قانون عضویت دولت جمهوری اسلامی ایران در سازمانها و مجامع بینالمللی
قانون عضویت دولت جمهوری اسلامی ایران در سازمانها و مجامع بینالمللی (مصوب ۱۳۶۵,۰۱,۲۶ با اصلاحات و الحاقات بعدی)
ماده واحده- عضویت دولت ایران در سازمانها و مجامع بینالمللی بشرح فهرست پیوست تأیید و به دولت اجازه داده میشود نسبت به پرداخت حق عضویت‌های معوقه اقدام نماید.
تبصره ۱- عضویتهائی که به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده، کماکان به اعتبار خود باقی است.
تبصره ۲- به دولت اجازه داده میشود در صورت ضرورت نسبت به پرداخت حقوق معوقه عضویت در سازمانهائی که ادامه عضویت در آنها به تصویب نرسیده اقدام نماید.
تبصره ۳- تغییرات میزان حق عضویت سازمانها و مجامع مذکور در این قانون همه‌ساله در بودجه سالانه کل کشور پیش‌بینی و پس از تصویب مجلس شورای اسلامی بوسیلة هیأت وزیران تخصیص داده میشود.
تبصره ۴ الحاقی- به دولت اجازه داده میشود در سازمانها و مجامع بینالمللی مندرج در فهرست زیر عضویت یابد و حقوق عضویت یا کمک و یا سهمیه مربوطه را نیز بپردازد. پرداخت حق عضویت و کمکهای معوقه سازمانها و مجامع مزبور با تشخیص دولت بلامانع می‌باشد.
تبصره ۵ الحاقی- تعیین دستگاهها یا نمایندگان طرف عضویت یا پرداخت کمک به سازمانها و مجامع بینالمللی موضوع ماده واحده مصوب ۱۳۶۵ و تبصره ۴ فوق‌الذکر به عهده دولت می‌باشد.
تبصره ۶- ایجاد هماهنگی، نظارت و ارزیابی موارد عضویت دولت (قوه مجریه) در سازمانها و مجامع بینالمللی بر عهده ریاست جمهوری (معاونت حقوقی رئیس‌جمهور) است.
تبصره ۷- در اجرای قرارداد ضمیمه این قانون رعایت اصل هفتاد و هفتم (۷۷) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، الزامی است.
قرارداد یکنواخت استفاده از واگنها (جی. سی. یو)
پیشگفتار
استفاده از واگنها توسط شرکتهای راه آهنی به عنوان وسیله حمل و نقلی، اتخاذ مفاد قراردادی مبنی بر حقوق و تعهدات هر یک از طرفین را ملزم می سازد.
برای بهبود کارآیی و رقابت پذیری ترافیک باری ریلی، بدینوسیله نگهدارنده های واگن و شرکتهای راه آهنی که فهرست آنها در ضمیمه (۱) درج شده است، موافقت خود را برای اجرای مفاد قرارداد کلی استفاده از واگنها (جی.سی.یو) اعلام می دارند.
فصل ۱- هدف، حیطه کاربرد، فسخ، گسترش قرارداد، محرومیت از عضویت
ماده ۱- هدف
۱-۱- این قرارداد، به همراه ضمایم مربوطه، شرایط تأمین واگن جهت استفاده به عنوان وسیله حمل و نقلی توسط شرکتهای راه آهنی در ترافیک ملی و بین المللی براساس حیطه کاربرد کنوانسیون مربوط به حمل و نقل بین المللی راه آهن (کتیف) جاری را مطرح می سازد.
۲-۱- مفاد این قرارداد در مورد نگهدارنده های واگن و شرکتهای راه آهن به عنوان زیر واگنها اعمال خواهد شد.
۳-۱- استفاده از واگن شامل تردد به صورت پر و خالی، همچنین شرایطی که واگن در اختیار یک شرکت راه آهنی عضو قرار دارد، است.
۴-۱- استفاده و نگهداری با پذیرش واگن توسط شرکت راه آهن آغاز و با تحویل آن به نگهدارنده یا شخص مجاز دیگری، برای مثال یک شرکت راه آهنی عضو دیگر، گیرنده قراردادی کالای حمل شده یا بهره بردار خطوط فرعی خصوصی مجاز به دریافت واگن، خاتمه می یابد.
ماده ۲- حیطه کاربرد
۱-۲- قرارداد حاضر در ترافیک ریلی بین المللی نسبت به مقررات یکسان مربوط به قرارداد استفاده از وسائط نقلیه در ترافیک بین المللی راه آهن (سی.یو.وی) (ضمیمه دی) از کتیف ۱۹۹۹ میلادی «۱۳۷۸ هجری شمسی» و در ترافیک ریلی داخلی نسبت به هرگونه مقررات ملی قابل اجراء، تا حد مجاز، از اولویت برخوردار خواهد بود.
۲-۲- پذیرش، از اولین روز فصل بعدی سال، اجراء خواهد شد، مشروط بر این که حداقل یک ماه قبل این مورد به دفتر (جی.سی.یو) اعلام شده باشد.
۳-۲- مفاد قرارداد چند جانبه حاضر بین امضاءکنندگان اعمال خواهد شد تا حدی که مفاد دیگری میان خود منعقد نکرده باشند.
۴-۲- دفتر (جی.سی.یو) هر سه ماه در روزهای اول ژانویه (۱۱ دی)، اول آوریل (۱۲ فروردین)، اول اکتبر (۹ مهر) هر سال، فهرست جدیدی از امضاءکنندگان (اعضاء) را منتشر خواهد کرد.
ماده ۳- فسخ
هر یک از اعضاء می توانند در پایان هر سال تقویمی، حداقل شش ماه قبل با ابلاغ کتبی به دفتر (جی.سی.یو) از این قرارداد انصراف دهند. فسخ و تاریخ اجرای آن از طریق فهرست سه ماهه مورد اشاره در ماده (۴ -۲) به اعضاء ابلاغ خواهد شد.
ماده ۴- گسترش قرارداد
طرفین قرارداد (جی.سی.یو) به منظور گسترش این قرارداد، مقررات داخلی (ضمیمه) را تنظیم خواهند نمود. دفتر جی.سی.یو مسؤولیت بازنگری و هماهنگی هرگونه اصلاحات در (جی.سی.یو) را بر عهده خواهد داشت.
ماده ۵- محرومیت از عضویت
اگر عضوی نتواند مبلغ مقرر بیش از صد یورو به عنوان بدهی خود را براساس بخش (۱) ماده (۱۲) از ضمیمه (۸) پرداخت کند و بیش از شش ماه به تعویق بیافتد و پس از درخواست کتبی نسبت به پرداخت نتواند ظرف دو ماه آن را پرداخت کند، محرومیت از عضویت وی در فهرست سه ماهه براساس ماده (۴- ۲) اعلام خواهد شد. از آن زمان به بعد وی بر اساس مواد (۱۶) و (۱۷) به عنوان شخص ثالث در نظر گرفته خواهد شد.
ماده ۶- حذف شده است.
فصل ۲- تعهدات و حقوق نگهدارنده واگن
ماده ۷- تأیید فنی و حفظ و نگهداری واگنها
۱ -۷- نگهدارنده تضمین می نماید که واگنهای وی از نظر فنی مطابق با قوانین جاری اروپا مورد تأیید بوده و در تمام طول مدت بهره برداری نیز در این شرایط خواهند بود.
۲ -۷- نگهدارنده باید به شرکتهای راه آهنی کاربر مدرکی مربوط به مطابقت حفظ و نگهداری واگنهای مربوطه با مقررات جاری ارائه دهد.
۳ -۷- نگهدارنده باید به شرکتهای راه آهنی اجازه دهد تا هرگونه بازرسیهای لازم، به ویژه موارد ذکر شده در ضمیمه (۸)، بر روی واگنها را انجام دهد.
ماده ۸- مندرجات و علائم واگن، مشخصات نگهدارنده
بدون تخطی از مقررات جاری، واگنها باید حاوی مشخصات ذیل باشند:
– مشصات نگهدارنده
– مندرجات و علائم روی واگن طبق ضمیمه (۱۱)
– درصورت لزوم، ایستگاه یا منطقه مبدأ
ماده ۹- حق آرایش نگهدارنده
۱ -۹- نگهدارنده بر واگنهای خود نظارت خواهد داشت.
۲ -۹- فقط نگهدارنده به جز دلایل ایمنی، در خصوص استفاده از واگنهای مربوطه، مجاز به صدور دستورالعمل به شرکتهای راه آهنی خواهد بود.
۳-۹- نگهدارنده دستورالعملهای لازم برای حمل به موقع واگنهای خالی به شرکتهای راه آهنی ارائه خواهد داد.
۴ -۹- هرگونه درخواست از جانب نگهدارنده در خصوص عدم تحویل واگنهای مربوطه به شرکتهای راه آهنی خاص، اعم از عضو یا شخص ثالث، باید رعایت گردد.
فصل ۳- تعهدات و حقوق شرکتهای راه آهنی
ماده ۱۰- پذیرش واگنها
منوط به این که نگهدارنده تعهدات مربوطه خود را مطابق با مفاد فصل (۲) رعایت کند، شرکتهای راه آهنی نیز واگنها را طبق خدمات تجاری خود خواهند پذیرفت.
ماده ۱۱- عدم پذیرش واگنها
یک شرکت راه آهنی می تواند در شرایط ذیل واگنها را رد کند:
– یک مقام ذی صلاح پذیرش آنها را ممنوع کند:
– پذیرش آنها بنا بر دلایل بهره برداری خاص برخی از شرکتهای راه آهنی به طور موقت غیرممکن باشد؛
– به دلیل وجود شرایط مستثنی که خارج از کنترل شرکت راه آهنی است (به ویژه حوادث غیرمترقبه) که به طور موقت مانع پذیرش واگنها می شوند؛
– شرایط واگن با مقررات فنی و تعمیر و نگهداری با دستورالعملهای فعلی بارگیری مطابقت ندارد.
یک شرکت راه آهنی نمی تواند اقدام به عدم پذیرش واگنهای خود که به صورت خالی و قابل تردد هستند، کند.
ماده ۱۲-جابه جایی واگنها
هر شرکت راه آهنی باید واگنها را با احتیاط و دقت جا به جا کرده و بازدیدهای مورد اشاره در ضمیمه (۹) را انجام دهد. به همین شکل، صرف نظر از نگهدارنده آنها، به ویژه باید کلیه بازدیدهای مورد نیاز از لحاظ ایمنی را بر روی واگنها انجام دهد. هزینه های مربوط به این بازدیدهای منظم نباید در فاکتور مجزایی به نگهدارنده ارسال شود.
ماده ۱۳- دوره های حمل واگنها و تعهدات مالی
۱ -۱۳- دوره های حمل واگنهای پر به دوره عبور (ترانزیت) کالای حمل شده بستگی دارد. دوره های حمل واگنهای خالی طی موافقتنامه ای تعیین می شود. در صورت فقدان چنین موافقتنامه ای، دوره های تعیین شده در ماده (۱۶) از مقررات مربوط به قرارداد حمل و نقل بین المللی کالاها با راه آهن (سی.آی.ام) در خصوص بار واگن دربست اعمال خواهد شد.
۲ -۱۳- شرکت راه آهن کاربر در شرایط ذیل مسؤولیت در قبال طولانی شدن زمان حمل نخواهد داشت:
– خطای نگهدارنده،
– سفارش از سوی نگهدارنده مبنی بر عدم قصور شرکت راه آهن کاربر،
– نقص در واگن یا بار مربوطه،
– شرایط و عواقبی که راه آهن کاربر قادر به اجتناب و پیشگیری از آن نباشد،
– عدم پذیرش موجه واگن یا محموله طبق ماده (۱۱)
۳ -۱۳- اگر این دوره ها به دلایل منسوب به یک شرکت راه آهنی طولانی تر گردند، نگهدارنده می تواند برای بلااستفاده بودن واگنها درخواست خسارت کند. مگر طور دیگه توافق شده باشد، میزان خسارت بلااستفاده بودن مطابق با ضمیمه (۶) محاسبه خواهد شد. این میزان، به اضافه خسارت تعیین شده در ماده (۲-۲۳)، نباید از میزان قابل پرداخت برای بلااستفاده بودن واگن تجاوز کند. این مبلغ باید علاوه بر خسارت تعیین شده طبق مواد (۳ -۲۰) یا (۱ -۲۳) مطالبه شود.
ماده ۱۴- آرایش واگنهای خالی
۱- ۱۴- شرکت راه آهن باید دستورالعملهای ارائه شده از سوی نگهدارنده جهت حمل واگنهای خالی براساس خدمات تجاری خود را اجراء کند.
۲-۱۴-واگنهای خالی باید همراه با برگه مشخصات واگن (رجوع شود به «ضمیمه ۳») اعزام شوند.
برنامه های استفاده از برگه مشخصات واگن در راهنمای برگه مشخصات مقررات یکسان مربوط به قرارداد استفاده از وسائط نقلیه در ترافیک بین المللی راه آهن (سی.یو.وی) شناسنامه واگن-مقررات یکسان مربوط به قرارداد استفاده از وسائط نقلیه در ترافیک بین المللی راه آهن (جی.ال.دبلیو- سی.یو.وی)، منتشر شده توسط کمیته بین المللی حمل و نقل ریلی-کمیته بین المللی حمل و نقل راه آهن (سی.آی.تی) قید شده است.
۳- ۱۴- اگر نگهدارنده نتواند تا زمان عودت واگنها توسط شرکت راه آهن، حداکثر پس از تخلیه، دستورالعملها را ارائه کند، شرکت راه آهن موظف به عودت واگن به ایستگاه یا منطقه مبدأ یا هر ایستگاهی که از پیش تعیین شده است، نخواهد بود.
ماده ۱۵- اطلاعات جهت ارائه به نگهدارنده
۱-۱۵- شرکت راه آهن کاربر باید کلیه اطلاعات لازم برای بهره برداری و حفظ و نگهداری واگنها را به نگهدارنده ارائه دهد.
۲-۱۵- شرکتهای راه آهنی باید اطلاعات مربوط به واگنهای مورد استفاده خود از سامانه (سیستم) های ثبت عملیات و داده های خود در مورد کیلومتراژ واقعی حمل شده را به نگهدارنده ها ارائه دهند.
ماده ۱۶- تحویل واگن به اشخاص ثالث
شرکت راه آهنی که بدون اجازه نگهدارنده واگن را به شخص ثالث تحویل می دهد به ویژه برای هرگونه خسارت احتمالی در قبال نگهدارنده مسؤول خواهد بود. مسؤولیت شخص ثالث نیز به قوت خود باقی است.
ماده ۱۷- پذیرش واگن از نگهدارنده های ثالث
قرارداد حاضر همچنین در واگنهای متعلق به نگهدارنده هایی که عضو قرارداد (جی.سی.یو) نبوده ولی در عین حال مورد تأیید یک شرکت راه آهن عضو هستند، اعمال خواهد شد.
در این صورت، شرکت راه آهنی که واگن را پذیرفته است در قبال سایر طرفین قرارداد به عنوان نگهدارنده تلقی خواهد شد.
فصل ۴- اثبات و رسیدگی به خسارت وارده به واگن در اختیار یک شرکت راه آهنی
ماده ۱۸- اثبات خسارت
۱-۱۸- وقتی خسارت وارده به واگن یا گم شدن و خسارت دیدگی قطعات جداشدنی روی واگن توسط یک شرکت راه آهنی مشاهده شده یا مسلم دانسته شود یا نگهدارنده چنین ادعاء کند، شرکت راه آهنی باید بدون تأخیر و در صورت امکان با حضور نگهدارنده، گزارش خسارت واگن را تنظیم نماید (مطابق «ضمیمه ۴») و ماهیت خسارت یا گم شدن گزارش تا حد امکان دلیل و زمان وقوع آن را مستند سازد.
۲-۱۸- وقتی خسارت یا گم شدن قطعات مانع بهره برداری از واگن نشود، چنانچه خسارت یا گم شدن ثبت شود، نیازی به دعوت از نگهدارنده نیست.
۳-۱۸- نسخه ای از گزارش خرابی واگن بدون تأخیر به نگهدارنده ارسال خواهد شد.
۴-۱۸- چنانچه نگهدارنده مضمون گزارش خرابی واگن را نپذیرد، می تواند درخواست نماید که کارشناسی که توسط طرفین قرارداد یا از طریق قضائی انتخاب می شود، ماهیت، علت و میزان خسارت را ثبت نماید. این مرحله مشروط به قانون کشوری خواهد بود که این اتفاق در آن رخ داده است.
۵-۱۸- وقتی واگنی خسارت ببیند یا بخشی از آن گم شود و در نتیجه نتوان از آن بهره برداری نمود، شرکت راه آهنی نیز باید مراتب را سریعاً و حداقل در حد اطلاعات ذیل به نگهدارنده اطلاع دهد:
● شماره واگن
● وضعیت واگن (پر یا خالی)
● زمان و محلی که از سرویس خارج گردیده
● دلیل خارج شدن از سرویس
● جزئیات اداره ای که باید در جریان قرار گیرد
● مدت احتمالی که واگن برای بهره برداری موجود نخواهد بود (تا شش روز کاری، بیش از شش روز کاری)
ماده ۱۹- رسیدگی به خسارت
۱-۱۹- شرکت راه آهنی مقرر می دارد که واگن مطابق با مقررات ضمیمه (۱۰) به سیر و حرکت بازگردانده شود. چنانچه هزینه تعمیرات بیش از هفتصد و پنجاه یورو باشد، ابتداء باید موافقت نگهدارنده جلب شود، مگر در خصوص تعویض بلوکهای ترمز، چنانچه نگهدارنده پس از دو هفته کاری (به جز تعطیلی آخر هفته) پاسخی نداد، عملیات تعمیر ادامه خواهد یافت.
۲-۱۹- چنانچه هزینه تعمیر واگن خسارت دیده بیشتر از خسارت محاسبه شده مطابق با ضمیمه (۵) باشد، واگن از نظر اقتصادی قابل تعمیر نخواهد بود.
۳-۱۹- وقتی خسارت برمناسب بودن واگن جهت بهره برداری خدشه ای وارد نکرده، ولی استفاده از آن را مشکل کرده باشد، شرکت راه آهنی می تواند طوری تعمیرات را انجام دهد که واگن برای استفاده مجدد بدون توافق نگهدارنده مناسب باشد؛ تا مبلغ هفتصد و پنجاه یورو شرکت راه آهنی با توافق با نگهدارنده مجاز به انجام کارهای اضافی دیگری نیز خواهد بود.
۴-۱۹- پس از تکمیل تعمیرات و انجام دستورات خاص نگهدارنده، شرکت راه آهنی واگن را به ایستگاه مقصد ارسال خواهد نمود که از اول قرار بوده به آنجا فرستاده شود.
۵-۱۹- در همه مواردی که شرکت راه آهنی تعمیرات را مطابق با شرایط مندرج در ضمیمه (۱۰) انجام می دهد (یا ترتیب انجام آن را می دهد)، باید تعمیرات را با دقت لازم و کافی انجام دهد و از کارگاهها و مصالح تأیید شده استفاده نماید. شرکت راه آهنی باید اطلاعات دقیق از کار انجام شده برای نگهدارنده فراهم نماید.
۶-۱۹- مدیریت قطعات یدکی در ضمیمه (۷) آورده شده است.
۷-۱۹- هزینه تعمیرات در فصل (۵) آورده شده است.
ماده ۲۰- رسیدگی به واگنها و قطعات جداشدنی گم شده
۱ -۲۰- واگن زمانی گم شده در نظر گرفته خواهد شد که سه ماه پس از روزی که شرکت راه آهنی گم شدن آن را به نگهدارنده اعلام کرده و درخواست جستجوی آن را داده باشد، در اختیار نگهدارنده قرار نگیرد، یا چنانچه نگهدارنده هیچ اخطاریه ای در مورد محل واگن دریافت نکرده باشد.
این زمان را باید به مدت زمانی که واگن به هر دلیل غیرقابل استناد به شرکت راه آهنی یا به دلیل خسارت قادر به حرکت نبوده اضافه نمود.
۲-۲۰- قطعه ای از تجهیزات جداشدنی روی واگن وقتی گم شده در نظر گرفته می شود که به وسیله نقلیه بازگردانده نشود.
۳-۲۰- چنانچه یک شرکت راه آهنی مسؤول خسارت باشد، باید مبالغ زیر را به نگهدارنده پرداخت نماید:
– در مورد واگن گم شده، غرامت مطابق با ضمیمه (۵) محاسبه می شود.
– در مورد تجهیزات گم شده، غرامت بالغ بر ارزش قطعه مورد نظر
۴-۲۰- نگهدارنده پس از دریافت غرامت، می تواند به صورت کتبی درخواست کند که وقتی واگن (یا قطعات جداشدنی) پیدا شد، به اطلاع وی رسانیده شود. در این مورد نگهدارنده می تواند درخواست نماید که در عرض شش ماه از دریافت اطلاعیه، در ازاء دریافت بازپرداخت غرامت، واگن (یا قطعات جدا شدنی) به وی عودت شود. مدت زمان میان پرداخت غرامت برای گم شدن واگن و بازپرداخت مربوطه توسط نگهدارنده، وی را متعهد به پرداخت غرامت برای بلااستفاده ماندن نمی نماید.
ماده ۲۱- رسیدگی به بوژیها
در مورد بوژیها نیز شرایط این فصل به همین ترتیب به کار خواهد رفت.
فصل ۵- مسؤولیت در صورت مفقود شدن یا وارد آمدن خسارت به واگن
ماده ۲۲- مسؤولیت شرکت راه آهن استفاده کننده
۱ -۲۲- شرکت راه آهنی که از واگن استفاده می کند، مسؤول هر گونه مفقودی یا خسارت وارده به واگن یا تجهیزات آن در قبال نگهدارنده خواهد بود، مگر این که مگر این که ثابت شود که خسارت از جانب وی نبوده است.
۲-۲۲- شرکت راه آهنی مسؤولیتی نخواهد داشت، چنانچه یکی از موارد زیر ثابت شود:
– شرایطی که شرکت راه آهنی قادر به اجتناب از آنها نبوده است و شرایطی که قابل جلوگیری نمی باشد.
– خطای شخص ثالث
– تعمیر و نگهداری ناکافی توسط نگهدارنده وقتی که شرکت راه آهنی بتواند ثابت کند که واگن کاملاً استفاده و بازرسی شده است.
– خطای نگهدارنده
چنانچه شرکت راه آهنی تا حدودی مسؤول تشخیص داده شود، خسارت برعهده طرفین مسؤول و به نسبت سهم ایشان از مسؤولیت خواهد بود.
نگهدارنده نمی تواند وجود عیب ذاتی واگن خود را به عنوان مدرکی دال بر عدم مقصر بودن خود برشمرد.
۳-۲۲- شرکت راه آهنی در موارد ذیل مسؤول نخواهد بود:
– گم شدن یا خسارت وارد بر تجهیزات جدا شدنی که در طرفین واگن فهرست نشده است.
– گم شدن و خسارت به تجهیزات جدا شدنی (شلنگهای تغذیه، ابزار و غیره)
مشروط بر این که نتوان ثابت کرد که ایراد دارند و خراب هستند.
۴-۲۲- به منظور تسهیل رسیدگی به خسارت و همچنین در نظر گرفتن استهلاک طبیعی واگن، کیفیت تعمیر و نگهداری و استفاده آن توسط اشخاص ثالث، فهرست خسارت در ضمیمه (۱۲) به ترتیب زیر به کار خواهد رفت:
– خسارتی که برای نگهدارنده تعیین شده است، باید توسط نگهدارنده تقبل شود؛
علاوه بر این نگهدارنده باید برای خسارت بیشتر از هفتصد و پنجاه یورو به شرکت راه آهنی متوسل شود، چنانچه بتواند ادامه ی مبنی بر مقصر بودن شرکت راه آهنی مزبور بیاورد.
– خسارت محوله به شرکت راه آهنی تا سقف حداکثر هفتصد و پنجاه یورو بر عهده شرکت راه آهنی استفاده کننده خواهد بود.
– در خصوص خسارت محوله به شرکت راه آهنی بیشتر از هفتصد و پنجاه یورو مطابق با مفاد بند (۱ -۲۲) عمل خواهد شد.
ماده ۲۳- میزان خسارت
۱-۲۳- در صورت گم شدن واگن یا قطعات آن، میزان غرامت باید مطابق با ضمیمه (۵) محاسبه گردد.
۲-۲۳- در صورت ایجاد خسارت به واگن یا قطعات آن، غرامت باید به هزینه تعمیرات محدود گردد. غرامت برای بلا استفاده ماندن مطابق با بند (۳ -۱۳) داده می شود. وقتی که درخواستی برای نگهدارنده جهت انجام تعمیرات قطعات یدکی ارسال شود، زمان بلااستفاده ماندن بین تاریخ درخواست و تاریخی که قطعات دریافت می شوند در نظر گرفته خواهد شد. میزان غرامت نباید از مبلغ قابل پرداخت برای گم شدن بیشتر باشد.
ماده ۲۴- مسؤولیت کاربران قبلی
۱-۲۴- وقتی که شرکت راه آهنی که واگن را در اختیار دارد مسؤول نباشد، هر یک از کاربران قبلی در زنجیره فعلی استفاده (اعم از تردد پر و خالی) در قبال نگهدارنده برای هر گونه خسارتی که به واگن وارد شده یا گم شدن و خرابی قطعات آن مطابق با ماده (۲۲) مسؤول می باشد، چنانچه شرکتهای راه آهنی بعدی در زنجیره استفاده طبق شرایط ماده (۲۲) بتوانند خود را معاف نمایند.
۲ -۲۴- خارج از زنجیره استفاده، چنانچه نگهدارنده بتواند ثابت کند که کاربر باعث بروز خسارت گردیده است و اگر کاربر مذکور نتواند خود را طبق ماده (۲۲) معاف بدارد، کاربر قبلی فقط در قبال نگهدارنده مسؤول خواهد بود.
ماده ۲۵- تعهد نسبت به کاهش و تخفیف خسارات
وقتی پرداخت برای خسارات وارده به واگن انجام گیرد، طرفین قرارداد باید شرایط مرتبط با تعهد را بپذیرند تا ضررهای حاصله را محدود نمایند.
ماده ۲۶- حل و فصل خسارات
شرکت راه آهن استفاده کننده یا کارگاه زیر مجموعه آن باید صورتحساب هزینه تعمیر واگن را به نگهدارنده بدهد، به استثناء هزینه هایی که شرکت راه آهنی استفاده کننده تحت شرایط ماده (۲۲)خود مسؤول پرداخت آنها می باشد. وقتی که استفاده کننده قبلی مسؤول ایجاد خسارت باشد، نگهدارنده صورتحسابی برای هزینه تعمیراتی به آن استفاده کننده می فرستد که خود این صورتحساب نیز توسط شرکت راه آهنی استفاده کننده یا کارگاه برای نگهدارنده ارسال شده است.
نگهدارنده می تواند مطابق با ماده (۱۳) ادعاء خسارت به دلیل بلا استفاده ماندن نماید.
فصل ۶- مسؤولیت در صورتی که واگن موجب بروز خسارت شود
ماده ۲۷- اصل مسؤولیت
۱-۲۷- نگهدارنده یا استفاده کننده قبلی مشمول این قرارداد مسؤول خسارتی خواهد بود که واگن ایجاد می نماید، وقتی که بتوان نشان داد که خرابی ایجاد کرده است. چنانچه شرکت راه آهنی استفاده کننده مقصر نباشد، طرف مسؤول باید شرکت راه آهنی استفاده کننده را در قبال دعاوی هر شخص ثالثی مصون بدارد.
۲-۲۷- چنانچه شرکت راه آهنی استفاده کننده تا حدودی مقصر باشد، غرامت باید توسط هر یک از طرفین به تناسب سهم خود در این مسؤولیت تعیین شود.
۳-۲۷- وقتی که شخص ثالثی به طور کامل یا تا حدودی در ایجاد خسارت مقصر باشد، طرفین قرارداد اصولاً می توانند از این شخص ثالث دعوای غرامت برای خسارت وارده نمایند.
۴-۲۷- به منظور ساده نمودن و سرعت بخشیدن به روند امور در صورت بروز خسارات کم اهمیت تر، شرکت راه آهنی استفاده کننده می تواند در شرایط کلی فروش خود مبلغی را مقرر نماید[۱] که در صورت وقوع خسارت تا (سقف) این مبلغ، حتی چنانچه نگهدارنده یا استفاده کننده قبلی مقصر هم شناخته شود، از حقوق خود را در قبال آنها بگذرد. این کار در مواردی که تعمد یا قصور عمده ای از سوی نگهدارنده یا استفاده کننده قبلی وجود داشته، کاربرد نخواهد داشت.
۵-۲۷- هر شرکت راه آهنی می تواند پیشنهاد نماید تا هر نگهدارنده ای را طبق مسؤولیت مدنی خود بیمه نماید.
۶-۲۷- چنانچه مسؤولیت نگهدارنده در بندهای (۴ -۲۷) و (۵-۲۷) پوشش داده نشده باشد، نگهدارنده باید بیمه مطابق با قوانین داخلی خود را ارائه نماید.
فصل ۷- مسؤولیت در قبال پرسنل و سایر اشخاص
ماده ۲۸- اصل مسؤولیت
طرفین مورد استفاده قرارداد در قبال خدمه خود و سایر افرادی که از خدمات ایشان در ایفاء قرارداد بهره می برند، مسؤول خواهد بود، وقتی که این خدمه و سایر افراد در حیطه فعالیتهای خود عمل می کنند.
ماده ۲۹- دستورالعملهای بارگیری
شرکتهای راه آهنی باید تضمین نمایند که حمل کنندگان شرایط بارگیری لازم الاجراء اتحادیه بین المللی راه آهن (بو.آی.سی) را رعایت می نمایند.
ماده ۳۰- حسابداری و پرداخت
یورو باید به عنوان تنها واحد پول برای کلیه حسابها و پرداختها استفاده شود.
ماده ۳۱- تعهد پرداخت خسارات
وقتی که یکی از امضاء کنندگان در اجرای تعهدی که طبق این قرارداد بر عهده وی می باشد، قصور ورزد، باید مبلغ خسارات مستقیمی که متوجه امضاء کننده دیگری شده را بپردازد.
ماده ۳۲- مرجع قضائی ذی صلاح
مرجع قضائی ذی صلاح دادگاهی است که اقامه دعوی در آنجا صورت گرفته باشد، مگر آن که طرفین غیر از این توافق نموده باشند.
ماده ۳۳- مرور و زمان دعوی
۱-۳۳- مرور زمان دعوی براساس فصل (۳) یک سال خواهد بود. مدت مرور زمان براساس فصول (۵) و (۶)، سه سال خواهد بود.
۲–۳۳- مدت مرور زمان به ترتیب زیر خواهد بود:
الف-درخصوص دعاوی که تحت فصل (۳) اقامه شوند، از روزی که مدت زمان یا زمانهای مشخص شده در مقررات مربوط به قرارداد حمل و نقل بین المللی کالاها با راه آهن (سی.آی.ام) منقضی شود.
ب- در مورد دعاوی که تحت فصل (۵) اقامه شوند، از روزی که خسارت یا گم شدن واگن ثبت شده باشد یا از روزی که نگهدارنده بتواند واگن یا قطعات آن را مطابق با ماده (۲۰) گم شده در نظر بگیرد.
پ- برای دعاوی که تحت فصل (۶) اقامه شوند، از روزی که خسارت ایجاد شود.
ماده ۳۴- زبانها
این قرارداد به انگلیسی، فرانسوی و آلمانی تهیه شده است و هر سه نسخه به طور یکسان الزام آور می باشند.
ماده ۳۵- اجراء
این قرارداد از دهم تیر ماه ۱۳۸۵ هجری شمسی (۱ /۷ /۲۰۰۶ میلادی) به اجراء درخواهد آمد.
رئیس مجلس شورای اسلامی- علی لاریجانی
