه ها، دستورالعمل ها و اساسنامه های مندرج در این قانون را جز در مواردی كه مهلت مشخصی برای آنها تعیین شده است حداكثر ظرف مدت یك سال تهیه و در سیر مراحل تصویب قرار دهد.

تبصره – درصورت عدم تهیه موارد مذكور در این ماده و مهلت های قانونی، وزارت كشور موظف است حداكثر ظرف مدت شش ماه نسبت به تهیه آنها اقدام و در سیر مراحل تصویب قرار دهد.

ماده ۲۱۲ – اختیارات فرماندهی كل قوا محدود به موارد مصرحه در این قانون نمی باشد.

ماده ۲۱۳ – جانشین فرمانده كل قوا در امور نیروی انتظامی و وزیر كشور، درمورد آن دسته از موارد مندرج در این قانون كه موكول به تصویب فرماندهی كل قوا گردیده است، درصورت تفویض اختیار، اعمال اختیارات خواهد نمود.

قانون فوق مشتمل بر دویست و سیزده ماده و یكصد و نود و هشت تبصره طبق اصل هشتاد و پنجم (۸۵) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در جلسه روز چهارشنبه مورخ ۱۳۸۲.۱۲.۲۰ كمیسیون مشترك اجتماعی و امنیت ملی و سیاست خارجی و برنامه و بودجه و محاسبات تصویب و در جلسه علنی روز سه شنبه مورخ ۱۳۸۲.۱۱.۷ با ده سال مدت اجرای آزمایشی آن موافقت شده بود، پاسخ شورای نگهبان نیز در مهلت مقرر موضوع اصل نود و چهارم (۹۴) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران واصل نگردیده است.