مزایای رفاهی و انگیزشی جزو اقلام معاف از مالیات بر درآمد حقوق هستند (نامه شماره ۷۳۲۸۲ مورخ ۲۷/۴/۱۴۰۰ وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی)
با سلام
احتراما؛بازگشت به نامه‌های شماره ۱۸۱۸۲/۲۰۰/ص مورخ ۲۴/۱۰/۱۳۹۹ و ۲۰۵۰۱/۲۰۰/ص مورخ ۱۳/۱۲/۱۳۹۹ با موضوع بررسی و اظهارنظر راجع به «اعلام سایر مصادیق کمک هزینه‌های رفاهی (وجوه پرداختی به کارکنان دولت و کارگران)، به پیوست تصویر نامه شماره ۷۱۲۹۰ مورخ ۲۳/۴/۱۴۰۰ معاونت روابط اکار این وزارت جهت استحضار ایفاد می‌گردد.
معاونت امور مجلس، حقوقی و استان‌ها وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی
نامه شماره ۷۱۲۹۰ مورخ ۲۳/۴/۱۴۰۰ معاونت روابط کار
برادر گرامی جناب آقای قره سیدرومیانی
معاون محترم امور مجلس، حقوقی و استان‌ها
سلام علیکم؛
احتراماً؛ بازگشت به نامه شماره ۵۲۲۲۷ مورخ ۲۶/۳/۱۴۰۰ و در خصوص نامه شماره ۱۸۱۸۲/۲۰۰/ص مورخ ۲۴/۱۰/۱۳۹۹ رییس کل محترم سازمان امور مالیاتی مبنی بر اعلام مصادیق مزایای رفاهی و انگیزه‌ای در قانون کار به استحضار می‌رسانم:
به منظور تضمین برداشت دقیقی از مزایای رفاهی انگیزه‌ای مشمولان قانون کار، توجه به مواد ۳۴، ۳۵، ۳۶ و ۴۷ قانون کار ضرورت دارد. به استناد ماده ۳۴ قانون کار: «کلیه دریافتیهای قانونی که کارگر به اعتبار قرارداد کار اعم از مزد یا حقوق، کمک هزینه عائله‌مندی، هزینه‌های مسکن، خوارو بار، ایاب و ذهاب، مزایای غیرنقدی، پاداش افزایش تولید، سود سالانه و نظایر آنها دریافت می‌نماید را حق‌السعی می‌نامند.» همچنین حسب ماده ۳۵ قانون کار مزد عبارت است از وجوه نقدی یا غیرنقدی و یا مجموع آنها که در مقابل انجام کار به کارگر پرداخت می‌شود. در تبصره ۳ ماده ۳۶ قانون کار نیز ضمن تعریف واژه مزد ثابت به عنوان جمع مزد شغل و مزایای ثابت پرداختی به تبع شغل و مزد مبنا به عنوان سرجمع مزد گروه و پایه، در چارچوب تبصره ۳ ماده مذکور مصادیق مزایای رفاهی و انگیزه‌ای به شکل تمثیلی تبیین شده است: «مزایای رفاهی و انگیزه‌ای از قبیل کمک هزینه مسکن، خواروبار و کمک عائله‌مندی، پاداش افزایش تولید و سود سالانه جزء مزد ثابت و مزد مبنا محسوب نمی‌شود.» بنابراین حسب تبصره مذکور، کمک هزینه‌های مسکن، بن کارگری، کمک عائله‌مندی، پاداش افزایش تولید از مصادیق مزایای رفاهی و انگیزه‌ای محسوب می‌شوند. لازم به ذکر است که در ماده ۴۷ قانون کار نیز «پاداش افزایش تولید» در حکم مزایای رفاهی و انگیزه‌ای تلقی می‌شود.
بنابراین با عنایت به مراتب قانونی فوق، حقوق در قانون کار مشتمل بر مزد ثابت مرکب از مزد شغل و مزایای ثابت پرداختی به تبع شغل و یا مزد مبنا در کارگاه‌های دارای طبقه‌بندی مشاغل است که سرجمع مزد گروه و پایه را تشکیل می‌دهد. اما چنانکه در دادنامه‌های شماره ۶۰۱ مورخ ۹/۱۲/۱۳۸۹ و شماره ۱۹۵۶- ۱۹۵۷ مورخ ۱۹/۱۲/۱۳۹۹ صادره از سوی هیأت عمومی دیوان عدالت اداری خاطر نشان گردیده است، «وجوه پرداختی تحت عناوین مهد کودک، یارانه غذا، ایاب و ذهاب و بن کالا»، «داخل در عناوین حقوق و مزایای مذکور در ماده ۸۳ قانون مالیات‌های مستقیم نمی‌باشد.» بنابراین با عنایت به منطوق دادنامه‌های اخیرالذکر، کمک هزینه‌های عائله‌مندی، مسکن، خواروبار، بن کارگری، ایاب و ذهاب، مزایای غیرنقدی، پاداش افزایش تولید، سود سالانه، کمک هزینه مهد کودک و نظایر آنها که به لحاظ ماهیتی برای ارتقای رفاه و انگیزش کارگران در وجه ایشان پرداخت می‌شود در زمره مزایای مربوط به شغل نیستند و به موجب دادنامه‌های مذکور از دایره تعریف حقوق و مزایای مربوط به شغل موضوع ماده ۸۳ قانون مالیات‌های مستقیم خارج و کسر مالیات از آنها فاقد مستند و توجیه قانونی است.
حاتم شاکرمی- معاون روابط کار وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی