بخشنامه وحدت رویه اجرای بیمه بیکاری (دستورالعمل شماره ۱۹۴۲۲ مورخ ۲۲/۴/۱۳۹۳ وزارت کار و امور اجتماعی)
باتوجه به تکلیف قانونی واحدهای کار و امور اجتماعی در تشخیص بیکاری بدون میل و اراده مبتنی بر ماده ۴ قانون بیمه بیکاری و ماده ۳ آئین‌نامه اجرایی آن و به منظور اعمال وحدت رویه و نیز اجتناب از هرگونه ابهام در واحدهای اجرایی با استناد به مواد مطروحه در قانون کار جمهوری اسلامی، موارد زیر مورد تأکید و یادآوری قرار می‌گیرد تاکما فی السابق نسبت به اجرای صحیح موارد ذیل براساس قانون و آئین نامه مربوط اقدام لازم به عمل آید.
۱- در مواردی که قصور یا تقصیر در انجام وظایف محوله از سوی کارگر در مراجع حل اختلاف قانون کار احراز گردیده باشد، این قبیل کارگران نمی توانند از مزایای بیمه بیکاری برخوردار گردند.
۲- در موارد مربوط به سازش بین کارگر و کارفرما، چنانچه رأساً مبادرت به سازش نمایند از شمول بیمه بیکاری خارج و در صورتی که سازش در مراجع حل اختلاف قانون کار صورت پذیرد، کارگر می‌تواند تحت پوشش بیمه بیکاری قرار گیرد.
۳- در صورت موجه بودن اخراج کارگر (ذیل ماده ۱۶۵ قانون کار) بیکاری کارگر بدون میل و اراده تلقی و تحت پوشش قرار خواهد گرفت. موارد مربوط به تبصره ماده ۱۶۵ قانون کار، که کارگر نخواهد به واحد مربوط بازگردد ازمصادیق بیکاری با میل و اراده محسوب و نمی توانند ازمزایای بیمه بیکاری بهره‌مند گردند.
۴- در موارد فسخ یک طرفه قرارداد کار (کار معین) چنانچه این امر از ناحیه کارفرما انجام پذیرفته باشد، درصورت صدور رأی از سوی مراجع حل اختلاف قانون کار، از تاریخ پایان مدت قرارداد می توانند تحت پوشش بیمه بیکاری قرار گیرند.